Επίσκεψη στη χώρα μας, μετά από πρόσκληση της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ) πραγματοποίησε ο Λούκας Γουαλντρόν,μέλος της πολιτικοδιπλωματικής διεθνούς επιτροπής των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων Κολομβίας - Στρατός του Λαού (FARC-EP). Με αυτή την ευκαιρία είχαμε την παρακάτω συζήτηση μαζί του:

- Τι ακριβώς είναι, κατά την άποψή σας, το «Σχέδιο Κολομβία»;

«Το πιο σημαντικό ζήτημα που διέπει την πολιτική αυτή τη στιγμή στη Λατινική Αμερική, είναι το περίφημο "Σχέδιο Κολομβία". Το "Σχέδιο Κολομβία" είναι η στρατηγική που έχουν εκπονήσει αυτή τη στιγμή οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής για όλη τη ζώνη των Ανδεων και του Αμαζονίου προκειμένου να μπορέσουν να ενορχηστρώσουν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Θα πρέπει να τονίσω ότι το κλίμα αυτή τη στιγμή στη Λατινική Αμερική παρουσιάζει μεγάλες ιδιαιτερότητες».

«Από τη μια είναι η Βενεζουέλα όπου υπάρχει μια κυβέρνηση δημοκρατικού και λαϊκού χαρακτήρα, με ένα ξεκάθαρα αντιιμπεριαλιστικό και αντινεοφιλελεύθερο χαρακτήρα. Υπάρχει ένα καθεστώς που προσπαθεί να πραγματοποιήσει βαθιές αλλαγές στο εσωτερικό της χώρας, τόσο στο οικονομικό, κοινωνικό όσο και στον πολιτικό τομέα έτσι ώστε να μπορέσει να βελτιωθεί η κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων εκεί. Πρόκειται δηλαδή για μια κυβέρνηση που δεν έχει μόνο την ψήφο του λαού αλλά έχει και τον έλεγχο του στρατού, δηλαδή έχει και την ψήφο και τα όπλα με το μέρος της.

Από την άλλη μεριά, στο Εκουαδόρ υπάρχει ένα κλίμα κοινωνικής εξέγερσης. Η δολαριοποίηση της οικονομίας, που είναι κατά κάποιο τρόπο το αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων μέτρων στον τομέα της οικονομίας, οδήγησε σε μία λαϊκή εξέγερση που έφτασε στο αποκορύφωμά της το Γενάρη και σε τελική ανάλυση οδήγησε στην ανατροπή της κυβέρνησης. Ομως, παρά το γεγονός ότι τελικά η έκβαση αυτής της λαϊκής εξέγερσης δεν ήταν η εγκαθίδρυση μιας πραγματικά δημοκρατικής κυβέρνησης, ωστόσο απέδειξε ότι το λαϊκό κίνημα και το κίνημα των ιθαγενών στο Εκουαδόρ, είναι κάτι το πολύ ζωντανό, έτοιμο να δώσει μεγάλες μάχες.

Στις τελευταίες εκλογές στη Βραζιλία, η Αριστερά κέρδισε ένα μεγάλο αριθμό ψήφων φτάνοντας σχεδόν το 50%. Πρόκειται βέβαια για μια πλουραλιστική Αριστερά, ωστόσο ταυτόχρονα υπάρχει ένα μεγάλο κοινωνικό κίνημα που είναι το κίνημα "Αγροτών Χωρίς Γη".

Οσο για τον Παναμά, όπως είναι γνωστό, οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν στα τέλη του περασμένου χρόνου από τη διώρυγα του Παναμά, και ακόμα δεν έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα της εγκατάλειψής της. Οι προσπάθειες που κάνουν για να πείσουν ότι το κολομβιανικό αντάρτικο αποτελεί απειλή για τη σταθερότητα στην περιοχή, ανάμεσα στα άλλα, έχει σαν πρόθεση να διαιωνίσει την παραμονή τους στη διώρυγα. Μάλιστα με διάφορες συμφωνίες με την κυβέρνηση του Παναμά έχουν εφαρμόσει μια σειρά προγράμματα έτσι ώστε να υπάρχουν μόνιμες στρατιωτικές δυνάμεις στον Παναμά. Προγράμματα που ξεκινάνε, ας πούμε, με τη βοήθεια σχηματισμού παναμέζικου στρατού μέχρι και την εγκαθίδρυση βάσεων. Επιπλέον γίνεται μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια νέα διώρυγα ανάμεσα στους δύο ωκεανούς, στην Κολομβία. Αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ χρειάζονται γι' αυτό το σκοπό τον απόλυτο έλεγχο της περιοχής. Γι' αυτό εδώ και χρόνια έχει εξαπολυθεί σχέδιο από την πλευρά των παραστρατιωτικών οργανώσεων όπου κυριολεκτικά έχει σφαγιαστεί ένα ολόκληρο μαζικό και πολιτικό κίνημα, δολοφονώντας μια σειρά λαϊκούς ηγέτες».

