«Αγαπημένο του λαού», χαρακτήρισε τον Χ. Φλωράκη ο Μ. Βαρδάνης αντιστράτηγος ε.α. στην ομιλία του, με την οποία «ζωντάνεψε» στιγμές που έζησε κοντά του και κουβέντες που τελείωναν πάντα «με την αισιόδοξη πρόβλεψή του για την τελική νίκη του σοσιαλισμού και την αναγκαιότητα να μεγαλώσει το ΚΚΕ, για όφελος του λαού και του τόπου». Οπως σημείωσε, «όταν συναντιόμασταν είχα την αίσθηση ότι συνομιλώ με τη νεότερη Ιστορία της Ελλάδας». «Στη συνείδηση του λαού - τόνισε - παραμένει ο γνήσιος λαϊκός ηγέτης. Κατέληξε όπως το ήθελε. Παπουτσωμένος και να τον συνοδεύουν η αγάπη των συντρόφων του και η συγκίνηση των Ελλήνων. Τώρα κείτεται σ' ένα κορφάρι της Ραχούλας, λεβέντης, βιγλάτορας, να φυλάει πάντα καραούλι για το λαό, για τον τόπο, όπως έκανε σε όλη του τη ζωή».

Ο Κ. Καζάκος, παίρνοντας το λόγο αμέσως μετά, τόνισε πως σ' αυτό το σπίτι φτερουγίζει η νίκη, «δεν του ταιριάζει του Χαρίλαου το μοιρολόι, η μνήμη του είναι γεμάτη αξιοπρέπεια, δύναμη, μάθημα». Ο ομιλητής αναφέρθηκε στον άνθρωπο που «κατόρθωσε το σπάνιο, να γίνει ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, δηλαδή ένας ολοκληρωμένος κομμουνιστής, που διαμορφώθηκε μέσα στην κολυμπήθρα του λαϊκού κινήματος, με το οποίο ήταν συνυφασμένος, όπως και με την εργατική τάξη». Υπογράμμισε, καταλήγοντας ότι σήμερα, σ' αυτό το χώρο, με όλους αυτούς τους νέους ανθρώπους που έρχονται και βλέπουν και μελετούν το αρχείο του, θα ένιωθε πολύ ευτυχισμένος. Ο Χ. Φλωράκης - κατέληξε - παραμένει σύμβολο, μεγάλος εκπρόσωπος του λαϊκού κινήματος, του τόπου, θα παίρνουμε δύναμη, περηφάνια, αξιοπρέπεια απ' τη δική του δύναμη, περηφάνια και αξιοπρέπεια.

«Υποκλινόμαστε απ' αυτό το βήμα, σ' αυτό το χώρο, με ευλάβεια στη μνήμη του», τόνισε ο Π. Κρητικός, σημειώνοντας πως δεν είναι μπορετό να σκιαγραφήσει κανείς τη φυσιογνωμία ενός αταλάντευτου αγωνιστή, ενός συνεπούς υπερασπιστή των δικαίων του λαού, ενός μαχητή της αξιοπρέπειας του τόπου. «Την πορεία κάθε ηγέτη - σημείωσε - τη μετράς με τους βηματισμούς ή με τους δρασκελισμούς του. Την πορεία του Χαρίλαου Φλωράκη την προσδιορίζουν οι μεγάλοι δρασκελισμοί, όταν μάλιστα αυτοί γίνονται σε κακοτράχαλη γη ο ήχος των πελμάτων είναι βαρύγδουπος». Οπως σημείωσε, ο Χ. Φλωράκης ήταν πάντα παρών στο πρόσταγμα της Ιστορίας, σε κάθε κάλεσμά της έκανε ένα βήμα μπροστά, την κοίταζε στα μάτια και δεν την προσπερνούσε, υπήρξε ένα γνήσιο λαϊκό μέταλλο, που σφυρηλατήθηκε σ' αυτό η ευψυχία, το ήθος, η εντιμότητα, μέσα απ' το καμίνι των λαϊκών αγώνων. Και κατέληξε υπογραμμίζοντας «θαυμάζει κανείς την πίστη του στις αξίες που ενσαρκώνει το ΚΚΕ, το οποίο υπηρέτησε σ' όλη του τη ζωή. Η προσφορά του συνεχίζεται. Εφυγε ο ζευγάς, μένει η σπορά κι ανθίζει».

