Η πολιτική ταύτιση του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, σε όλα τα βασικά πολιτικά μέτωπα, έχει ως συνέπεια η διεκδίκηση της επανάκτησης των κυβερνητικών θώκων από τη μεριά του ΠΑΣΟΚ και η αντιπαράθεσή του με τη ΝΔ να μη γίνεται γύρω από ζητήματα ουσίας, αλλά γύρω από ζητήματα διαδικασίας.

Στην εξωτερική πολιτική, ισχύει και για τους δύο το αξίωμα του ευρωατλαντισμού, που λέει «έχουμε κοινούς στόχους με τις ΗΠΑ» και με τους «εταίρους της ΕΕ». Στην οικονομική πολιτική, οι προϋπολογισμοί λιτότητας έχουν σφραγίδα «πρασινογάλαζη». Στην κοινωνική πολιτική, τους νόμους Σουφλιά - Σιούφα τους εφαρμόζει ο Ρέππας και τους νόμους του Ρέππα τους εφαρμόζει ο Τσιτουρίδης. Στα θέματα ατομικών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, μαζί ψηφίζουν τους «τρομονόμους», μαζί στήνουν τις «χαφιεδοκάμερες» στους δρόμους.

Συνεπώς, μη δυνάμενο το ΠΑΣΟΚ να αντιπολιτευτεί τη ΝΔ σε θέματα περιεχομένου, καταναλίσκεται να ασκεί «αντιπολίτευση» σε ζητήματα μορφής. Ομως, αυτή η τακτική, είτε μετέρχεται «ήπιους» είτε μετέρχεται «οξείς» τόνους, δεν είναι ικανή να λύσει την αντίφαση του ΠΑΣΟΚ, να είναι υποχρεωμένο δηλαδή να υποδύεται ότι «αντιπολιτεύεται» μια πολιτική, την κυβερνητική πολιτική, με την οποία συμφωνεί και η οποία αποτελεί συνέχεια της δικής του πολιτικής.

Αυτή η πολιτική ταύτιση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που προκύπτει από το γεγονός ότι εκπροσωπούν τα ίδια ταξικά συμφέροντα, παρακάμπτεται (αλλά μόνο πρόσκαιρα, στο επίπεδο της «επικοινωνίας» και με τη βοήθεια της προπαγάνδας), εφόσον έρχονται στην επιφάνεια τα ζητήματα άλλοτε της «χρηστής διαχείρισης», άλλοτε του «ύφους» και του «ήθους», άλλοτε των περίφημων «θεσμών».

Δεν είναι τυχαίο ότι για να αλλάξει υπέρ της τους ενδοδικομματικούς συσχετισμούς, η ΝΔ έπαιξε επί μακρόν το χαρτί της «διαφθοράς», της «διαπλοκής», της «αλαζονείας». Δεν είναι τυχαίο ότι και το ΠΑΣΟΚ, το ίδιο χαρτί αντιγυρίζει τώρα στη ΝΔ. Από τους «Πάχτες» στους «Πανάγους», κι από τα «κότερα» στους «κουμπάρους»...

Το ουσιαστικό συμπέρασμα είναι ότι και οι δύο μαζί έχουν αιχμαλωτίσει το εκλογικό σώμα να επιλέγει με κριτήριο το ποιος είναι - τη δεδομένη στιγμή - «ο λιγότερο χειρότερος», να καθορίζεται η στάση του ψηφοφόρου από το αποτέλεσμα εξισώσεων που ούτε λίγο ούτε πολύ, λένε:

«Ο ένας κυβερνούσε με αλαζονεία και διαφθορά 20 χρόνια, ο άλλος κυβερνά με αλαζονεία και διαφθορά 3 χρόνια», ή «ο ένας κυβερνούσε 20 χρόνια λέγοντας ψέματα, ο άλλος κυβερνά λέγοντας ψέματα επί 3 χρόνια».

