Ο τρόπος που χειρίστηκε το Μέγαρο Μαξίμου την υπόθεση, πολύ πριν ο Χρ. Ζαχόπουλος επιχειρήσει να δώσει τέλος στη ζωή του, ενισχύει περισσότερο τα εύλογα ερωτήματα που γεννήθηκαν από την πρώτη στιγμή. Ο λόγος είναι προφανής. Αυτό που επιδίωξε να κάνει η κυβέρνηση ήταν όχι να ρίξει άπλετο φως στην υπόθεση, αλλά να την κουκουλώσει και να τη θάψει. Από την πρώτη στιγμή, κυρίως από το παρασκήνιο και όχι επίσημα, προσπάθησε να εμφανίσει την όλη υπόθεση ως μια ροζ ιστορία δίχως πολιτικές ή άλλες προεκτάσεις. Από την άλλη όμως άρχισαν να βγαίνουν οι αντιφάσεις και τα ψέματα, αποκαλύπτοντας τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις. Εκ των υστέρων, για παράδειγμα, αποκαλύπτεται ότι η παραίτηση του Χρ. Ζαχόπουλου δεν έγινε για λόγους υγείας, όπως επίσημα ανακοίνωσε και ήθελε να πιστέψουμε η κυβέρνηση, αλλά για άλλους, άγνωστους ακόμα, λόγους. Το γραφείο του Κ. Καραμανλή, προφανώς και ο ίδιος, γνώριζε πολύ πριν - άγνωστο πότε - το περιεχόμενο του DVD με τις «αποκλειστικώς ιδιωτικές στιγμές του κ. Ζαχόπουλου», όπως παραδέχτηκε με σοβαρή καθυστέρηση το βράδυ της περασμένης Πέμπτης ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, Γ. Ανδριανός.

Τα ερωτήματα που προέκυψαν από τη δήλωση του στενού συνεργάτη του Κ. Καραμανλή είναι καίριας σημασίας. Χρησιμοποιήθηκε το περιεχόμενο του DVD για να ασκηθούν πιέσεις στον Χρ. Ζαχόπουλο για να παραιτηθεί από τη θέση του ΓΓ του υπουργείου Πολιτισμού; Αν ήταν θύμα εκβιασμού ο Χρ. Ζαχόπουλος γιατί ζητήθηκε η παραίτησή του; Γιατί το επίμαχο DVD παραδόθηκε στη Δικαιοσύνη την επομένη της απόπειρας αυτοκτονίας; Μήπως γιατί βόλευε τη «ροζ» εκδοχή της υπόθεσης που λανσάρει η κυβέρνηση; Πώς έφτασε στο Μέγαρο Μαξίμου το οπτικοακουστικό υλικό; Υπάρχουν και άλλα DVD ή «συνοδευτικοί» φάκελοι;

Και ακόμα: Αν ο παρ' ολίγον αυτόχειρας «πρόδωσε την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού», όπως διατείνονται συνεργάτες του, γιατί να γίνει πιστευτό ότι αυτό συνέβη σε κάποιο ζήτημα «ηθικής τάξεως»; Στα θέματα διαχείρισης οικονομικών ζητημάτων και κονδυλίων, αποχαρακτηρισμού αρχαιολογικών μνημείων και χώρων δεν υπήρξε κανένα «σκάνδαλο»; Δεν υπάρχει κανένα θέμα με τις τουλάχιστον 200 υποθέσεις αποχαρακτηρισμού αρχαιολογικών χώρων προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων που χειρίστηκε ο πρώην ΓΓ του υπουργείου Πολιτισμού; Οι υποθέσεις αυτές, όπως και αυτές που αφορούν τη διαχείριση κονδυλίων δισεκατομμυρίων ευρώ, έχουν «παραγραφεί» επειδή ήταν επιλογές συνολικά της κυβέρνησης;

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση εδώ και δέκα μέρες δεν εξέδωσε καμία (!) επίσημη απάντηση για την υπόθεση επιτείνει τη σύγχυση και ενισχύει τα ερωτήματα. Πολύ περισσότερο που αίφνης ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Γ. Κολιοκώστας παράγγειλε επείγουσα προκαταρκτική εξέταση για να διερευνηθούν τα ζητήματα οικονομικής διαχείρισης, ακριβώς γιατί πρόκειται για ζητήματα άκρως πολιτικά, που επιδέχονται μόνο πολιτικές απαντήσεις και «κάθαρση». Δεν πρέπει να διαφεύγει ότι η εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών έχει καταδείξει πως συχνά, αν όχι πάντα, η Δικαιοσύνη χρησιμοποιείται από τις γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις για το «ξέπλυμα» των σκανδάλων από τις πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων. Από τη σκοπιά αυτή μόνο εφησυχασμό δεν προκαλούν οι δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης Σ. Χατζηγάκη ότι η Δικαιοσύνη θα ρίξει άπλετο φως στην υπόθεση και πως τάχα «η κυβέρνηση δεν έχει τίποτα να φοβηθεί». Τις ίδιες ακριβώς δηλώσεις έχει ακούσει πάμπολλες φορές στο παρελθόν ο ελληνικός λαός, όπως στην υπόθεση των υποκλοπών, των απαγωγών Πακιστανών, της ληστείας των αποθεματικών των ασφαλιστικών Ταμείων, των «κουμπάρων» κοκ, αλλά η κατάληξη όλων αυτών των υποθέσεων είναι γνωστή: στο αρχείο της δικαιοσύνης και στο καλάθι αχρήστων της Ιστορίας.

Είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση οφείλει πολιτικές εξηγήσεις για την υπόθεση Ζαχόπουλου και πειστικές απαντήσεις στην πληθώρα των ερωτημάτων. Το σίγουρο είναι ότι και αυτή η υπόθεση έχει πολιτικές αιτίες, όπως και κάθε σκάνδαλο που αφορά στη διαχείριση της εξουσίας και κυρίως στην υλοποίηση μιας αντιδραστικής και αντιλαϊκής πολιτικής.

Σε κάθε περίπτωση τα «ροζ σύννεφα» και σκάνδαλα πρέπει να πάψουν να λειτουργούν αποπροσανατολιστικά, καθώς η γενικευμένη επίθεση σε βάρος των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Σε αυτό πρέπει να συνεχίσουν να συγκεντρώνουν την προσοχή τους οι εργαζόμενοι, κλιμακώνοντας τους αγώνες τους ενάντια στην ουσία της κυρίαρχης πολιτικής και αποδυναμώνοντας παραπέρα τους διαχειριστές της, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.