Και στην Κολομβία...

«Στην περιοχή της Κολομβίας, το αντάρτικο κίνημα που είναι αποτέλεσμα της κρατικής βίας, η οποία δεν άφησε περιθώριο να υπάρξει μια μεγάλη πολιτική και νόμιμη αντιπολίτευση στη χώρα, έχει γίνει μια πραγματική εναλλακτική λύση εξουσίας. Το αντάρτικο κίνημα, μέσα από μια διαδικασία διαλόγου, αναζητάει μια πολιτική και ειρηνική λύση στην όλη διένεξη. Μιλάμε όμως για μια λύση η οποία θα εξαλείψει όλες εκείνες τις αιτίες που έκαναν να γεννηθεί η σύγκρουση και το αντάρτικο.

Οπως καταλαβαίνετε αυτό σημαίνει ότι στην ευρύτερη αυτή περιοχή υπάρχει ένα κλίμα που δε βοηθάει στην εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων μέτρων. Τα συμφέροντα της εθνικής αστικής τάξης της Κολομβίας συμπίπτουν με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ που, από κοινού, προωθούν την εφαρμογή του "Σχεδίου Κολομβία". "Το Σχέδιο Κολομβία" είναι ένα πολεμικό σχέδιο, ένα σχέδιο πολέμου που κάτω από το πρόσχημα της καταπολέμησης του εμπορίου ναρκωτικών, προσπαθεί να διακόψει τη διαδικασία ειρήνευσης και να εμποδίσει την πρόοδο του επαναστατικού κινήματος στην Κολομβία μέχρι του σημείου να προσπαθήσει να πείσει τον κόσμο ότι η επαναστατική μας πάλη δεν υπάρχει, δεν έχει κανένα μέλλον. Κάτι που βεβαίως δεν μπορούν να πετύχουν.

Το πρόσχημα γι' αυτή τη στρατιωτική επέμβαση που εμείς θεωρούμε ότι έχει ήδη ξεκινήσει στην Κολομβία, είναι ο δήθεν αγώνας κατά του εμπορίου ναρκωτικών. Και λέω "δήθεν αγώνας" γιατί πιστεύουμε ότι δε δείχνουν καμία θέληση πραγματικά να εξαλείψουν αυτή τη μάστιγα. Πρόκειται για μια έμφυτη μπίζνες της οικονομίας της αγοράς, για μια διεθνική καπιταλιστική επιχείρηση, όπου η παραγωγή γίνεται στις χώρες των Ανδεων, η διαχείριση στις ΗΠΑ και η διάθεση σε όλο τον κόσμο. Πρόκειται για μπίζνες που αποφέρει τεράστια κέρδη, όπου ακριβώς η πλειοψηφία των κερδών - πάνω από το 90% - παραμένει στις καπιταλιστικά ανεπτυγμένες χώρες. Πρόκειται δηλαδή για καπιταλιστική μπίζνες».

- Γιατί ωστόσο, επιλέγουν οι αγρότες την καλλιέργεια του φύλλου κόκας;