Μισό αιώνα και παραπάνω βρέθηκε μαζί με τον Χαρίλαο Φλωράκη στα ταμπούρια του αγώνα ο Γ. Μωραΐτης και σημείωσε στην ομιλία του την άσβεστη περηφάνια που νιώθουν όλοι για τον καπετάνιο. Ο Γ. Μωραΐτης περιέγραψε το πώς γνωρίστηκε με τον Χ. Φλωράκη μέσα στο καμίνι της πάλης και εξήρε την απλότητα, τη σεμνότητα, τη λαϊκότητά του. Οπως είπε, ήταν άνθρωπος ντόμπρος, θυμόσοφος, με πηγαίο χιούμορ, υπόδειγμα ήθους, κομματικότητας, αλλά κι αυστηρός κι αδέκαστος. Αναφέρθηκε στην πορεία του Χ. Φλωράκη και υπογράμμισε: «Η ορθότητα της πολιτικής του ΚΚΕ επιβεβαιώνεται στη ζωή. Γιατί χαράζει τη μοναδικά σωστή και ελπιδοφόρα προοπτική. Για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία. Και για το άνοιγμα του δρόμου στο σοσιαλισμό. Στην προσπάθειά μας αυτή η κληρονομιά του Χαρίλαου Φλωράκη και όλων των συντρόφων που θυσίασαν τη ζωή τους για τα μεγάλα μας ιδανικά, είναι πολύτιμη».

«Αν δούλεψες σαν κομμουνιστής/ αν σκέφτηκες σαν κομμουνιστής/ αν αγάπησες σαν κομμουνιστής/ αν πάλεψες σαν κομμουνιστής/ αν έζησες σαν κομμουνιστής/ είσαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του 20ού αιώνα». Με τους στίχους αυτούς η Β. Πλατανιά αναφέρθηκε στον Χ. Φλωράκη, υπογραμμίζοντας: «Δεν κλονίστηκε ποτέ η πίστη του στη θεωρία και στην προοπτική του σοσιαλισμού. Γι' αυτό και ήταν πάντα τόσο επίμονος όταν μιλούσε στους νέους: "Να φυλάτε σαν κόρη οφθαλμού τη θεωρία - έλεγε στο 8ο Συνέδριο της ΚΝΕ - να τη μελετάτε σε βάθος, να την καλλιεργείτε και να την αναπτύσσετε, αλλά να μην την αποσπάτε ποτέ από την πραγματικότητα. Χωρίς επαναστατική θεωρία, δεν υπάρχει επαναστατική πράξη». «Για τον σύντροφο τον Χαρίλαο - κατέληξε - δεν έχουν θέση τα "αν". Με βεβαιότητα θα έλεγε εδώ ο ποιητής: Δούλεψε σαν κομμουνιστής, σκέφτηκε σαν κομμουνιστής, αγάπησε σαν κομμουνιστής, πάλεψε σαν κομμουνιστής, έζησε σαν κομμουνιστής, ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του 20ού αιώνα». «Η 90χρονη πορεία του Κόμματός μας - τόνισε - και η μεγάλης αξίας προσφορά του συντρόφου Χαρίλαου έχουν χαράξει το δρόμο... Ενα δρόμο που οδηγεί στο μέλλον. Βαδίζουμε σε αυτά τα χνάρια με τη βεβαιότητα ότι ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας της αντεπίθεσης, ο αιώνας των λαών».