Τέσσερις οι νέες ταινίες της βδομάδας. Επιτέλους, ένας λογικός αριθμός! Οι δύο από αυτές παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον! Τόσο για την ποιότητά τους, όσο και για το γεγονός ότι, επιτέλους, δεν είναι αμερικάνικες! «Η Ακρη του Ουρανού» του Φατίχ Ακίν είναι τούρκικη και «Το Μέγαρο Γιακουμπιάν» του Μαραουάν Χαμέντ είναι αιγυπτιακή!

Η πρώτη παρακολουθεί τις ζωές έξι ανθρώπων (Τούρκων και Γερμανών). Το μπακγκράουντ των προσωπικών αυτών ιστοριών είναι η σημερινή Τουρκία με τα μεγάλα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματά της! Η δεύτερη, με πολύ νοσταλγικό τρόπο, αποπειράται να σχεδιάσει μια μικρή τοιχογραφία της σημερινής (και χτεσινής) Αιγύπτου!

Και οι δυο αυτές ταινίες καταδείχνουν με τον καλύτερο τρόπο ότι υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια! Οτι ο κινηματογράφος, δεν παράγεται μόνο στην Αμερική. Δυστυχώς, όμως, η χώρα μας είναι εξαρτημένη από τη μητρόπολη (μήτρα;) του καπιταλισμού και δεμένη χειροπόδαρα στο άρμα της. Ετσι ο λαός μας γνωρίζει μόνο ένα κομμάτι της παγκόσμιας κινηματογραφίας. Το υπόλοιπο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δε θα το μάθουμε ποτέ! Ποτέ, όσο τα μονοπώλια θα καθορίζουν τη μόρφωσή μας και τη διασκέδασή μας!

Η τρίτη ταινία της βδομάδας είναι αμερικάνικη και βαθιά αντιδραστική! Ο πολύς Βέρνερ Χέρτζογκ (γεννημένος στο Μόναχο και «μετανάστης», πια, στην Αμερική) με την «Αυγή της Απόδρασης», με πολύ χυδαίο τρόπο συκοφαντεί το Βιετνάμ και, σχεδόν, το καλεί να ζητήσει συγνώμη από τους Αμερικάνους!

Η τέταρτη ταινία είναι ελληνική και λέγεται «Μόλις Χώρισα» (την έγραψε και τη σκηνοθέτησε ο Βασίλης Μυριανθόπουλος). Πρόκειται για μια προσπάθεια αναβίωσης του δίδυμου Βουγιουκλάκη - Παπαμιχαήλ, χωρίς όμως τη Βουγιουκλάκη και τον Παπαμιχαήλ! Και, κυρίως, χωρίς τα κείμενα του Αλέκου Σακελλάριου, ας πούμε, και τη σκηνοθεσία του Δημόπουλου ή του Δαλιανίδη!