Προφανώς το «ίσον» τέτοιων εξισώσεων, τούτη την περίοδο και λόγω της μακράς παραμονής του στην κυβέρνηση, δεν ευνοεί το ΠΑΣΟΚ. Σε κάθε περίπτωση ο μόνιμα χαμένος, σε κάθε περίοδο, είναι ο λαός, όσο αυτός παραμένει εγκλωβισμένος σε τέτοιου είδους «εξισώσεις».

Οι του ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο αυτού του «συμψηφισμού» ευθυνών μεταξύ «κατεργαραίων», ισχυρίστηκαν ότι ενοχλήθηκαν από το «θεσμικό ατόπημα» της ΝΔ κατά τη συνεδρίαση της επιτροπής αναθεώρησης του Συντάγματος για το άρθρο 24 για τα δάση (που αυτοί, όμως, άρχισαν το ξήλωμά του στην προηγούμενη αναθεώρηση του 2001) και ως εκ τούτου κατέθεσαν πρόταση... μομφής.

Εκδηλος ο φαρισαϊσμός, αλλά ας σταθούμε λίγο:

Αλήθεια, τόσο παθιασμένοι που είναι εκεί στο ΠΑΣΟΚ με την «ανεμπόδιστη λειτουργία των θεσμών» πώς και δεν έπαθαν κάνα ...ταμπλά, τόσα χρόνια που (μαζί με τη ΝΔ) ψηφίζουν κατά μέσον όρο περί τις 300 (!) τροπολογίες το χρόνο;

Πώς και αντέξανε (με τέτοιο σεβασμό έναντι των «θεσμών») στα 20 χρόνια που κυβερνήσανε να έχουν περάσει περίπου 6.000 (!) τροπολογίες, με τις περισσότερες να είναι ελεγχόμενης συνταγματικής νομιμότητας, τροπολογίες παντελώς άσχετες με το εκάστοτε συζητούμενο νομοσχέδιο, τροπολογίες που πέρασαν στα μουλωχτά, στη ζούλα, μέσα στη νύχτα;

Πώς και έχουν αντέξει, τόσα χρόνια που κυβέρνησαν (και τόσο πολύ που σέβονται το Σύνταγμα) να έχουν κάνει κουρέλι το Σύνταγμα, είτε όταν έδιναν άδεια να περνάνε τα ΝΑΤΟικά τανκς από την επικράτεια της χώρας, είτε όταν συνέπλεαν στο θέμα του «βασικού μετόχου» με τους διαπλεκόμενους καναλάρχες ενάντια στο Σύνταγμα που οι ίδιοι είχαν ψηφίσει, είτε όταν έδιναν άδεια στα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών να ιδρύονται σαν μανιτάρια, με τη μορφή εμπορικών επιχειρήσεων, για να παρακάμπτουν το Σύνταγμα;

Ακόμα, λοιπόν, κι αν δεν ήταν τόσο εξόφθαλμα υποκριτές, είναι ο «βίος και πολιτεία» τους που πιστοποιεί ότι με τη «μασκαράτα» της Παρασκευής δεν αποβλέπουν φυσικά στην «προστασία των θεσμών». Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αποβλέπει να στρίψει διά της «πρότασης μομφής».

Ο λόγος: Το ΠΑΣΟΚ έσπασε τα μούτρα του στο άρθρο 16. Η αντιλαϊκή του σύμπλευση με τη ΝΔ στο φλέγον ζήτημα της Παιδείας καταδείχτηκε μεγαλοπρεπώς. Εκείνο που με τη «φωτοβολίδα» τους πασχίζουν πια να περισώσουν είναι το μόνο που τους έχει απομείνει: Την εικόνα τους, το «δήθεν» τους. Ετσι, αντί να σηκώσουν το δαχτυλάκι τους για να ψηφίσουν μαζί με τη ΝΔ κατά του άρθρου 16, επέλεξαν να σηκώσουν το δαχτυλάκι τους... για να κρυφτούν από πίσω του! Κι όλοι, τώρα, εμφανίζονται ικανοποιημένοι: Και ο Παπανδρέου που έχει καταστήσει σαφές ότι καταθέτει τη συμφωνία του με τη ΝΔ «εδώ και τώρα», αλλά και ο Βενιζέλος που έχει ξεκαθαρίσει ότι θα καταθέσει τη συμφωνία με τη ΝΔ για ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων στην επόμενη Βουλή...

