Η εντυπωσιοθηρική κίνηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, που πυροδότησε το κλίμα τεχνητής πόλωσης μεταξύ των δύο μονομάχων, καθόλου δεν αλλάζει τη βασική διαπίστωση, ότι δηλαδή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσουν από κοινού και συναινετικά να προωθούν από τη Δευτέρα τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις.

Αυτό που σηματοδοτεί η πρόταση του Γ. Παπανδρέου είναι ότι αγριεύει ο πόλεμος μεταξύ των κομμάτων του δικομματισμού για την εξουσία, η μοιρασιά των λαφύρων της οποίας είναι «όρος επιβίωσης» για το καθέναν από τα δύο μεγάλα κόμματα. Είναι προφανές πως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αντιλήφθηκε το προφανές, ότι δηλαδή δεν μπορεί να πάει σε εκλογές με την τακτική της συναίνεσης να κυριαρχεί και σε «πρώτο πλάνο», ακριβώς γιατί θα είχε το αποτέλεσμα που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις του τελευταίου διαστήματος. Η «ανάσχεση» της φθοράς στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων είναι αναμφισβήτητα βασικός στόχος της «τριπλής πρότασης» Παπανδρέου (μη συμμετοχή στις ψηφοφορίες για την αναθεώρηση του Συντάγματος, πρόταση μομφής και αίτημα για πρόωρες εκλογές).

Η κυβέρνηση φαινόταν να είχε «παρασυρθεί» από τη συναίνεση που πρόσφερε, με λόγια και έργα, στις προωθούμενες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, με πρώτη αυτή για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ανώτατης παιδείας. Μάλιστα, είχε αναγορεύσει σε καθημερινή φροντίδα της την περιφρούρηση αυτής της «ισχυρής συμμαχίας», που θεωρούσε, εντελώς δικαιολογημένα, ως το βαρύ πυροβολικό για την επιβολή της αντιδραστικής πολιτικής.

Δεν είναι τυχαίο ότι λίγες μέρες πριν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Θ. Ρουσόπουλος δεν είχε διστάσει «να αδειάσει» κατά τρόπο επιδεικτικό τον υφυπουργό Απασχόλησης Γερ. Γιακουμάτο, που είχε μιλήσει για «λαμόγια του ΠΑΣΟΚ». Στο ίδιο πλαίσιο πρέπει να ενταχθεί και «η ψύχραιμη» αντιμετώπιση των βαριών χαρακτηρισμών που χρησιμοποίησαν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ περί «εκοφίτικων μεθόδων», με αφορμή τα όσα φαιδρά ξετυλίχτηκαν στην Επιτροπή Αναθεώρησης της Βουλής την περασμένη Τετάρτη. Περισσότερο ανησυχούσε το Μέγαρο Μαξίμου μην τυχόν χαλάσει το κλίμα συναίνεσης που έχει εμπεδωθεί με το ΠΑΣΟΚ, παρά η «ανταρσία» των γαλάζιων βουλευτών στην εμπρηστική αναθεώρηση του άρθρου 24 για τα δάση.

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση είχε δεκάδες λόγους να περιφρουρεί τη συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ.

- Το ΠΑΣΟΚ ψήφισε σχεδόν σύσσωμο την αναθεώρηση του άρθρου 16 στην Επιτροπή Αναθεώρησης, επιβεβαιώνοντας ότι σε «θέματα αρχών» ο Γ. Παπανδρέου δεν κάνει πίσω...

- Αυτό που είχε προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη ικανοποίηση στην κυβέρνηση ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ είχε αναλάβει την υπονόμευση των αγώνων των φοιτητών και εκπαιδευτικών για μια αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία. Τελευταίο παράδειγμα, η κίνηση των «μεταρρυθμιστών» πανεπιστημιακών, η οποία όχι μόνο ήταν σε γνώση της Χαρ. Τρικούπη εδώ και πολύ καιρό, αλλά, σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, τη στήριξε και την οργάνωσε. Η κυβέρνηση έσπευσε να «αγκαλιάσει» την πρωτοβουλία των «πανεπιστημιακών της κεντροαριστεράς» και ενώ λίγες μέρες νωρίτερα είχε κηρύξει το τέλος του «διαλόγου», έσπευσε να δηλώσει ότι ο διάλογος συνεχίζεται έστω και με «μη δομημένο» τρόπο... Το Μέγαρο Μαξίμου είχε εκτιμήσει νωρίτερα και τη βοήθεια του ΠΑΣΟΚ στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.

