Από το χτεσινό ΒΗΜΑ

Περίμενες κι εσύ να ακούσεις για ποιο λόγο έγινε η κινητοποίηση. Τίποτα. Αλλο καημό έχουν... Τυχαία, νομίζεις, τόσον καιρό γράφουν και ξαναγράφουν για τη χαμένη τιμή της νομιμότητας;

Βλέπεις, είναι και το ΠΑΜΕ που προκαλεί με τα καλέσματά του ενάντια σε διάφορες «νομιμότητες». Οπως αυτήν που θέλει να διαδηλώνουν οι εργάτες μόνο άμα θυμηθεί η ΓΣΕΕ να ρίξει καμιά ...τουφεκιά.

«Μα είναι τίτλος αυτός στον Ριζοσπάστη;» αναρωτιόνταν ο Οικονόμου στη ΝΕΤ, για να πάρει σκυτάλη ο Λυριτζής και με ύφος χιλίων ανακριτών να στριμώξει - νόμιζε - τον συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ που ήταν έξω από το Μαξίμου: «Τι σας ενδιαφέρει, το απόλυτο αίτημά σας ή η ενότητα;» Ωστε, να συμπληρώσει περίλυπος ο Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ «μεταφέρουν τη διασπαστική τακτική τους στο συνδικαλιστικό κίνημα».

Και οι τρεις έκαναν πως δεν άκουσαν τον συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ, που με δυο κουβέντες τούς υπενθύμισε ότι τα 29 ευρώ που υπέγραψε για μεροκάματο η ΓΣΕΕ παράγουν σύνταξη πείνας κι ότι τα 4ωρα που επίσης έχει εγκρίνει η ΓΣΕΕ και το ΠΑΣΟΚ στέλνουν σε σύνταξη μετά θάνατον.

Στην εκπομπή που ακολούθησε στο ίδιο κανάλι, η παρουσιάστρια αφού «τραγούδησε» για άλλα αντ' άλλων, προτίμησε να αναφερθεί ειδικά στο ποιο κουτόχορτο άμα φάνε τα παιδιά θα γίνουν πιο έξυπνα.

Α, είχε και έκπληκτους το τηλεοπτικό περιβόλι: Ρωτούσε ο ένας μ' αφορμή μια δημοσκόπηση: «Μα είναι δυνατόν τόσο μεγάλο ποσοστό να ζητάει αλλαγές στο Ασφαλιστικό;», «και μάλιστα ψηφοφόροι του ΚΚΕ», συμπλήρωνε πονηρά ο άλλος, για να στήσει συνειρμό «ΚΚΕ στηρίζει ΝΔ». Σου λέει: Το αίτημα του ΠΑΣΟΚ είναι να εφαρμοστεί ο νόμος Ρέππα... όχι να αλλάξει. Κι έπειτα, μερικά πουλόβερ άμα αρχίσεις να τα ξηλώνεις μπορεί να φτάσουν οι εργάτες να ζητάνε σύνταξη στα 60 και τα 55, να ζητάνε η σύνταξη να πάει στα 1.120 και ο μισθός στα 1.400. Ασε που είναι ικανοί να ζητήσουν ως και δωρεάν Υγεία και Πρόνοια. Κι άμα πάρουν και τα μυαλά τους αέρα μπορούν να το φτάσουν ως και λαϊκή εξουσία να ζητάνε.

Κι έτσι, θα πάνε και χαμένα τόσα σεντόνια που εξηγούν πως η επανάσταση ήτανε ένα στημένο κόλπο. Ηθελε ο ένας αυτοκράτορας να φάει τον άλλο, βρήκανε εύκολο τον Λένιν και την κάνανε τη δουλιά. Κι όταν εξέλιπε η ανάγκη τέλειωσαν με την επανάσταση και επέστρεψαν όλοι ευτυχισμένοι στον παράδεισο. Σαν κι αυτόν που ψάχνουνε αυτοί που ξεβράζει η θάλασσα κάθε τόσο στα παράλια.

Ασχετο: Νόμιζε πως το λένε «δημοκρατία» αυτό το πανηγύρι. Ωσπου, άρχισαν να τον λένε χαΐνη, όχι με την αρχαία κρητική έννοια του αντάρτη, αλλά με τη σύγχρονη του χαμένου κορμιού. Ειδικά όταν άρχισε να λέει κάτι παράξενα, όπως ότι οι έμποροι έφτιαξαν στα μέτρα τους μια κοινωνία να λαδώνει τη μηχανή τους κι ότι έτσι γίνεται όταν αγοράζεις ό,τι σου πουλάνε, στο τέλος πεθαίνεις και δεν κατάλαβες καν πώς έζησες.