Βέβαια, «Το μέγαρο Γιακουμπιάν», δεν είναι «Η γέννηση ενός έθνους», «Ο Γατόπαρδος», ή έστω το «Οσα παίρνει ο άνεμος». Ωστόσο, και αυτό είναι μια ταινία εξόχως προσεγμένη στις λεπτομέρειές της, με εξαιρετική φωτογραφία, πολύ καλό και λειτουργικό μοντάζ και πολύ καλές ερμηνείες! Είναι μια χορταστική απ' όλες τις έννοιες ταινία! Και χαίρεσαι που έχει γυριστεί στην Αίγυπτο!

«Το μέγαρο Γιακουμπιάν» στηρίζεται στο ομώνυμο επικό βιβλίο του Αιγύπτιου συγγραφέα (και οδοντιάτρου παλιότερα) Αλάα Αλ-Ασουάνι (κυκλοφορεί και στα ελληνικά). Τόσο το βιβλίο όσο και η ταινία προσπαθούνε, με νοσταλγικό και ρομαντικό τρόπο, να μιλήσουν για την Αίγυπτο των «ηθικών αξιών» που έφυγε και για το χάος των «νεοτεριστών» που ακολούθησε και το οποίο χάος, σύμφωνα με τους δημιουργούς της ταινίας, δεν κατάφερε ακόμα να βρει την ισορροπία του! Αντίθετα!

Η πολιτική άποψη της ταινίας ελέγχεται. Ούτε τότε ήταν καλά, ούτε τώρα για τον αιγυπτιακό λαό! Και τότε μια μικρή ομάδα ανθρώπων πέρναγε καλά σε βάρος των πολλών, όπως το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Βέβαια, σήμερα η εξαχρείωση έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και έχει προσβάλει όλους τους τομείς της ζωής. Η εκβιομηχάνιση της χώρας έφερε εκατομμύρια εσωτερικούς και εξωτερικούς μετανάστες στο Κάιρο και η ζωή έχει γίνει ακόμα πιο φθηνή ακόμα πιο αφόρητη. Η εξαγορά, η διαφθορά, η πορνεία, τα ναρκωτικά, η βία έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο! Ο πόλεμος, επίσης, είναι εκεί και περιμένει! Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει να γυρίσουμε προς τα πίσω!..

Το μέγαρο Γιακουμπιάν είναι ένα υπαρκτό εξαιρετικό μέγαρο στην καρδιά του Καΐρου! Χτίστηκε το 1930 και αποτέλεσε σημείο αναφοράς, για την τότε άρχουσα τάξη! Με τα χρόνια και με την άνοδο των νέων αρχόντων, των εμπόρων και των στρατιωτικών, το μέγαρο πέρασε στην παρακμή. Σήμερα, ιδιαίτερα στην ταράτσα του, στα παλιά πλυσταριά, στεγάζει την κάθε λογής φτώχεια! Πού και πού, σε κάποιον όροφο, σε κάποιο διαμέρισμα, βρίσκεται και κάποιος «ευγενής» κάποιος «κοσμοπολίτης», κάποιος που έμεινε προσκολλημένος στην εποχή Φαρούκ! Κάποιο απολίθωμα των αρχών του περασμένου αιώνα. Οταν το μέγαρο μεσουρανούσε!

Ο Μαραουάν Χαμέντ παραλληλίζει το μέγαρο με την ίδια τη σημερινή Αίγυπτο! Ο Αιγύπτιος σκηνοθέτης συγκέντρωσε στο εσωτερικό του κτιρίου τις κυριότερες αντιθέσεις της χώρας, τα κυριότερα κοινωνικά στρώματα και με αυτά τα υλικά προσπάθησε να κάνει μια μικρή τοιχογραφία της θαυμάσιας αλλά βασανισμένης χώρας του Νείλου. Η προσπάθειά του μπορεί να θεωρηθεί πετυχημένη, τουλάχιστον στο πρώτο επίπεδο. Στο επίπεδο εκείνο που καταγράφει τις πιο απλές (και βαθιές πότε πότε) γραμμές της ζωής. Τα συναισθήματα! Εκεί η ταινία παίρνει ικανοποιητικό βαθμό! Ολα τα πρόσωπα, όλοι οι ήρωες έχουν ανθρωπιά και ποιότητα! Ολοι πασχίζουν να ευτυχήσουν! Ολοι είναι ζωντανοί και αληθινοί!

Κάνει εντύπωση η σύλληψη του βιβλίου και η κινηματογράφησή του στη συνέχεια. Εντύπωση, επίσης, κάνει και η τόλμη του συγγραφέα, αλλά και του σκηνοθέτη. Είναι από τις λίγες φορές που ο κινηματογράφος ξεσκεπάζει και ελέγχει την κρατική εξουσία! Που δε μασάει τα λόγια του. Απορώ πώς δεν εμποδίστηκε η ταινία από την αιγυπτιακή λογοκρισία! Το «Μέγαρο» ανοιχτά καταγγέλλει την κρατική διαφθορά! Τη διαφθορά, που ξεκινάει από την κορυφή και φτάνει μέχρι τα νύχια της Αιγύπτου!

Οι διάφορες και διαφορετικές ιστορίες που αφηγείται η ταινία αποτελούν όλες μαζί ένα ενιαίο παζλ. Οι ήρωες της ταινίας δεν είναι μονοδιάστατοι! Μαζί τους κουβαλάνε το καλό και το κακό! Ανάλογα με τις καταστάσεις, αλλά και τους χαρακτήρες, άλλοι υποκύπτουν και άλλοι επιμένουν στην ποιότητα!

Στα μείον του «Μεγάρου» είναι ότι οι δημιουργοί της ταινίας, από ρομαντισμό και νοσταλγία, αλλά και από αλλεργία στο σημερινό ξεπεσμό, έπεσαν θύματα του θαυμασμού τους για τη φήμη του «Μεγάρου» και για το μέγεθος της παλιάς Αιγύπτου! Τότε που το Κάιρο θεωρούνταν μια από τις μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου. Τότε που η τέχνη έκανε και εκεί τις πρεμιέρες της! Θέλοντας, λοιπόν, να τιμήσουν το περασμένο μεγαλείο, τίμησαν μαζί του και τους πρώτους ενοίκους του κτιρίου! Την τότε αριστοκρατία! Αυτή η μεροληψία αδυνάτισε την ταινία και την έκανε λιγότερο αξιόπιστη. Η φθορά του κτιρίου θεωρήθηκε και φθορά της ίδιας της χώρας! Και αυτό δεν είναι ούτε δίκαιο, ούτε ιστορικά σωστό! Η σημερινή Αίγυπτος δεν είναι η Αίγυπτος του Φαρούκ. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι η Αίγυπτος που επιθυμεί και αξίζει ο λαός της!

Παίζουν: Αντέλ Ιμάμ, Γιούσρα, Νουλ Ελ Σαρίφ, Χιντ Σαμπρί, Καλέντ ελ Σαουΐ, Μαχαμάντ Ιμάμ.