Κυριακή 29 Ιούλη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Η πολιτική του δικομματισμού αναπαράγει τις διακρίσεις μεταξύ των δύο φύλων

Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή, κατά τη συζήτηση της Επερώτησης του Κόμματος για τα προβλήματα των γυναικών

Ελαστική απασχόληση και ευελιξία στην εργασία είναι ο οδικός χάρτης της Ευρωπαϊκής Ενωσης (στη φωτογραφία, νέες γυναίκες που ημιαπασχολούνται στην προώθηση προϊόντων)

Eurokinissi

Ελαστική απασχόληση και ευελιξία στην εργασία είναι ο οδικός χάρτης της Ευρωπαϊκής Ενωσης (στη φωτογραφία, νέες γυναίκες που ημιαπασχολούνται στην προώθηση προϊόντων)
«Κύριε υπουργέ, η εκτίμησή μας είναι ότι η πολιτική που χαράζει η κυβέρνηση απέναντι στις γυναίκες δε στοχεύει - πολύ περισσότερο δεν οδηγεί - στην ισότητα των δύο φύλων. Μιλάμε γι' αυτό». Με την επισήμανση αυτή άρχισε την παρέμβασή της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, την περασμένη Παρασκευή, κατά τη συζήτηση της Επερώτησης του Κόμματος για τα προβλήματα των γυναικών, στη Βουλή. Και συνέχισε:

«Αυτό είναι πλευρά της γενικότερης κυβερνητικής πολιτικής. Δε στοχεύει, δεν έχει αυτό το στόχο, όπως και όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρχε αυτός ο στόχος στις κυβερνήσεις που γνωρίζουμε. Επίσης, αυτός ο στόχος δεν υπάρχει και από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την πολιτική της οποίας εξειδίκευσε και το ΠΑΣΟΚ, αλλά εξειδικεύετε και εσείς, τώρα, στις γυναίκες. Και με μία έννοια, η πολιτική που ακολουθείτε είναι ενταγμένη, είναι σύμφωνη, είναι εξειδίκευση της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και δεν έχει καμία σχέση με την ισοτιμία των δύο φύλων, με την ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών, όπως πολλές φορές συνηθίζεται να λέγεται. Η πολιτική μάλιστα που ακολουθείτε - και ακολουθείται χρόνια στη χώρα μας και στην Ευρωπαϊκή Ενωση - αναπαράγει όλο το καθεστώς διακρίσεων και μάλιστα με έναν ιδιαίτερα οξυμένο τρόπο, αν πάρουμε υπόψη ότι οι γυναίκες σήμερα στην Ελλάδα, όπως και σε όλη την Ευρώπη, δεν είναι ίδιες με τις γυναίκες πριν από τριάντα, σαράντα και πενήντα χρόνια, όπου ενδεχομένως τότε ή πριν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μια κυβέρνηση που ήθελε να οδηγήσει στην ισοτιμία των δύο φύλων, δεν είχε το αντίστοιχο υλικό, το γυναικείο, από πλευράς μορφωτικού επιπέδου και από πλευράς, αν θέλετε, αντιλήψεων και υποκειμενικής πλευράς για να οδηγήσει στην ισοτιμία».

