Η Επανάσταση καταπολέμησε τον αναλφαβητισμό, μερίμνησε για τη γενικότερη πολιτιστική εξύψωση του ρωσικού λαού και μέσω των έργων τέχνης. Σημαντικά ντοκουμέντα είναι τα Διατάγματα και οι Αποφάσεις για τον μέγιστο συντελεστή του Πολιτισμού, την Παιδεία και για το μέγα επίτευγμα της Επανάστασης: Την ταχύτατη και σε πανεθνική κλίμακα καταπολέμηση του τεράστιου προβλήματος του αναλφαβητισμού. Η επαναστατική κυβέρνηση έλαβε, επίσης, Αποφάσεις για τον Τύπο, τη Λογοτεχνία, τον Κινηματογράφο, ακόμα και για το Τσίρκο. Αποφάσεις έλαβε και για την αναδιοργάνωση των λογοτεχνικών καλλιτεχνικών σωματείων.
Σημαντικός παράγοντας για την άνθηση του Πολιτισμού υπήρξε ο ευρύτατος προβληματισμός - διάλογος που αναπτύχθηκε στο Κόμμα, στα επαγγελματικά σωματεία των καλλιτεχνών, σε ερασιτεχνικούς ομίλους κλπ., για τα αισθητικά κινήματα.
ΑΛ. ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ: Στο πλευρό των αιώνια βασανιζόμενων ανθρώπων
Η εποποιία της Αντίστασης του λαού της Αθήνας μέσα από τις «Γειτονιές του κόσμου» του Γ. Ρίτσου
Πρωτοχρονιά: Ο χρόνος κύκλο έκανε...
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Εμφανίζουν το παλιό ως «νέο»...
Αμετακίνητη ως προς την πλήρη πρόσδεση του ελληνικού κινηματογράφου στο «άρμα» της εμπορευματοποίησης, που άλλωστε αφορά στο σύνολο του πολιτισμού, εμφανίζεται η κυβέρνηση, με τον υπουργό Πολιτισμού να ξεκαθαρίζει προς κάθε ενδιαφερόμενο ότι «αυτό απαιτεί η λογική της αγοράς»!
Ζούμε σε εποχή πολύ σκληρή. Ολα αποτιμώνται σε χρήμα, σε προσωπική καταξίωση. Η τέχνη και το θέατρο για παιδιά, ακόμη περισσότερο, μοιάζει να είναι σήμερα το τελευταίο καταφύγιο του λεγόμενου κοινωνικά προσανατολισμένου θεάτρου. Γι' αυτό το θέατρο μιλά ο Γιάννης Καλατζόπουλος, που αφιερώθηκε στο θέατρο για παιδιά, κερδίζοντας τις ψυχές των παιδιών και όσων αισθάνονται παιδιά.
Ανάμεσα στα πολλά ανέκδοτα, ακόμα, χειρόγραφα του Γιάννη Ρίτσου, περιλαμβάνονταν και έντεκα ποιητικές συλλογές, γραμμένες στα 1977, 1978, 1979-80, οι οποίες περιλήφθηκαν στον ΙΔ' τόμο των ποιητικών «Απάντων» του, που κυκλοφόρησε ο «Κέδρος», με την ευκαιρία των 17 χρόνων από το θάνατο του αλησμόνητου ποιητή της Ρωμιοσύνης.
Πίσω και πέρα από τα προσχήματα, η ανεξέλεγκτη χρήση των καμερών έχει μόνο ένα στόχο: Την επίθεση στο λαϊκό εργατικό κίνημα. Πρόκειται για συντονισμένη επίθεση σε βάρος των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, σε συνδυασμό με την ακόμα μεγαλύτερη θωράκιση του αστικού κράτους.