Η αποκάλυψη του «Ρ»

«Ακούμε τον πόνο του δημάρχου, των βουλευτών, των τοπικών φορέων, τη δικαιολογημένη αγανάκτησή τους γι' αυτήν τη βιβλική καταστροφή που βλέπουμε» (Γ. Παπανδρέου, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, 29 του Ιούνη 2007).

Αυτά δήλωναν, ενώπιον του ελληνικού λαού, οι αρχηγοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αμέσως μετά την καταστροφική πυρκαγιά που ξέσπασε στην Πάρνηθα και αποτέφρωσε 56.000 στρέμματα του μεγαλύτερου πνεύμονα της Αττικής. Το πόσο υποκριτικές είναι οι δηλώσεις αυτές αποδείχτηκε μερικές βδομάδες μετά, όταν ο «Ρ» αποκάλυψε την απόφαση 3220 της 23-7-2007 του περιφερειάρχη Αττικής, Χ. Μανιάτη, με την οποία εξαιρείται από την αναδάσωση καμένη έκταση 62,59 στρεμμάτων της Πάρνηθας. Μια απόφαση που για την εξαίρεση αυτή επικαλείται το νόμο 3139/2003 του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος αποχαρακτήριζε και παραχωρούσε τη συγκεκριμένη έκταση - μαζί με άλλες - στο καζίνο της Πάρνηθας για να γίνουν οι επεκτάσεις του. Αποδείχτηκε με τον τρόπο αυτό περίτρανα ότι τα δάση πρώτα τα καίνε οι νόμοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και κατόπιν οι φωτιές! Αν εκεί το δάσος δεν είχε καεί θα ήταν δύσκολο να γίνουν οι εκχερσώσεις χωρίς να προηγηθούν αντιδράσεις. Γι' αυτό η πυρκαγιά διευκόλυνε πλέον τα σχέδια τσιμεντοποίησής της...

Δεν πρόκειται, ασφαλώς, για κάποια έκπληξη. Το «κόλπο» της εξαίρεσης από την αναδάσωση καμένων εκτάσεων είχαν μεταχειριστεί οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ - όπως πάλι είχε αποκαλύψει ο «Ρ» - με σχεδόν πανομοιότυπες αποφάσεις και μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές της Πεντέλης το 1995, το 1998 και το 2005.

Το παράδειγμα του αποχαρακτηρισμού τμήματος του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας σε όφελος των επιχειρηματικών συμφερόντων του τζόγου δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Ολοι οι νόμοι που αφορούν στα δάση την τελευταία τριακονταετία εκεί αποσκοπούν: Στην παράδοση όλο και περισσότερης δημόσιας γης στο μεγάλο κεφάλαιο για να εφαρμόσει τις χρυσοφόρες επενδύσεις του, είτε αφορούν στον τουριστικό τομέα, είτε στο βιομηχανικό, είτε σ' αυτόν της ενέργειας, κ.α. Ωφελημένοι βέβαια από την πολιτική αυτή βγαίνουν και όσοι εμφανίζονται να κατέχουν δασικές εκτάσεις (με διάφορες δικαστικές αποφάσεις και «χαρτιά» που ανάγονται στην εποχή της τουρκοκρατίας), όπως οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί, η Εκκλησία, επιχειρήσεις του κατασκευαστικού ή άλλου τομέα, κ.ά.

Ολοι αυτοί είναι έτοιμοι να κερδοσκοπήσουν ασύστολα, μόλις η φωτιά ολοκληρώσει το «έργο» της, αφού φροντίζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πότε με τις δασοκτόνες αναθεωρήσεις του Συντάγματος με αποχαρακτηρισμούς εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων, πότε με άλλους νόμους με τους οποίους βαφτίζουν τις δασικές εκτάσεις ...«βοσκοτόπια» και «χορτολίβαδα». Ετσι κι αλλιώς ποιος θα τους αμφισβητήσει; Δασολόγιο και Κτηματολόγιο δεν υπάρχει...

Αποδείξεις για το τι προβλέπεται να γίνει μέσα στα δάση, στους εθνικούς δρυμούς και στα άλλα προστατευόμενα οικοσυστήματα της χώρας προσφέρουν τα τρία Ειδικά Χωροταξικά Σχέδια για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), τη Βιομηχανία και τον Τουρισμό, που παρουσίασε πρόσφατα ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Σουφλιάς. Ειδικότερα:

