Είναι γεγονός πως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ επιμένουν να χρησιμοποιούν στην προπαγάνδα τους όρους και λέξεις με θετικό περιεχόμενο. Και τα δυο κόμματα της πλουτοκρατίας πασχίζουν, καθένα από τη σκοπιά του και για τους δικούς του ιδιαίτερους στόχους, αλλά κυρίως και τα δυο μαζί να πείσουν λαϊκές δυνάμεις ότι η αντιλαϊκή πολιτική τους είναι προοδευτική. Λέξεις, όπως «μεταρρυθμίσεις», «εκσυγχρονισμός» δίνουν και παίρνουν (από κοντά, βεβαίως, και ο ΣΥΝ, που μιλά ασυστόλως για «ανανέωση και εκσυγχρονισμό»). Ολοι, δε, μαζί εντείνουν την επίθεσή τους στο ΚΚΕ, χαρακτηρίζοντάς το κόμμα «συντηρητικό», «οπισθοδρομικό», «παρωχημένο», σε αντίθεση μ' αυτούς που παρουσιάζονται ως «σύγχρονοι». Η ΝΔ αυτοπαρουσιάζεται ως κόμμα της πολιτικής των «μεταρρυθμίσεων», ενώ το ΠΑΣΟΚ ως το κόμμα του «εκσυγχρονισμού». Συγκαλύπτουν μ' αυτές τις φορτισμένες με θετικό περιεχόμενο λέξεις τις αντιλαϊκές πολιτικές τους και δεν το κάνουν τυχαία.

Ξέρουν πως σήμερα, με βάση τις δυνατότητες και τον πλούτο που υπάρχει, δε θα έπρεπε να δουλεύουμε ατελείωτες ώρες, αλλά να έχουμε πολύ περισσότερο ελεύθερο χρόνο και να υπάρχουν δυνατότητες δημιουργικής αξιοποίησής του. Γνωρίζουν πως το 2007 οι εργαζόμενοι δε θα έπρεπε να ζουν στην καθημερινή ανασφάλεια για το αύριο, αλλά να απολαμβάνουν τα όσα μέχρι σήμερα έχει κατακτήσει η ανθρωπότητα, με την επιστήμη και την τεχνολογία. Ξέρουν ότι η επιστήμη και η τεχνολογία έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, που θα έπρεπε να ικανοποιούνται οι σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Η πολιτική τους, όμως, υπηρετεί τα κέρδη του κεφαλαίου, γι' αυτό δεν μπορεί να προσφέρει στο λαό αυτά που του ανήκουν.

Ξέρουν πολύ καλά τι είναι συντήρηση και τι πρόοδος, αλλά χαρακτηρίζουν το ΚΚΕ «συντηρητικό», γιατί είναι το μοναδικό κόμμα που προτείνει ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης από το δικό τους, που μπορεί να εξασφαλίσει στους εργαζόμενους, αυτούς που παράγουν τον πλούτο, όλα όσα έχουν ανάγκη, όλα όσα τους ανήκουν. Θέλουν, λοιπόν, να πείσουν τους εργαζόμενους πως αυτά που προτείνει το ΚΚΕ είναι «ξεπερασμένα» και «ανεφάρμοστα». Θέλουν ο λαός να μη βλέπει άλλη προοπτική, εκτός απ' αυτή που του «προσφέρει» το σημερινό πολιτικό σύστημα. Αυτό υπερασπίζονται ως «σύγχρονο» και «προοδευτικό» γιατί αυτό υπηρετούν. Δηλαδή, εκσυγχρονισμός και μεταρρύθμιση είναι η ανεργία, και η φτώχεια για τους πολλούς και ο πλούτος για τους λίγους. Με λίγα παραδείγματα, βέβαια, μπορούμε να διαπιστώσουμε πως τα περί «συντηρητικού» ΚΚΕ καταρρέουν πολύ εύκολα. Φτάνουν δυο ματιές. Μια ματιά στη ζωή μας, όπου εφαρμόζουν αυτοί την «προοδευτική» τους πολιτική, και μια άλλη στις θέσεις του ΚΚΕ.