Μιλάτε για ευκαιρίες αντί για δικαιώματα

Η μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα δεν έχουν δικαιώματα και ως εκ τούτου δεν μπορούν να επωφεληθούν των δήθεν ευκαιριών που υπάρχουν (στη φωτογραφία από συνέλευση απολυμένων κλωστοϋφαντουργών)
Η μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα δεν έχουν δικαιώματα και ως εκ τούτου δεν μπορούν να επωφεληθούν των δήθεν ευκαιριών που υπάρχουν (στη φωτογραφία από συνέλευση απολυμένων κλωστοϋφαντουργών)
«Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα», συνέχισε η ομιλήτρια. «Τι πολιτική έχουμε; Κατ' αρχήν, έχουμε διακηρύξεις περί της ίσης μεταχείρισης των δύο φύλων. Αν και πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι και η Ευρωπαϊκή Ενωση και εσείς εδώ μιλάτε για ευκαιρίες, δε μιλάτε για ίσα δικαιώματα των δύο φύλων. Ο όρος "ευκαιρίες" δε λέει τίποτε. Πάντα υπήρχαν ευκαιρίες στις γυναίκες. Το θέμα είναι ότι απ' αυτές τις ευκαιρίες μπορούν να επωφεληθούν οι γυναίκες που ανήκουν στα υψηλότερα εισοδήματα, στην κυρίαρχη τάξη κ.λπ. Ετσι είναι. Ευκαιρίες πάντα είχαν οι γυναίκες. Μπορεί να ήταν σε ένα μικρότερο πεδίο θεμάτων, αλλά με αυτήν την έννοια ευκαιρίες όλοι έχουν. Για ευκαιρίες μιλάμε; Μιλάμε για δικαιώματα αποκρυσταλλωμένα στο νόμο και κυρίως να ενσαρκώνονται στη ζωή. Και μόνον ο όρος "ευκαιρίες" έχει τελειώσει για εμάς. Σημαίνει το κυνηγητό αυτό που λέμε της ανταγωνιστικότητας. Αυτές που έχουν τη δυνατότητα, που προκύπτει από την κοινωνική τους, από την ταξική τους θέση, κάποιες ευκαιρίες θα τις πετύχουν. Και πάρα πολλές γυναίκες διακρίνονται σε πάρα πολλά πράγματα. Αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα δεν έχουν δικαιώματα και ως εκ τούτου δεν μπορούν να επωφεληθούν των δήθεν ευκαιριών που υπάρχουν.

Θα πω και για τις ευκαιρίες που δίνετε. Είναι χαρακτηριστικό το εξής ζήτημα: Στις 18 Ιούλη, η Ευρωπαϊκή Ενωση εξέδωσε μια ανακοίνωση. Εβαλε το ζήτημα ότι υπάρχει πρόβλημα μισθολογικών διαφορών ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες. Και μιλάμε τώρα σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, ας πούμε, δε μιλάμε στη δήθεν καθυστερημένη Ελλάδα. Και παραδέχεται η Κομισιόν ότι δεν έχει τα νομικά εργαλεία να επιβάλει την εξίσωση των μισθών μεταξύ των δύο φύλων και γι' αυτό θέλει να κάνει ένα σχέδιο δράσης, το οποίο καταλήγει πάλι σε κίνητρα στους εργοδότες και με τη συμμετοχή βεβαίως όλων των εταίρων και των εργαζομένων. Και μάλιστα, προχωρά και παραδέχεται το εξής πράγμα: ότι υπάρχει διαφορετική αποτίμηση των επαγγελμάτων όπου στην πλειοψηφία τους μετέχουν γυναίκες. Και λέει, διαφορετικά αμείβεται, ας πούμε, το επάγγελμα της νοσοκόμας από ένα άλλο επάγγελμα που μπορεί, τηρουμένων των αναλογιών, να είναι ανάλογο, αλλά εκεί έχει περισσότερους άνδρες.


Eurokinissi

Βεβαίως, εμείς δε βλέπουμε το θέμα στενά, φυλετικά, σεξιστικά - βεβαίως υπάρχει και η φυλετική διάσταση - αλλά το κυριότερο είναι αυτό που λέμε, η χρησιμοποίηση της γυναίκας ως μοχλού για την αύξηση των κερδών και λοιπά, να μην επαναλάβω αυτά τα γενικά, σε κάθε ευκαιρία τα λέμε και σωστά κάνουμε.

Επομένως, παραδέχεται η Ευρωπαϊκή Ενωση ότι δεν μπορεί να επιβάλει τη μισθολογική εξίσωση. Και μάλιστα λέει ότι υπάρχουν κλάδοι που η διαφορά αμοιβών ανδρών και γυναικών είναι στο 35% και δεν έχει, λέει, τα νομικά εργαλεία. Ομως, απ' ό,τι μαθαίνουμε, πάει την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο γιατί, καθαρά για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας και προεκλογικούς, δεν ενδίδει τώρα στο να ανέβουν τα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών του Δημοσίου στα εξήντα πέντε χρόνια. Εδώ, όπου θέλει η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι καταπέλτης με την κάθε ευκαιρία. Εμείς, όπως ξέρετε, διακηρύσσουμε την ανυπακοή και την απειθαρχία σε κάθε άδικο μέτρο. Δε μας ενδιαφέρει, ας δικάσουν την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Εμείς ζητάμε να τοποθετηθείτε ότι, ανεξάρτητα από το τι θα αποφασίσει, δε θα προχωρήσετε στην εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης. Και αυτό πρέπει να κάνει το κάθε κόμμα μπροστά στις εκλογές. Στο συγκεκριμένο θέμα, οποιαδήποτε και να είναι η κυβέρνηση, θα έχει τη δική μας συμπαράσταση. Μακάρι σε πάρα πολλά πράγματα να μην πειθαρχείτε στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έστω και αν στη γενικότερη πολιτική έχουμε τόσες μεγάλες και βαθιές διαφωνίες. Το ένα ζήτημα είναι αυτό».