«Οι καλλιέργειες του φύλλου των ναρκωτικών είναι ένα κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα της Κολομβίας. Ενα ουσιαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα είναι η συγκέντρωση μεγάλης έκτασης γης σε λίγα χέρια. Το 88% της γης βρίσκεται στα χέρια του 1,5% του πληθυσμού. Αυτή η συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια έχει επιτευχθεί μέσω της βίας, πράγμα που ανάγκασε τους αγρότες στην Κολομβία να καταφύγουν στη ζούγκλα όπου η καλλιέργεια άλλων προϊόντων δεν τους δίνει τη δυνατότητα να επιβιώσουν. Επιπλέον γιατί δεν υπάρχει καμία βοήθεια με δάνεια, υπάρχει μια παντελής έλλειψη υποδομής, ενώ η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για να τους τραβήξει απ' αυτές τις καλλιέργειες. Οταν άρχισε να επικρατεί ο νεοφιλελευθερισμός, το πρόβλημα αυτό βάθυνε ακόμα περισσότερο γιατί η εφαρμογή των λεγόμενων προτιμησιακών δασμών έφερε το αποτέλεσμα να μην είναι πια προσοδοφόρα η καλλιέργεια μιας σειράς προϊόντων και έτσι οι μικροί αγρότες στην Κολομβία αναγκάστηκαν να καλλιεργούν την κόκα. Δεν είναι δυνατόν δηλαδή, να λέει κανείς ότι προσπαθεί να καταπολεμήσει το εμπόριο των ναρκωτικών με αστυνομικά και κατασταλτικά μέτρα ενάντια σ' αυτούς που καλλιεργούν το φύλλο της κόκας. Θα ήταν σαν να προσπαθούσε κανείς να εξαλείψει το φαινόμενο του αλκοολισμού απαγορεύοντας στους αγρότες να καλλιεργούν σταφύλια».

- Οπως αναφέρεται στο «Σχέδιο Κολομβία», θα υπάρξει ψεκασμός με χημικά προϊόντα των καλλιεργειών. Τι συνέπειες θα έχει αυτό;

«Ο ψεκασμός με χημικά προϊόντα δημιουργεί τεράστια προβλήματα τόσο στην πανίδα και τη χλωρίδα, όσο και στους ανθρώπους που ζουν στις περιοχές αυτές. Η χρησιμοποίηση του περίφημου μύκητα fusarium oxysporum που αναφέρεται στο "Σχέδιο Κολομβία" θα έχει τεράστιες οικολογικές συνέπειες, και υπολογίζεται ότι σε 30-40 χρόνια θα έχει μολυνθεί όλος ο Αμαζόνιος.

Πιστεύουμε ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι ένα πρόβλημα που πλήττει ολόκληρη την ανθρωπότητα και κατ' επέκταση ολόκληρη η ανθρωπότητα θα πρέπει να παλέψει για τη λύση του. Γι' αυτό και εμείς μέσα στα πλαίσια της διαδικασίας ειρήνευσης, στις 29 Ιούνη οργανώσαμε μια διεθνή διάσκεψη με τη συμμετοχή πάνω από 20 χωρών με κύριο θέμα την αντικατάσταση των παράνομων καλλιεργειών και τα προβλήματα του περιβάλλοντος. Ο στρατός της Κολομβίας και οι ΗΠΑ προσπάθησαν με κάθε τρόπο να ματαιώσουν αυτή τη διεθνή διάσκεψη χρησιμοποιώντας κάθε είδους πιέσεις, απειλές και εκβιασμούς κατά των κυβερνήσεων εκείνων που είχαν προσκληθεί. Είναι πραγματικά λυπηρό το γεγονός ότι η μοναδική χώρα που δεν πήρε μέρος απ' αυτές που είχαν προσκληθεί, ήταν η Ελλάδα. Οπως καταλαβαίνετε, το πρόσχημα της καταπολέμησης των ναρκωτικών δεν είναι τίποτα άλλο από μια δικαιολογία για τη στρατιωτική επέμβαση σε μια ξεκάθαρη προσπάθεια των ΗΠΑ να αντικαταστήσουν το δαίμονα του κομμουνισμού από το δαίμονα των ναρκωτικών».

