Σάββατο 24 Νοέμβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 23
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
48ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Σούπερ μάρκετ και άλλα μαγαζιά!...

Μερικά από τα «προϊόντα» που πωλούνται στο Φεστιβάλ...
Μερικά από τα «προϊόντα» που πωλούνται στο Φεστιβάλ...
Του απεσταλμένου μας ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ.--

Σήμερα τελειώνουν οι προβολές, αύριο δίνονται τα βραβεία (τα κρατικά για τις ελληνικές ταινίες θα δοθούν τη Δευτέρα), και από την Τρίτη αρχίζουν ξανά τα προβλήματα! Οπως γίνεται κάθε χρόνο, χρόνια τώρα!

Σήμερα θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα μικρό απολογισμό του φεστιβάλ. Να βρούμε μερικές πλευρές του. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από τον τίτλο! Φεστιβάλ, βέβαια, σημαίνει γιορτή, σημαίνει φαμφάρα. Οταν, όμως, πρόκειται για καλλιτεχνικό φεστιβάλ, τότε η γιορτή, η φαμφάρα, πρέπει να περιορίζεται στο ελάχιστο και σε πρώτο πλάνο να έρχεται η τέχνη. Στην περίπτωση, δυστυχώς, της Θεσσαλονίκης τα πράγματα αντιστρέφονται. Η τέχνη περνάει τελείως στο φόντο και σε πρώτο πλάνο έρχεται η φαμφάρα!

Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης μοιάζει, όπως πολύ σωστά παρομοιάζεται, σαν ένα τεράστιο σούπερ μάρκετ. Οι διοργανωτές, όπως κάνει ας πούμε το ΙΚΕΑ, προσπαθούν να καλύψουν όλες τις ανάγκες του πελάτη! Να μην τον αφήσουν να βγει χωρίς να αγοράσει. Ετσι, κάθε Νοέμβρη στη Θεσσαλονίκη ο μπαξές έχει προϊόντα για όλα τα γούστα. Κάποιες τολμηρές χρονιές, μάλιστα, είχε και «ειδικές» ταινίες για «ειδικά» γούστα, για να μην πούμε για «ειδικά» βίτσια! Ταινίες για τους λάτρεις του αίματος, του τρόμου, της βίας, της πλάκας, ταινίες για τους ομοφυλόφιλους! Τέτοιος ρατσισμός!.. Ολοι πρέπει να αγοράσουν, όλοι να μείνουν ευχαριστημένοι!..

Ετσι, όμως, δε γίνεται φεστιβάλ. Γίνεται μόνον σούπα. Και μάλιστα ανάλατη σούπα! Γιατί η σωστή σούπα πρέπει να έχει συγκεκριμένα υλικά, συγκεκριμένη γεύση! Το φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, λοιπόν, πάσχει από γεύση, από προσανατολισμό. Του λείπει η καλλιτεχνική ταυτότητα!

Ας πάρουμε για παράδειγμα το επίσημο πρόγραμμα, το Διεθνές Τμήμα, που υποτίθεται, είναι το σήμα του! Μόνο κριτήριο στις επιλογές του είναι να προβάλει ταινίες πρωτοεμφανιζόμενου ή δευτεροεμφανιζόμενου σκηνοθέτη. Κανένα άλλο κριτήριο επιλογής, όπως, για παράδειγμα, ταινίες που θα αναπτύσσουν την τέχνη του κινηματογράφου, την αισθητική, το περιεχόμενο. Κριτήρια που να δικαιολογούν αναζητήσεις στην έκφραση, ανησυχίες καλλιτεχνών, πρωτοβουλίες στην τέχνη!

Οχι! Είναι τέτοια η αδιαφορία τους για τα κριτήρια, που δε λαβαίνουν μέτρα ώστε αυτές οι μέτριες, έστω, ταινίες να μην έχουν παιχτεί σε άλλο φεστιβάλ για να έχει νόημα η προβολή τους στη χώρα μας. Στη Θεσσαλονίκη, λοιπόν, μαζεύονται όλα τα απομεινάρια. Ταινίες που έχουν παρουσιαστεί σε κατώτερα, ακόμα από της Θεσσαλονίκης φεστιβάλ, που έχουν βραβευτεί, που έχουν βγει στη διανομή!

Επομένως, η προμετωπίδα του φεστιβάλ, είναι αδιάφορη. Στο Διεθνές Τμήμα, αυτό που δικαιολογεί, που πρέπει να δικαιολογεί, την ύπαρξη του φεστιβάλ, παίζονται ταινίες που δεν υπηρετούν κανένα σκοπό της τέχνης. Κάποιες από αυτές είναι, ίσως, καλές. Αλλά, σε καμία περίπτωση, δεν προάγουν την τέχνη, δεν εντάσσονται σε κάποιο καινούριο καλλιτεχνικό ρεύμα, δε φέρνουν μαζί τους κάποια νέα πνοή, μια πρόταση!

Αλλά τι γίνεται στα άλλα τμήματα; Κανείς δε θα αρνηθεί πως σε κάποια από αυτά υπάρχουν αξιόλογες ταινίες, ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικές προτάσεις. Ομως, επειδή ακριβώς επικρατεί η λογική του σούπερ μάρκετ, αυτές οι προσπάθειες, αντί να αναδεικνύονται, καταρρακώνονται! Σκεφτείτε, ας πούμε, τα ράφια του «Βασιλόπουλου». Δίπλα στις λακέρδες ένα σπάνιο άρωμα! Πάει, χάθηκαν και τα δυο!

Αν το σκεπτικό ήταν διαφορετικό, το σπάνιο, το εξαιρετικό, θα το έφερναν στην επιφάνεια. Θα το ξεχώριζαν από το «πλήθος», από τα προϊόντα «μαζικής» κατανάλωσης, θα το αναδείκνυαν! Θα το παρουσίαζαν σαν πρόταση, σαν σημείο αναφοράς. Και τότε θα παίρνανε, έως ένα σημείο βέβαια, εκδίκηση τα όνειρα! Θα αποκτούσε λειτουργικότητα η τέχνη! Λόγος ύπαρξης του φεστιβάλ!


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