- Φυσικά η συναίνεση του ΠΑΣΟΚ δεν περιορίζεται στα θέματα της Παιδείας, αλλά επεκτείνεται σε όλους τους τομείς: Από τη σύμπλευση σε θέματα «τρομοκρατίας» μέχρι το «ευρωσύνταγμ»α και το Κόσσοβο. Δικαιολογημένα, λοιπόν, τα κυβερνητικά στελέχη έπιναν νερό στο όνομα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και εγκωμίαζαν την «υπεύθυνη στάση» του. Προκειμένου μάλιστα να διευκολύνει τους εσωκομματικούς χειρισμούς του, η κυβέρνηση είχε «σπρώξει» προς τα πίσω τα σχέδια για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Αίφνης ο Γ. Αλογοσκούφης, ο οποίος μέχρι πρόσφατα τασσόταν αναφανδόν υπέρ της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, επειδή είχε κλείσει ο πρώτος γύρος των μεταρρυθμίσεων και χρειαζόταν ανανέωση της λαϊκής εντολής για να ξεκινήσει ο δεύτερος, δήλωσε ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2008...

Βεβαίως, η κίνηση του Γ. Παπανδρέου υποχρεώνει την κυβέρνηση να αναπροσαρμόσει την τακτική της και να επανεξετάσει το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών με τα «νέα δεδομένα». Βασικό κριτήριο, αναμφίβολα, είναι ο ρυθμός υλοποίησης των «μεταρρυθμίσεων», που οι πάντες (κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ, ΣΕΒ, Κομισιόν κ.ο.κ.) θέλουν να προφυλάξουν από τον «εκλογικό κύκλο». Δεν μπορεί να αγνοηθεί όμως ότι το ΠΑΣΟΚ δε θα συμμετέχει πλέον στις ψηφοφορίες για την αναθεώρηση του Συντάγματος, ούτε ότι στο εξής το κλίμα θα είναι έντονα προεκλογικό και η τεχνητή πόλωση στα ύψη. Με άλλα λόγια, δεν είναι οι ιδανικές συνθήκες για να ευδοκιμήσει και να αποδώσει η συναίνεση των δύο μεγάλων κομμάτων. Στην πραγματικότητα, έχει ήδη τεθεί το ζήτημα ποιος θα αναλάβει τη διαχείριση της εξουσίας και μάλλον θα απαντηθεί σύντομα, γιατί έτσι εξυπηρετείται το συνολικότερο συμφέρον της πλουτοκρατίας και του πολιτικού συστήματος. Από τη σκοπιά αυτή, το ζήτημα της προσφυγής στις κάλπες στους επόμενους μήνες παραμένει ορθάνοιχτο...

Το δίλημμα των εκλογών έσπευσε να το θέσει ο Γ. Παπανδρέου, λέγοντας ότι ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει για το ποιος και πώς θα υλοποιήσει τις «μεταρρυθμίσεις», τόσο αυτές που θα έχουν συνταγματική «κάλυψη», αλλά κυρίως αυτές που έχουν «κάλυψη» από τις Βρυξέλλες (διάβαζε Στρατηγική Λισαβόνας). Αποδεχόμενη ήδη το δίλημμα, η κυβέρνηση επιφυλάσσει για τον εαυτό της το ρόλο του συνεπούς και ένθερμου υπερασπιστή των «μεταρρυθμίσεων», ενώ θα καταγγείλει το ΠΑΣΟΚ για «υπονόμευσή» τους. Θα «παίξει» δυνατά το σύνθημα «ΝΔ: δύναμη μεταρρύθμισης», ενώ το ΠΑΣΟΚ είναι «δύναμη οπισθοδρόμησης»...

Αλίμονο, όμως, αν αποδεχόταν ο ελληνικός λαός το παραπάνω ψευτοδίλημμα και στοιχιζόταν πίσω από τους δύο μονομάχους, επιλέγοντας τον καλύτερο δυνάστη του. Είναι καιρός να χειραφετηθεί από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να τους κόψει τον αέρα, να δώσει δύναμη στους αγώνες του, να δημιουργήσει τους όρους για τη λαϊκή αντεπίθεση. Ψευδαισθήσεις και αυταπάτες δε συγχωρούνται. Το τίμημα θα είναι δυσβάσταχτο.