- Ποιος ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης;

«Το άλλο μεγάλο συμφέρον που έχουν αυτή τη στιγμή, τόσο η κυβέρνηση της Κολομβίας, όσο και η κυβέρνηση των ΗΠΑ, είναι να καταφέρουν να εμπλέξουν την Ευρώπη στο "Σχέδιο Κολομβία". Το πρόσχημα που χρησιμοποιούν είναι ότι η Ευρώπη θα πρέπει να συμμετάσχει στη χρηματοδότηση του κοινωνικού σκέλους του "Σχεδίου Κολομβία". Μέσα από ένα πολύ ανώμαλο κυριολεκτικά προβληματισμό - που ιδιαίτερα οι χώρες της Βαλκανικής το γνωρίζουν καλά - οι ΗΠΑ καταστρέφουν και με αυτό τον τρόπο ενισχύουν τη στρατιωτική τους βιομηχανία, και παράλληλα η Ευρώπη αναλαμβάνει την ανοικοδόμηση. Εμείς πιστεύουμε ότι η Ευρώπη δεν πρέπει ποτέ να εμπλακεί στον πόλεμο στην Κολομβία. Γι' αυτό έχουμε καλέσει τις κυβερνήσεις και τους λαούς να αντισταθούν στο "Σχέδιο Κολομβία". Πιστεύουμε ότι η λύση σε μια διένεξη που σε μια χώρα κρατάει πάνω από 50 χρόνια πρέπει να είναι ειρηνική, πολιτική, μέσα από διαπραγματεύσεις και να έρθει από την ίδια συγκεκριμένη χώρα».

- Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο περίπου έχουν αρχίσει οι ειρηνευτικές συνομιλίες, με διάφορες διακοπές. Πού γίνονται αυτές οι συνομιλίες;

«Μια από τις προϋποθέσεις που βάλαμε εμείς το 1998 για να ξεκινήσουν οι ειρηνευτικές συνομιλίες, ήταν να αποσυρθεί ο στρατός από μια περιοχή 5 δήμων με συνολική έκταση 42.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Δηλαδή μιλάμε για μια έκταση σαν την Ελβετία, έτσι ώστε εκεί να ξεκινήσουν και να γίνουν οι ειρηνευτικές συνομιλίες. Ο πρόεδρος Παστράνα δέχτηκε αυτόν τον όρο ύστερα από πολλές δυσκολίες. Βασική αντίθεση γι' αυτό είχαν οι στρατιωτικοί, οι οποίοι έβαλαν μια σειρά παγίδες και δημιούργησαν μια σειρά προβλήματα. Ομως, τελικά, η ζώνη αποστρατιωτικοποιήθηκε, αποσύρθηκε ο στρατός, και έτσι στις 7/1/1999 ορίστηκε η επιτροπή διαλόγου από τις FARC και την κυβέρνηση και ξεκίνησε ο διάλογος. Είναι αλήθεια, ότι ο ηγέτης των FARC, Μανουέλ Μαρουλάντα δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στην έναρξη των συνομιλιών γιατί έγινε γνωστό σχέδιο δολοφονίας του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ακριβώς την επόμενη μέρα της έναρξης των συνομιλιών δολοφονήθηκαν 200 Κολομβιανοί από παραστρατιωτικές οργανώσεις και στρατιώτες. Το γεγονός αυτό μάς ανάγκασε για ένα διάστημα να παγώσουμε τη διαδικασία ζητώντας ταυτόχρονα από το κράτος να βρει, να δικάσει και να καταδικάσει τις παραστρατιωτικές του οργανώσεις. Πράγμα όμως, που δεν έγινε. Ξέροντας όμως ότι ο λαός της Κολομβίας επιθυμεί τόσο διακαώς την ειρήνη, ξαναβάλαμε σε λειτουργία αυτές τις συνομιλίες».

- Τι ακριβώς είναι η αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη;

«Η αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη είναι μια περιοχή όπου δεν υπάρχουν στρατιωτικοί. Ομως εκεί παραμένουν οι υπόλοιποι κρατικοί θεσμοί, δηλαδή ο δήμαρχος, το δημοτικό συμβούλιο, η εκκλησία. Βεβαίως υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι παπάδες και οι δήμαρχοι, όπως έγινε στο Σαν Βισέντε ντελ Καουάν που είναι ο κεντρικός δήμος, χρησιμοποιήθηκαν σε όλες εκείνες τις εκστρατείες παραπληροφόρησης, προκειμένου να χάσουμε εμείς το κύρος μας. Και αυτό γιατί η δική μας παρουσία σ' αυτές τις περιοχές δεν τους επέτρεπε να συνεχίσουν τη διαφθορά τους. Θα πρέπει να φέρω ένα παράδειγμα: Μερικοί παπάδες ήταν αντίθετοι στην αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη επειδή η παρουσία η δική μας μείωσε σημαντικά τον αριθμό βίαιων θανάτων, με αποτέλεσμα φυσικά να έχουμε λιγότερες κηδείες, και βέβαια αυτό σημαίνει πολλά για τη χρηματοδότηση της εκκλησίας. Φαίνονται απλά τα πράγματα, όμως είναι πράγματα που γίνονται.