Εν ολίγοις: Το ΠΑΣΟΚ δεν έφυγε από τη διαδικασία Αναθεώρησης, γιατί ήθελε να καταθέσει πρόταση μομφής. Κατέθεσε πρόταση μομφής, γιατί ήθελε να δραπετεύσει από τη διαδικασία Αναθεώρησης.

Το ΠΑΣΟΚ δε θέλει εκλογές. Αυτό που θέλει είναι να μην πάει σε εκλογές με τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Κώστα Καραμανλή να έχουν ψηφίσει χεράκι - χεράκι κατά του άρθρου 16.

Το ΠΑΣΟΚ δε θέλει να λειτουργήσει σαν «ελεγκτής» της ΝΔ. Θέλει να λειτουργήσει ως κοινός «παπατζής» εις βάρος της νοημοσύνης του λαού.

Η κίνησή του δεν έχει χαρακτήρα πολιτικού «ματ» εναντίον της κυβέρνησης. Εχει χαρακτήρα πολιτικής «κομπίνας», με στόχο τη λαϊκή εξαπάτηση.

Εκείνο που επέλεξε ο κ. Παπανδρέου δεν είναι η καταψήφιση της ΝΔ. Επέλεξε, αντί να ψηφίσει χεράκι - χεράκι με τον κ. Καραμανλή πριν από τις εκλογές, να πράξει το ίδιο πράγμα αλλά μετά τις εκλογές (κι ανεξάρτητα από το πότε αυτές θα γίνουν).

Το είπε, άλλωστε, ο ίδιος όταν κατέθεσε την πρόταση μομφής: «Διατηρούμε - δήλωσε - στο ακέραιο τις προτάσεις μας για την αναθεώρηση του Συντάγματος»! Διατηρούν, δηλαδή, στο ακέραιο εκείνες τις θέσεις τους που είναι ταυτόσημες με τις θέσεις της ΝΔ!

Πολύ πρωτότυπη - πράγματι - «δυσπιστία»...

***

Ουδείς (εκτός από τα «παπαγαλάκια» τους) έχει λόγο να ...δυσπιστεί ότι βρισκόμαστε ενώπιον ενός ακόμα «τρικ» εξαπάτησης. Το ζητούμενο είναι το «τρικ» να πέσει στο κενό. Που σημαίνει οι «καντρίλιες» στο επίπεδο των πολιτικών κορυφών μεταξύ των Πράσινων και των Βένετων, να μη μεταφέρονται στην εκλογική βάση τους με τρόπο που καλλιεργεί το δικομματικό «οπαδιλίκι».

Η υποκρισία και η κοκορομαχία που ολοκληρώνεται σήμερα το βράδυ στη Βουλή πρέπει να βγάλει έναν κερδισμένο: Τα λαϊκά στρώματα. Η υποκρισία είναι δυνατόν, τελικά, να γίνει μπούμερανγκ για τους εμπνευστές της. Υπό την προϋπόθεση ότι αυτή η ανοιχτή κοροϊδία θα μετασχηματιστεί στη συνείδηση του λαού σε φυγόκεντρη δύναμη χειραφέτησης λαϊκών μαζών από το γαλαζοπράσινο δίπολο. Με δυο κουβέντες: Οχι μόνο «δυσπιστία». Οχι μόνο «μομφή». «Μαύρισμα»! Και των δύο.