Η ΝΕΑ τραγική δοκιμασία της πολύπαθης Πεντέλης μού έφερε στο νου ένα μακρινό περιστατικό, που συνέβη κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια της εδώ και μισόν αιώνα.

ΜΕΤΡΟΥΣΑΜΕ, το δεύτερο εκείνο χρόνο της πικρής απελευθέρωσης και μέσα σε πολύ αντίξοες συνθήκες ο ΕΑΜικός κόσμος, τα ελληνικά νιάτα, η ΕΠΟΝ, δεν άφηναν ευκαιρία, για να βεβαιώνουν την πίστη τους στην ειρηνική πορεία, στην ανοικοδόμηση της χώρας.

ΜΙΑ σειρά δραστήριες φυσιολατρικές οργανώσεις πήραν τότε την πρωτοβουλία να οργανώσουν στην Πεντέλη μια μεγάλη εκδήλωση, «Γιορτή του Δάσους» την ονόμασαν, προκειμένου να ξεκινήσει μια προσπάθεια, για να αποκατασταθούν οι μεγάλες ζημιές, που είχε υποστεί ο δασικός πλούτος της χώρας στα χρόνια της φασιστικής κατοχής.

ΜΕΣΑ σε θερμή ατμόσφαιρα και με αποκαλυπτικά στοιχεία, που ακούστηκαν για τις καταστροφές, ομόψυχα, όλοι οι παρόντες και αρμόδιοι (είχαν λάβει μέρος και εκπρόσωποι υπουργείων) βεβαίωναν τη δέσμευσή τους να δουλέψουν για να ξαναβρεί το χαμένο πράσινο η Ελλάδα.

Η ΠΕΝΤΕΛΗ φιλοξένησε τότε στις πευκόφυτες πλαγιές κατασκηνώσεις εργατικών σωματείων και τα παιδιά τους, που τόσο το είχαν ανάγκη, ανάσαιναν κάτω από τα πανέμορφα πεύκα του βουνού. Στην ίδια περίοδο, ΕΠΟΝίτικες συντροφιές, στις εκδρομικές τους εξορμήσεις, προγραμμάτιζαν αναδασώσεις, στα δάση που είχαν καεί και, μάλιστα, με όλα τα κυνηγητά του κράτους και των παρακρατικών. Στο Σερνικάκι της Φωκίδας, κοντά στην Αμφισσα, οι ΕΠΟΝίτες φυτεύουν χίλια πεύκα. Παρόμοιες προσπάθειες και σε άλλα πολλά μέρη της χώρας.

ΑΛΛΑ να γυρίσουμε στην Πεντέλη, όπου τα αποκαΐδια καπνίζουν ακόμη. Πέντε φορές κάηκε από το 1996. Το μεγάλο αφεντικό της περιοχής, η Μονή της Πεντέλης, που έχει, από τα παλιά, επίλεκτα φιλέτα και αλλού.

ΕΙΝΑΙ ο πρώτος φεουδάρχης της Αττικής και στα χρηματοκιβώτιά της έχει φυλαγμένα τα τούρκικα χαρτιά, τα χοτζέτια, που βεβαιώνουν τα δικαιώματά της. Μεγάλος ο πλούτος της. Τα περιηγητικά κείμενα κάνουν αναφορές στον πλούτο της και τα μεγάλα εισοδήματά της.

ΠΟΥΛΑΜΕ, είπε κάποτε ένας ηγούμενος της Μονής, στον καθηγητή Δ. Πικιώνη, για να ζήσουν οι αδελφοί της Μονής, δεν έχουμε άλλους πόρους. Ηταν μια θυελλώδης συζήτηση που είχε το 1955 (κυβέρνηση της ΕΡΕ) μια πλατιά αντιπροσωπεία της Κοσμητείας του τοπίου, που ανέβηκε στη Μονή για να καταγγείλει τις καταστροφές. Η Μονή είχε εκδώσει μόνο για το 1955 πάνω από 200 άδειες. Και οι αδειούχοι χίμηξαν σαν ύαινες στις πλευρές της Πεντέλης και άρχισαν το εντατικό πελέκημα, που σε λίγο διάστημα η Αθήνα έβλεπε το γνώριμο αυτό το βουνό να είναι θανάσιμα πληγωμένο.

ΣΤΗ Μονή ανέβηκε τότε μια αντιπροσωπεία της Κοσμητείας του τοπίου με τον Δημήτρη Πικιώνη και στις διαμαρτυρίες που διατυπώθηκαν η απάντηση του ηγουμένου ήταν σχεδόν μονολεκτική: - «Πουλάμε για να ζήσουνε οι αδελφοί της Μονής». Που η εκκόλαψή τους έγινε με του μοναστηριού τις πλάτες. Στις διεκδικήσεις τους 25.000 στρέμματα... Τίποτε περισσότερο... Στους «γαμπρούς» και η «Πεντέλη ΑΕ», αυτοί τραβάνε και θέλουν να βγάλουν στο «σφυρί» 641 στρέμματα που έχουν καεί από τις φωτιές του 1981 και 1995.

ΕΧΕΙ, όμως, συνέχεια το μεγάλο φαγοπότι. Ο μεγάλος ιδιοκτήτης Ηλιόπουλος στην πλευρά της Σταμάτας με δικαστικές αποφάσεις έχει απαιτήσεις για άλλα 25.000 στρέμματα.

ΤΟ ρεπορτάζ της πυρκαγιάς της Πεντέλης του «Ρ» σημειώνει πως στην Α` οικιστική ζώνη έχει 887.000 ευρώ. Με τις επενδύσεις, η ταρίφα έφτασε το 1.000.000 ευρώ το στρέμμα. Αυτό φωτίζει σε βάθος της πολύπαθης Πεντέλης την τραγωδία. Η ΓΓ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, που έζησε από κοντά και συζήτησε με κατοίκους την τελευταία δοκιμασία δήλωσε: «Η Αττική είναι φιλέτο για οικονομικά και άλλα συμφέροντα».