Για το ΚΚΕ σύγχρονο είναι ό,τι ικανοποιεί την εργατική λαϊκή οικογένεια. Σύγχρονο είναι η σταθερή και μόνιμη δουλιά για όλους τους εργαζόμενους, με αξιοπρεπείς μισθούς. Μεταρρύθμιση και εκσυγχρονισμός είναι το 5ήμερο, 7ωρο 35ωρο, κατώτερος μισθός 1.300 ευρώ και ασφάλιση για όλους.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ εννοούν ελαστικές εργασιακές σχέσεις, συμβάσεις, μερική απασχόληση και τους σημερινούς μισθούς πείνας, που δε μας φτάνουν ούτε για τα στοιχειώδη. Εννοούν διαχείριση της ανεργίας, χωρίζοντας μια θέση εργασίας σε τρεις με τους παραπάνω «προοδευτικούς» τρόπους.

Για το ΚΚΕ, πρόοδος σημαίνει σύνταξη νωρίτερα για τους εργαζόμενους, στα 60 για τους άντρες και στα 55 για τις γυναίκες, με κατώτερες απολαβές τα 1.040 ευρώ. Για το δικομματισμό είναι η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, πέρα απ' τα 65 χρόνια και απολαβές που ξεφτιλίζουν την τρίτη ηλικία. Μια ματιά στις συντάξεις που υπάρχουν σήμερα αρκεί.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, προφανώς, θεωρούν ότι οι θέσεις των κομμουνιστών για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για όλους τους νέους, για πρόσβασή τους σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, χωρίς ταξικούς φραγμούς, είναι «οπισθοδρομικές». Το ίδιο πιστεύουν και για τις «οπισθοδρομικές» θέσεις για Δημόσια και Δωρεάν Υγεία.

«Σύγχρονη» αντίληψη για την Παιδεία είναι η παράδοσή της στους ιδιώτες και στους νόμους της αγοράς, η παραχάραξη της Ιστορίας και αντιεπιστημονικές θεωρίες σε σχολεία κατηγοριοποιημένα. Για τους «μεταρρυθμιστές» και τους «εκσυγχρονιστές», η Υγεία, εν έτει 2007, πρέπει να αγοράζεται και να παραχωρείται, κομμάτι κομμάτι στο κεφάλαιο, ώστε να μπορεί να κερδίζει και από εκεί.

Το ΚΚΕ θεωρεί πως ο πολιτισμός, η ψυχαγωγία, οι διακοπές είναι δικαίωμα και όχι ευκαιρία. Μιλάει για παραλίες ανοιχτές και ορεινούς όγκους λαϊκή περιουσία. Προτείνει δημόσιες συγκοινωνίες κάθε είδους, φθηνές για το λαό. Αντίθετα, η «μοντέρνα» άποψη γι' αυτά τα ζητήματα είναι η κυριαρχούσα παρακμή και οι ευκαιρίες διακοπών με «διακοποδάνεια». Είναι τα συρματοπλέγματα και τα εισιτήρια στις παραλίες και η τσιμεντοποίηση και παράδοση των βουνών στο κεφάλαιο. Τα πρώτα είναι συντηρητικά, ενώ τα δεύτερα είναι προοδευτικά. Σύγχρονο είναι οι φτηνές διακοπές για την εργατική λαϊκή οικογένεια, οι χώροι αναψυχής και ανάπαυσης.

Αλήθεια, ποιον κοροϊδεύουν; Μόνο και μόνο από ένα ζήτημα, μπορούμε να δούμε πως ο καπιταλισμός είναι συντηρητικός. Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα κόμματά του δεν μπορούν να έχουν καμία σχέση με την πρόοδο και τον εκσυγχρονισμό, είναι ξεπερασμένα. Υποστηρίζουν ένα σύστημα, που ως μόνο προγραμματισμό του μπορεί να έχει το κέρδος του κεφαλαίου. Με βάση αυτό κινείται, με βάση αυτό ασκούν πολιτική οι πολιτικοί του εκπρόσωποι.

Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, επειδή δεν μπορεί να προγραμματίσει. Ο σχεδιασμός του μπορεί να φτάσει μέχρι ενός ορίου, το όριο που μπορεί να προβλέψουν οι επιχειρήσεις που κυριαρχούν. Η μια επιχείρηση, όμως, θέλει να επικαλύψει την άλλη και συνεπώς είναι έρμαιο της ίδιας του της φύσης. Αντίθετα, το ΚΚΕ προτείνει τη σχεδιασμένη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και την ανάπτυξη των δυνατοτήτων της χώρας, με βάση το συμφέρον της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Δεν είναι όμηρος καμίας πολυεθνικής, αφού ανοιχτά μιλάει για κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.

Ο καθένας, μόνο και μόνο απ' τα παραπάνω παραδείγματα, μπορεί να αντιληφθεί πως οι λέξεις δεν άλλαξαν νόημα...