Βήμα βήμα, οι Ευρωπαίοι "εταίροι" εγκαταλείπουν τα προσχήματα όσον αφορά στην υπόθεση Οτσαλάν και αποκαλύπτουν το μέγεθος της αγριότητάς τους απέναντι σε ό,τι και σε όποιον απειλεί να διαταράξει το "σιωπητήριο" της "νέας τάξης". Μετά τα όσα προηγήθηκαν, η δήλωση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με την οποία προτρέπεται η Αγκυρα για τη διεξαγωγή "δίκαιης δίκης" του Κούρδου ηγέτη μόνο σαν πρόκληση στην κοινή λογική μπορεί να εκληφθεί. Ποιοι ζητούν (και από ποιους) το σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου;

Εξ αρχής, απ' τη στιγμή που ο Οτσαλάν παραδόθηκε στις τουρκικές αρχές, οι "εταίροι" έσπευσαν να καταχωρήσουν την υπόθεση στο φάκελο "τρομοκρατία". Στο προοίμιο όλων των κειμένων των κοινοτικών οργάνων, σχετικά μ' αυτήν την υπόθεση, υπογραμμίζεται η καταδίκη της "τρομοκρατίας" χωρίς να μένουν περιθώρια οποιασδήποτε άλλης ερμηνείας, παρά μόνον της πλήρους συμμόρφωσης στην "αντιτρομοκρατική" στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών. Ετσι, οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ ζητούν μια "δίκαιη δίκη" για τον Οτσαλάν, οι ίδιοι έχουν δικάσει και καταδικάσει τον Κούρδο ηγέτη αλλά και ολόκληρο τον κουρδικό λαό με την κατηγορία της "τρομοκρατίας".

Αν όμως μέχρι τώρα οι σχετικές διατυπώσεις διατηρούσαν μια διπλωματική ισορροπία, η δήλωση του εκπροσώπου της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Β. Βερχάγκεν, παρουσιάζει την απογυμνωμένη και αποκρουστική ουσία της πολιτικής των "ισχυρών". Στην απάντησή του προς τον ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Θεωνά και άλλους ευρωβουλευτές, που είχαν υποβάλει ερωτήσεις για την υπόθεση Οτσαλάν και το κουρδικό πρόβλημα, ο Β. Βερχάγκεν αναγνωρίζει "τις προσπάθειες της Τουρκίας για εκδημοκρατισμό και καταπολέμηση της αναρχίας και της τρομοκρατίας"!

Ομως, η υπόθεση Οτσαλάν έφερε, μοιραία και με τραγικό τρόπο, το κουρδικό πρόβλημα στην επιφάνεια. Το γεγονός αυτό υποχρεώνει όποιον "ανησυχεί" για την τύχη του Κούρδου ηγέτη να τοποθετηθεί και γι' αυτό καθεαυτό το κουρδικό πρόβλημα, επομένως και για το απελευθερωτικό κίνημα του κουρδικού λαού. Ο Β. Βερχάγκεν, λοιπόν, εκπρόσωπος της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, επιχείρησε να ξεκαθαρίσει τις θέσεις της ΕΕ απέναντι στο πρόβλημα, καταργώντας... το πρόβλημα!

Αφού εξέφρασε την κατανόηση της Ενωσης για την απροθυμία της τουρκικής κυβέρνησης να συζητήσει το κουρδικό πρόβλημα (λες και η Αγκυρα θα προθυμοποιηθεί ποτέ), δήλωσε ότι "δεν μπορούμε ούτε καν να επηρεάσουμε την Τουρκία" και κατέληξε με την κορόνα: "Εξάλλου, οι Κούρδοι δεν είναι μειονότητα"!

Μια τέτοια τοποθέτηση δε θα μπορούσε παρά να θεωρηθεί σαν απευθείας και χωρίς περιστροφές υποστήριξη της επιχείρησης γενοκτονίας του κουρδικού λαού απ' το καθεστώς της Τουρκίας.

Ετσι, οι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ξεμπερδεύουν με τους Κούρδους για να ασχοληθούν με τα δικαιώματα των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, ασκώντας το μόνιμο εκβιασμό κατά της ΝΟ Γιουγκοσλαβίας, για βομβαρδισμούς και επέμβαση αν δεν υπογραφεί η συμφωνία, την οποία οι ίδιοι υπαγορεύουν. Η διαφορά είναι ότι αυτή είναι μια "δική τους" μειονότητα, αφού αυτοί θέρμαναν τις προσδοκίες και τις διεκδικήσεις των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, αυτοί χρηματοδότησαν το λεγόμενο "Απελευθερωτικό Στρατό" για να πετύχουν το στόχο του νέου διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας. Σημεία και τέρατα.

Δ. Π.