Ελαστική απασχόληση και ευελιξία στην εργασία είναι ο περίφημος οδικός χάρτης της ΕΕ

«Θα μιλήσω ιδιαίτερα για τα μέτρα για την ισοτιμία της γυναίκας για την εξίσωση των δύο φύλων», είπε στη συνέχεια η Αλ. Παπαρήγα, «που μάλιστα όπως είπατε, το συνδέετε και με την κοινωνική συνοχή. Βεβαίως, άλλη κοινωνική συνοχή εννοείτε εσείς και άλλη εμείς. Εμείς μιλάμε για την ισότητα των δύο φύλων, το οποίο βεβαίως καλλιεργεί, αν θέλετε, ενιαία και κοινή συνείδηση για το ρόλο των δύο φύλων στην οικογένεια, στην κοινωνία κ.λπ. Και δεν εννοούμε την κοινωνική συνοχή με την εργοδοσία.

Να ξεκαθαρίσουμε, όμως, τα ζητήματα. Η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει διαμορφώσει τον λεγόμενο οδικό χάρτη για τις ευκαιρίες των γυναικών και για την ισότητα των δύο φύλων που ισχύει από το Μάρτη του 2006 μέχρι το 2010, αν δεν κάνω λάθος. Σ' αυτόν τον οδικό χάρτη, όλες οι θέσεις εργασίας που προβλέπονται και ο κύριος προσανατολισμός είναι, μερική απασχόληση, εποχιακή απασχόληση, ελαστική απασχόληση, η λεγόμενη "ευελφάλεια", η οποία προβάλλεται και μάλιστα προβάλλεται και από στελέχη, γυναίκες των κομμάτων και της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ σαν το καινούργιο και σύγχρονο μέτρο, που το δογματικό ΚΚΕ το απορρίπτει εκατό τοις εκατό.

Ελαστική απασχόληση, λοιπόν, ευελιξία στην εργασία. Αυτός είναι ο οδικός χάρτης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και όπως είπε και ο κ. Τσιόγκας, έτσι είναι, το 70% των θέσεων εργασίας που δημιουργούνται στην Ελλάδα είναι 25% μερικής απασχόλησης και 45% εποχικής απασχόλησης. Εδώ, λοιπόν, ακριβώς επειδή αυτές οι μορφές απασχόλησης στρέφονται κυρίως προς τις γυναίκες, με τη λογική που είπατε - συνδυασμός επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων - σας λέω το εξής πράγμα: Ακριβώς πατάτε πάνω στη λογική που λέει ότι η γυναίκα έχει δεύτερο ρόλο στην εργασία, γιατί ο κύριος ρόλος της είναι η οικογένεια και η μητρότητα. Επομένως, το θέμα του συνδυασμού μπαίνει για τη γυναίκα. Λάθος! Μπαίνει και για τον άντρα, το θέμα του συνδυασμού του επαγγελματικού και του οικογενειακού ρόλου. Δεν το λέω μόνο από την πλευρά της ισότητας των δύο φύλων - αυτή είναι η βάση - αλλά και από την πλευρά του ότι το παιδί έχει ανάγκη από τη συμβολή και των δύο. Βεβαίως, το θηλασμό δε θα τον κάνει ο άντρας. Μιλάμε, όμως, για την ανάπτυξη και τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού.

Θα υπάρχουν ειδικά μέτρα για τις γυναίκες σε συγκεκριμένα ζητήματα που έχουν σχέση με ορισμένα ιδιαίτερα βιολογικά χαρακτηριστικά, τα οποία υπάρχουν και πρέπει να γίνονται σεβαστά. Σε άλλα ζητήματα μπορεί να υπάρχουν βιολογικά χαρακτηριστικά του άνδρα, αλλά τα βιολογικά χαρακτηριστικά δεν έχουν καμία σχέση με την ταξική, με την κοινωνική ανισότητα, αλλά είναι οι ιδιαιτερότητες που υπάρχουν, όπως υπάρχουν ιδιαιτερότητες στα βρέφη, στην Τρίτη ηλικία κ.λπ. Παίρνουμε υπ' όψη τα βιολογικά χαρακτηριστικά για προσαρμογή και ειδίκευση, όχι όμως για αξιοποίησή τους για φυλετική και γενικότερα για ταξική ανισότητα.