• Το Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο για τις ΑΠΕ προβλέπει την εγκατάσταση Αιολικών Πάρκων ακόμη και στα δάση ή στους εθνικούς δρυμούς της χώρας. Με τον τρόπο αυτό θα μπορέσει να εφαρμοστεί ο νόμος του ΠΑΣΟΚ 2742/2001, με τον οποίο μπορούν να παραχωρηθούν για χρήση δάση ή εθνικοί δρυμοί στο μεγάλο κεφάλαιο, προκειμένου να κατασκευάσει και να εκμεταλλευτεί με προνομιακούς όρους και κίνητρα διάφορα αιολικά πάρκα ανά την Ελλάδα
• Διατάξεις του Ειδικού Χωροταξικού Σχεδίου για τον Τουρισμό εντάσσουν στις περιοχές με «περιθώρια ανάπτυξης εναλλακτικών μορφών τουρισμού», μεταξύ άλλων, τα δασικά οικοσυστήματα: Δαδιά - Σουφλί, Βέρμιο - Καϊμακτσαλάν - Εδεσσα - Βέροια - Νάουσα, Καστοριά - Φλώρινα - Πρέσπες, περιοχή Βόρειας Πίνδου - Ζαγορίου - Τζουμέρκων - ορεινός όγκος Δυτικής Θεσσαλίας, Ολυμπος - Κίσαβος - Μαυροβούνι, Ορεινός όγκος Στερεάς Ελλάδας, Ορεινός όγκος Πελοποννήσου, Ορεινός χώρος Κεντρικής και Δυτικής Κρήτης. Προφανώς δεν είναι σύμπτωση το γεγονός ότι οι περισσότερες από τις περιοχές αυτές τυλίχτηκαν στις φλόγες... Μεταξύ των κατευθύνσεων που δίδονται για τις περιοχές αυτές είναι: Ενίσχυση του εναλλακτικού χαρακτήρα της τουριστικής δραστηριότητας με την προώθηση και ενίσχυση (προφανώς από τον κρατικό κορβανά) προγραμμάτων που συνδέουν τον τουρισμό με τον πρωτογενή τομέα, αξιοποίηση των πόρων για ανάπτυξη ήπιων μορφών τουρισμού (αγροτοτουρισμού, περιηγητικού, πεζοπορικού, πολιτιστικού), συγκρότηση τοπικών πολυθεματικών δικτύων, βελτίωση της προσβασιμότητας των πόλων που τα συγκροτούν με ήπιες παρεμβάσεις, δημιουργία δικτύου μονοπατιών, κ.ά. Επίσης, προβλέπεται ενίσχυση των επενδύσεων εστίασης σε ζώνες 50 μέτρων από οικισμούς, κλπ. Βέβαια, το χωροταξικό αυτό σχέδιο δίνει βάρος και στην τουριστική «αξιοποίηση» από το μεγάλο κεφάλαιο των ακτών, των προστατευόμενων περιοχών «ΦΥΣΗ» ή ακόμη και των βραχονησίδων, μετατρέποντας ουσιαστικά την Ελλάδα σε ένα απέραντο ...ξενοδοχείο!

Οπως είναι γνωστό, όμως, οι φωτιές δύσκολα ελέγχονται και δε σταματούν μόνο στα δάση. Είναι χαρακτηριστικό ότι και οι φετινές πυρκαγιές κατέκαψαν (π.χ., στην Αχαΐα, στο Πήλιο, στη Σκιάθο, στην Αγιά Κισάβου κ.α.) εκατοντάδες σπίτια, και χιλιάδες στρέμματα αγροτικών καλλιεργειών, πέρα από τις 10 ανθρώπινες ζωές που θρηνήσαμε.

Πρόκειται για ζημιές ανυπολόγιστες, το λογαριασμό για τις οποίες πάλι θα κληθεί ο λαός να πληρώσει. Ενας λαός που βγαίνει διπλά ζημιωμένος, αφού η πολιτική του δικομματισμού, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τον καταδικάζει και να ζει σε ένα όλο και πιο υποβαθμισμένο περιβάλλον και να πληρώνει τα σπασμένα αυτής της πολιτικής...

Το ΚΚΕ τονίζει πως είναι επείγουσα ανάγκη η επαναχάραξη της πολιτικής πρόληψης, προστασίας και δασοπυρόσβεσης, με την αξιοποίηση των προτάσεων των αρμόδιων επιστημονικών και άλλων φορέων και τη δημιουργία ενιαίου φορέα. Είναι ανάγκη η λήψη των αναγκαίων μέτρων που θα αποτρέψουν την καταπάτηση και την οικοπεδοποίηση των καμένων εκτάσεων και θα εξασφαλίσουν την αναδάσωσή τους. Ενώ η προστασία των δασών πρέπει να γίνει υπόθεση του εργατικού λαϊκού κινήματος που αντιπαλεύει τη γενική αντιλαϊκή πολιτική. Οσο η γη θα είναι εμπόρευμα, οι πυρκαγιές θα είναι αναπόφευκτες στον έναν ή στον άλλο βαθμό.