Στην αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή αυτή τη στιγμή γίνεται μια μεγάλη εκστρατεία ενάντια στην ύπαρξη αυτής της περιοχής με τη μορφή που έχει. Πρόκειται για μια ενορχηστρωμένη εκστρατεία από τη μεριά των μεγάλων ΜΜΕ που βρίσκονται στα χέρια των μεγάλων οικονομικών ομάδων και που προωθούν μια σειρά προβοκάτσιες. Αυτή η εκστρατεία λέει ότι οι FARC έχουν μεταβάλει την περιοχή σε φωλιά ληστών γι' αυτό και καθημερινά κάνουν μια σειρά προβοκάτσιες προσπαθώντας έτσι να εξαλείψουν αυτή την αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή και επομένως να διακοπούν έτσι και οι ειρηνευτικές συνομιλίες. Αξίζει να σημειώσω ότι η περιοχή είναι η μόνη όπου δε γίνονται στρατιωτικές συγκρούσεις. Στην υπόλοιπη χώρα, παρ' όλο το διάλογο, συνεχίζονται οι στρατιωτικές συγκρούσεις. Και θα συνεχίσουν για όσο διάστημα δεν έχει υπογραφεί μια συμφωνία».

- Πώς βοηθάτε εσείς στην ανάπτυξη της αποστρατιωτικοποιημένης περιοχής;

«Στην πραγματικότητα από τη μέρα που πήραμε στα χέρια μας αυτή την περιοχή, υπήρξε μια σημαντική ανάπτυξη. Το Σαν Βισέντε είναι ένα μέρος που υπάρχει εδώ και 100 χρόνια και μέσα σε αυτά τα χρόνια το κράτος είχε στρώσει μόνο 6 δρόμους. Αντίθετα στον 1 χρόνο που υπάρχουν εκεί οι FARC, με τη βοήθεια της κοινότητας και του δημοτικού συμβουλίου, καταφέραμε να στρώσουμε όλους τους δρόμους. Προχώρησαν επίσης και μια σειρά άλλα έργα που έπρεπε να γίνουν. Αυτό σημαίνει ότι όταν δεν υπάρχει διαφθορά και όταν υπάρχει καλή θέληση, τα χρήματα μπορούν να βρεθούν για την ανάπτυξη της περιοχής. Ομως παρόμοιες εμπειρίες έχουμε και σε μια σειρά άλλες περιοχές που δε βρίσκονται μέσα στην αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή. Και αυτό γιατί η κοινότητα μάς αναγνωρίζει σαν μια αρχή. Γι' αυτό και αναγκαστήκαμε να βγάλουμε μια σειρά νόμους, νόμο κατά της διαφθοράς, για τη φορολογία και αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλοι.

Επειδή ο κόσμος μάς αναγνωρίζει ως αρχή, πρέπει εμείς να δείξουμε την αναγκαία πολιτική ευθύνη απέναντι σ' αυτόν. Θα το εξηγήσω αυτό με κάποιες επιπλέον λεπτομέρειες. Ο κόσμος όταν έχει κάποιο πρόβλημα να λύσει, αντί να πάει στον δήμαρχο, πηγαίνει στον επικεφαλής των αντάρτικων ομάδων. Μάλιστα υπάρχουν και μια σειρά περιοχές όπου οι ίδιες οι αρχές όταν θέλουν να λύσουν κάποιο πρόβλημα, ζητάνε τη βοήθεια του αντάρτικου. Πρόκειται για μια σειρά προβλήματα διαχειριστικά, προβλήματα που έχουν σχέση με δίκες και γενικά προβλήματα των αρχών. Εμείς βεβαίως, είχαμε την ευθύνη να δημιουργήσουμε τους απαραίτητους θεσμούς για να τα λύσουμε αυτά. Και αυτό γίνεται κάθε φορά και παίρνει μεγαλύτερη έκταση γιατί όλο και μεγαλώνουν οι περιοχές που είναι κάτω από τη δική μας επιρροή».