Αναπαράγει, λοιπόν, αυτή η λογική όλες τις ξεπερασμένες και σκουριασμένες ιδέες για το ρόλο της γυναίκας. Πρέπει να πούμε ότι όλα τα κόμματα - και γυναίκες αναδειγμένες σε όργανα - ορκίζονται πια στο θέμα της ισότητας των δύο φύλων και κάνουν σταυροφορία κατά των πατριαρχικών αντιλήψεων που φέρνουν τη γυναίκα σε δεύτερη μοίρα. Υπάρχουν και τέτοιες αντιλήψεις και θα υπάρχουν και για πολλά χρόνια γιατί δύσκολα ξεριζώνονται, αλλά όταν όλη σου η πολιτική είναι ο συνδυασμός για τη γυναίκα των οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων, ενώ αυτό αφορά γενικά τον εργαζόμενο, όταν η λογική της μερικής απασχόλησης αφορά τη γυναίκα, βεβαίως οι παραδοσιακές αντιλήψεις θα αναπαράγονται ακόμα και αν εμφανίζονται στις γυναίκες που ζουν με έναν μοντέρνο τρόπο ζωής».

Παρασιτικά και αντιπαραγωγικά τα νέα επαγγέλματα που διαμορφώνονται για τις γυναίκες

«Τα νέα επαγγέλματα που διαμορφώνονται για τις γυναίκες», τόνισε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «θα έλεγα εν πολλοίς ότι είναι παρασιτικά και αντιπαραγωγικά. Να το ξεκαθαρίσω, δε θεωρούμε ούτε παράσιτο, ούτε αντιπαραγωγικό άνθρωπο κάποιον ο οποίος ψάχνει και βρίσκει δουλιά, έστω "του ποδαριού", γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Τιμή του και καμάρι του, όποια δουλιά βρει θα την κάνει και με οποιοδήποτε τίμημα. Ενα μεγάλο μέρος των προγραμμάτων stage που υποτίθεται ότι είναι για κατάρτιση, είναι για να περνάει η ώρα και να διασκεδάζεται η ανεργία. Να μας πει ο κ. Μαγγίνας από τα προγράμματα stage πόσοι βρήκαν δουλιά; Αλλά θα πω και συγκεκριμένα για μια σειρά επαγγέλματα, τα οποία είναι παρασιτικά και αντιπαραγωγικά επί της ουσίας. Ενώ όταν είναι διαφορετικά οργανωμένα μέσα σε ένα δημόσιο σύστημα κοινωνικής φροντίδας παίρνουν άλλο χαρακτήρα.

Εχουμε τους λεγόμενους σχολικούς τροχονόμους. Ξαναλέω ότι δε θεωρώ τις γυναίκες, τις εργαζόμενες σ' αυτόν τον τομέα, παράσιτα. Για να δούμε αυτό το επάγγελμα του σχολικού τροχονόμου, που περνά το παιδί απέναντι και κρατάει και μία σημαία για να μην περνάνε τα αυτοκίνητα και παίρνουν 147 ευρώ, ή 167 ευρώ, ή 187 ευρώ το μήνα. Παρασιτική δουλιά τη θεωρείτε. Και έχουν και 100 ώρες δουλιά μαζεμένη το μήνα. Κατ' αρχήν, αν θέλουμε να κάνουμε μια ουσιαστική πολιτική και στον παραγωγικό τομέα και στην κοινωνική προστασία, θα μπορούσαν να βρεθούν νέες θέσεις εργασίας στην κοινωνική πολιτική, οι οποίες θα είναι κανονικές και ακόμα πιο αποδοτικές. Αυτοί οι σχολικοί τροχονόμοι δεν ξέρω τι χρειάζονται. Βεβαίως, ήταν ένα εφεύρημα του ΠΑΣΟΚ να δημιουργήσει ορισμένες θέσεις εργασίας. Θα μπορούσε να λυθεί αλλιώς, με προσέγγιση των παιδιών στο σχολείο, με σχολικά αυτοκίνητα, κ.λπ. Στις θέσεις εργασίας που προβλέπονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, μαγειρεύει μια γυναίκα στο σπίτι της για τους φτωχούς και της δίνουν τις πατάτες, τα κρεμμύδια, τις ντομάτες. Είναι δουλιές, δηλαδή, που συνδέουν την άνεργη γυναίκα με το σπίτι, με το μαγείρεμα ή τη φύλαξη των παιδιών της γειτονιάς. Τα προγράμματα "Βοήθεια στο Σπίτι" είναι σημαντικά, έτσι όμως όπως είναι οργανωμένα, καταντούν πολλά από αυτά να δημιουργούν παρασιτικά επαγγέλματα, διότι όταν δεν έχεις δημόσιες δομές προστασίας, δημιουργείς πρόχειρες, "του ποδαριού", ευκαιριακές δουλιές.

