Ξεκινώντας από τη διαπίστωση ότι «Παρά τις πρόσφατες μεταρρυθμίσεις, το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται ακόμη από την κληρονομιά της δομής και της αντίληψης της δεκαετίας του '50», το Ινστιτούτο του ΠΑΣΟΚ προκρίνει μια σειρά από παρεμβάσεις για τη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού, αναδεικνύοντας, όπως και η κυβέρνηση της ΝΔ, σε πρώτη προτεραιότητα την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Οι θέσεις του ΙΣΤΑΜΕ έχουν εξειδικευτεί στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και αποτελούν και επίσημα το αντιασφαλιστικό μανιφέστο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το ΙΣΤΑΜΕ προτείνει ανάμεσα σε άλλα:

• «Ενα συνολικό πρόγραμμα ανταπόκρισης στη γήρανση με έμφαση στις πολιτικές αύξησης των ποσοστών απασχόλησης για τη βελτίωση των οικονομικών του ασφαλιστικού συστήματος και την τόνωση της επάρκειας των συντάξεων».
• «Εμφαση στην προστασία των χαμηλών εισοδημάτων και τόνωσης των κατώτερων συντάξεων, έτσι ώστε το ασφαλιστικό σύστημα να παίζει ουσιαστικό ρόλο στην καταπολέμηση της φτώχειας των ηλικιωμένων. Ταυτόχρονα, οι υψηλότερες συντάξεις πρέπει να είναι ανταποδοτικές, χωρίς αυτό να μετακυλίεται σε όλη την κοινωνία».
• «Εμφαση σε πολιτικές για την άρση αδυναμιών του σημερινού συστήματος, με παράλληλη δράση στην προσφορά εργασίας (κίνητρα συντάξεων, κατάρτιση), τη ζήτηση εργασίας (εργοδότες και αντιμετώπιση μεγαλύτερων εργαζομένων), αλλά και το περιεχόμενο εργασίας. Αυτό θα διευκολυνθεί και με επέκταση της κοινωνικής ασφάλισης: Μακροχρόνια φροντίδα, χρηματοδότηση διακοπών εργασιακού βίου και διά βίου εκπαίδευσης, επέκταση των δυνατοτήτων συλλογικής αποταμίευσης με ανάπτυξη επαγγελματικών συστημάτων».

Εχοντας ήδη νομοθετήσει την «εθελοντική» παράταση του εργάσιμου βίου στα 67 χρόνια, το ΠΑΣΟΚ απαιτεί την ακόμα μεγαλύτερη παραμονή στην εργασία, με μισθό συμπληρωματικό στην πενιχρή σύνταξη, σαν ένα ύστατο δίχτυ προστασίας από την απόλυτη εξαθλίωση. Παράλληλα, επαναλαμβάνει με καθαρό τρόπο το αίτημα να αποκτήσει ανταποδοτική βάση το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Το ύψος, δηλαδή, της σύνταξης να καθορίζεται από τις κυμαινόμενες εισφορές του εργαζόμενου, μέσα από ένα ιδιωτικοποιημένο στην ουσία σύστημα που θα στηρίζεται σε τρεις πυλώνες: Στην κατώτατη σύνταξη πείνας («εθνική σύνταξη» την ονομάζει η ΝΔ και ετοιμάζεται ήδη να τη νομοθετήσει), στα επαγγελματικά Ταμεία (αυτά κρύβονται κάτω από τη φράση «επέκταση των δυνατοτήτων συλλογικής αποταμίευσης με ανάπτυξη επαγγελματικών συστημάτων») και, βέβαια, στην ιδιωτική ασφάλιση.

Με βάση τα παραπάνω, τα οποία αποτελούν το βασικό κορμό της πολιτικής που εφαρμόζει και η ΝΔ, είναι δεδομένο το τι περιμένει τους εργαζόμενους, αν δεν κόψουν το βήχα στο δικομματισμό: Αύξηση επί της ουσίας των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αύξηση των εισφορών και μείωση των συντάξεων, ιδιωτικοποίηση του συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης, μεγαλύτερο τζογάρισμα με τις εισφορές των εργαζόμενων, μεγαλύτερη ανασφάλεια και λιγότερες παροχές.