- Σαν αντάρτικο κίνημα, για ποια ειρήνη μιλάτε;

«Πιστεύουμε ότι εμείς οι Κολομβιανοί μπορούμε να λύσουμε τα εσωτερικά μας προβλήματα χωρίς καμία απολύτως εξωτερική ανάμειξη. Και έχουμε αποφασίσει ότι αυτό θα το κάνουμε μέσα από μια διαδικασία ειρήνευσης. Πρόκειται όμως για μια διαδικασία ειρήνευσης που είναι διαμετρικά αντίθετη από διαδικασίες ειρήνευσης που έγιναν σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Δηλαδή η διαφορά βρίσκεται στο γεγονός ότι εμείς ξεκαθαρίσαμε από την πρώτη στιγμή πως θέμα των διαπραγματεύσεων δεν μπορεί ποτέ να είναι η διάλυση των αντάρτικων οργανώσεων ή η παράδοση των όπλων. Δηλαδή για μας ειρήνη δε σημαίνει απλά σιωπή των όπλων. Για μας ειρήνη σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρχει ένα οικονομικό σύστημα που θα επιτρέπει στο λαό της Κολομβίας να επωφελείται από τον τεράστιο πλούτο που έχει η χώρα μας. Ειρήνη σημαίνει να εξοντωθούν οι παραστρατιωτικές οργανώσεις που είναι ομάδες που χρηματοδοτούνται από επιχειρηματίες, γαιοκτήμονες και εμπόρους ναρκωτικών και που καθοδηγούνται από τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας, από το στρατό της Κολομβίας και που σαν μακρύ χέρι του στρατού έχουν οδηγήσει στο θάνατο χιλιάδες Κολομβιανούς».

- Κριτές και δικαστές είναι αυτοί που καθοδηγούν τα εγκλήματα

«Πρέπει να εξαλειφθεί πια στην Κολομβία αυτό το δόγμα των ενόπλων δυνάμεων, του στρατού που θεωρούν το λαό τον κύριο εχθρό τους. Είναι ανάγκη να εξαλειφθεί η ατιμωρησία που έχει καταφέρει μέχρι σήμερα καμιά δολοφονία, κανένα έγκλημα να μην έχει τιμωρηθεί. Υπάρχουν μια σειρά εργαλεία μέσα από τα οποία καταφέρνεται αυτό μέσα από τη στρατιωτική ποινική δικαιοσύνη που σημαίνει ότι οι ένοπλες δυνάμεις έχουν το δικαίωμα να δικάζουν αυτούς που είναι υπεύθυνοι για εγκλήματα κατά του πληθυσμού. Αυτό σημαίνει ότι κριτές και δικαστές είναι αυτοί που καθοδηγούν τα εγκλήματα. Ετσι έχουμε περιπτώσεις όπως η δολοφονία 17 εμπόρων όπου φάνηκαν καθαρά οι ευθύνες που είχε ένας στρατηγός που πέρασε από δίκη και τον δίκασε άλλος στρατηγός και που τελικά τον αθώωσε. Μάλιστα και ο στρατηγός Μανουέλ Χοσέ Μπονέτ Λοκάρνο και πολλοί άλλοι στρατηγοί είναι υπεύθυνοι για μια σειρά εγκλήματα που έχουν γίνει στην Κολομβία σε βάρος του άμαχου πληθυσμού. Εμείς παλεύουμε για μια ειρήνη που θα σηματοδοτεί την εφαρμογή μιας πραγματικής αγροτικής μεταρρύθμισης που θα επιτρέψει ταυτόχρονα να λυθεί και το πρόβλημα των καλλιεργιών κόκας. Δηλαδή μιλάμε για μια ειρήνη με κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία. Μια ειρήνη που θα πρέπει να την οικοδομήσουμε όλοι εμείς οι Κολομβιανοί. Μια ειρήνη που θα βάλει τις βάσεις ώστε να μπορεί στην Κολομβία να ασκήσει κανείς πολιτική χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα το πληρώσει με τη ζωή του και χωρίς να χρειάζεται να καταφύγει κανείς στα όπλα. Είναι αυτονόητο ότι αυτή η διαδικασία στην οποία βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή, απειλείται σοβαρά από την επέμβαση των ΗΠΑ μέσα από το "Σχέδιο Κολομβία"...».