Αλλη πλευρά, είναι η εξάρτηση των θέσεων εργασίας από τα κοινοτικά προγράμματα. Πρώτα βρίσκετε ποια κοινοτικά προγράμματα δημιουργούν προσωρινές θέσεις εργασίας και δειγματοληπτικές, διότι δεν καλύπτουν το σύνολο των κοινωνικών αναγκών, και μετά παίρνετε αυτά τα προγράμματα και τα λειτουργείτε. Τελειώνει η χρονική διάρκεια των προγραμμάτων, πάνε οι θέσεις εργασίας. Αυτή είναι η λογική. Δε θέλω να επεκταθώ περισσότερο, αλλά η λογική είναι για μεγάλο μέρος των γυναικών οι δουλιές να είναι ευκαιριακές, πρόχειρες, γύρω από το σπίτι και τη γειτονιά, να μην ξεφεύγει η γυναίκα, να είναι εκεί και να αναπαράγει το γεγονός ότι είναι σύζυγος, μητέρα, νοσηλεύτρια - δε μιλάμε για τις νοσηλεύτριες, που βεβαίως πρέπει να διοριστούν, δεν το συζητάμε - και να φροντίζει για τους ηλικιωμένους. Μόνο που αυτά θα τα κάνει ως μορφή επαγγέλματος. Στο κάτω - κάτω, όταν την κάνει με τη θέλησή της η γυναίκα την οικογένεια δε ζητά και αμοιβή. Αυτή είναι η προσφορά της στην οικογένεια, που εσείς τη μετατρέπετε σε θέση εργασίας.

Το ΠΑΣΟΚ είπε την κοινωνική πρόνοια, κοινωνική φροντίδα. Εσείς τη λέτε κοινωνική αλληλεγγύη. Απορρίπτουμε συνολικά όλη αυτή τη λογική. Οι θέσεις εργασίας για τις γυναίκες είναι δικαίωμα και έχουν να κάνουν με τη γενικότερη πολιτική, τι αναπτύσσω, για ποιο σκοπό, καθώς και με την προγραμματισμένη αξιοποίηση του εργατικού δυναμικού, πράγμα που δεν μπορεί να γίνει στις συνθήκες αυτής της πολιτικής. Δε θα σταθώ στα ιδιαίτερα μέτρα, τα οποία ειπώθηκαν από την κ. Παντελάκη και θα έχουμε και δευτερολογία - άλλωστε, τα έχουμε πει - αλλά να ξεκαθαρίσω το εξής: Εάν θέλουμε να μιλήσουμε για βελτίωση της θέσης της γυναίκας, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερο βάρος και στα ζητήματα της επιδότησης της ανεργίας, και στην εξίσωση των αμοιβών, και στην προστασία από την εργοδοσία, ποιος, δηλαδή, προστατεύει τη γυναίκα από τον εργοδότη, που της λέει στο αυτί πότε θα κάνει παιδί και ανάλογα θα σκεφθεί εάν θα την πάρει. Δεν υπάρχει καμία προστασία. Εδώ πρέπει να ανοίξει το θέμα. Καλά συζητήθηκε η σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο δουλιάς, αλλά δεν είναι μόνο αυτή».

Αναπαράγονται και ενισχύονται ξεπερασμένες αντιλήψεις

«Και μια τελευταία πλευρά», σημείωσε, ολοκληρώνοντας την παρέμβασή της, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. «Εδώ υπάρχει και η υποκρισία και το επικίνδυνο. Γίνεται ένας διαχωρισμός της πορνείας στην πορνεία ως επάγγελμα και στην εξαναγκαστική. Είτε είναι επάγγελμα είτε δεν είναι, είναι εξαναγκαστική. Τώρα έχουμε και την ανδρική πορνεία και την παιδική πορνεία. Εδώ πια επήλθε ισοτιμία. Τώρα πια και το ανδρικό σώμα εμπορευματοποιείται πλήρως σε όλα τα ζητήματα, ως ομορφιά, ως αγοραίος έρωτας, κ.λπ.

Η πορνεία είναι επάγγελμα. Δημιουργείτε θέσεις εργασίας στα πορνεία και κάνετε την πορνεία επάγγελμα για να υπάρχει η φορολογική είσπραξη, αδιαφορώντας βεβαίως για το γεγονός ότι ο αγοραίος έρωτας, είτε αφορά τη γυναίκα είτε αφορά τον άνδρα, ευθύνεται για σοβαρά προβλήματα που έχουν να κάνουν με τον πολιτισμό, με την ίδια την αντίληψη για τα δικαιώματα και την προσωπικότητα του ανθρώπου. Τι θέλω να πω με αυτό, για να ολοκληρώσω; Ορισμένες διακηρύξεις που έγιναν εδώ και χρόνια από όλα τα κόμματα και είχαν να κάνουν, έστω φραστικά, με το σεβασμό της γυναικείας προσωπικότητας, με την ισοτιμία των δύο φύλων, με την ανάπτυξη ισότιμων σχέσεων των δύο φύλων σε έναν τομέα που είχε σχέση με τον τρόπο ζωής, θα έλεγε κανείς ότι είχε υπερωριμάσει και μέσα στις συνθήκες της ταξικής κοινωνίας που ζούμε. Ακόμη και αυτά τα μέτρα, ούτε στο χώρο της Ευρώπης μπορούν να υλοποιηθούν. Αναπαράγονται με ένα χειρότερο τρόπο, πιο συστηματικό, πιο εμπορευματοποιημένο, διότι και μέσα από αυτόν το δρόμο εισπράττονται χρήματα και γίνεται και φορολογία.

Πρέπει να προβληματιστείτε: Πολιτικός γάμος, ονοματοδοσία, μέτρα τα οποία πραγματικά, στην εποχή τους, αν και για την Ευρώπη είχαν ξεπεραστεί, για την Ελλάδα ήταν σημαντικά. Αυτά άπτονται και των αντιλήψεων για τη γυναίκα και των σχέσεων των δύο φύλων και της οικογένειας. Δε λέμε ότι πρέπει αυτά να εφαρμόζονται υποχρεωτικά, αν και θα έπρεπε ο γάμος υποχρεωτικά να είναι μόνο πολιτικός. Γιατί δε λειτουργούν στην πράξη; Γιατί εξακολουθούν μια σειρά ήθη και έθιμα ξεπερασμένα να επιζούν σε σχέση με το γάμο και μια σειρά από άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις; Και δυστυχώς επιζούν ήθη και έθιμα που έχουν το παραδάκι, για να εισπράττεται είτε από την Εκκλησία είτε ως «βοήθημα» στο ζευγάρι.

Ας δούμε, γιατί μετά το '74, όπου εν πάση περιπτώσει, αντιλαϊκή πολιτική είχαμε, αλλά υποτίθεται ότι επήλθε ένας εκμοντερνισμός ιδεών, δεν μπόρεσαν αυτές οι ιδέες να περάσουν και μάλιστα στις νεότερες ηλικίες. Το κυριότερο είναι ακριβώς η πολιτική στο πεδίο της οικονομίας, της εργασίας. Ομως, για σκεφθείτε το 2007 - που γίνεται τόσος λόγος - και το 2010, πώς αναπαράγονται και ενισχύονται ξεπερασμένες αντιλήψεις. Ενισχύονται και αναπαράγονται, ακριβώς διότι η πολιτική στο πεδίο της εργασίας, της οικογένειας, της αμοιβής κ.λπ. έχει συμφέρον να διατηρήσει τη γυναίκα σαν ένα ανισότιμο φύλο στην κοινωνία, όπως βεβαίως και την παιδική ηλικία, την τρίτη ηλικία κ.λπ. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι είμαστε βαθιά και ριζικά αντίθετοι με την πολιτική σας και ανησυχούμε, γιατί στα προεκλογικά προγράμματα, και τα δικά σας και του ΠΑΣΟΚ, αναπαράγεται η λογική ότι γυναίκα ίσον ευκαιρίες, ευελφάλεια, κοινωνική αλληλεγγύη, φιλανθρωπία».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