Για τη σημασία της πάλης της εργατικής τάξης σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, έκανε λόγο στην ομιλία του ο Βασίλης Ρέββας.Πιο συγκεκριμένα, τόνισε:

"Ο μαρξισμός αποκάλυψε στην Εργατική Τάξη (ΕΤ) την κοινωνική δύναμη, που απορρέει από τη θέση της στην παραγωγική διαδικασία, η οποία στην ιστορική της πορεία είναι ικανή να οδηγήσει στην εξόντωση του καπιταλισμού, με επαναστατικό τρόπο και στην κατάργηση όλων των μορφών εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο.

Γι' αυτό το λόγο, το κεφάλαιο και οι πολιτικοί και κυβερνήσεις που το υπηρετούν, συντηρούν και οξύνουν την ιδεολογική τους επίθεση κατά της εργατικής τάξης και των άλλων κοινωνικών στρωμάτων. Πρώτος τους στόχος είναι να συκοφαντήσουν τα οράματά της και να την αποπροσανατολίσουν από την ιστορική της αποστολή, ώστε να διατηρούν με τον τρόπο αυτό τη δική τους κυριαρχία.

Ετσι, η ΕΤ, στη χώρα μας, τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα και το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα δέχονται μια θυελλώδη σε όλα τα επίπεδα επίθεση. Ανάλογη επίθεση και σύμφωνα με τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν δέχεται η ΕΤ σε όλες τις χώρες της ΕΕ.

Οι κυβερνήσεις της χώρας, υποταγμένες στις απαιτήσεις του κεφαλαίου, που προωθούνται μέσα από τις θέσεις του ΣΕΒ, επεξεργάζονται και ψηφίζουν νόμους:

α) Που αντιμετωπίζουν δήθεν το πρόβλημα της ανεργίας και των αλλοδαπών εργαζομένων στη χώρα, ενώ στην ουσία, με την επιδότηση της εργασίας, μεταφέρει πόρους στις τσέπες των εργοδοτών, τους απαλλάσσει από το κόστος της ασφάλισης των εργαζομένων, τους παρέχει, δηλαδή, δωρεάν εργατική δύναμη. β) Που, στο όνομα της σύγκλισης των οικονομιών, απορυθμίζουν τις εργασιακές σχέσεις, καταργούν την 8ωρη πλήρη απασχόληση, καταργούν τις κλαδικές ΣΣ Εργασίες, με άλλα λόγια, νομιμοποιούν το δουλεμπόριο.

Στην ουσία, οι κυβερνήσεις, με τους νόμους που ψηφίζουν, προωθούν ένα σύνολο μέτρων και "αναδιαρθρώσεων", που επεξεργάστηκε το πολυεθνικό κεφάλαιο με σχέδιο και προοπτική την πλήρη υποταγή των σημερινών και των αυριανών εργαζομένων.

Ομως, τελικός στόχος της επίθεσης, την οποία οραματίζεται και προωθεί το ντόπιο και το πολυεθνικό κεφάλαιο, είναι να εξασφαλίζει για το σήμερα και κυρίως για το μέλλον μια Εργατική Τάξη, που, μέσα από μια τέτοια λογική, θα συμμετέχει συνειδητά στη διαδικασία εκμετάλλευσής της.

Στην επίθεσή του αυτή, το κεφάλαιο αναζητούσε και εξακολουθεί να αναζητά συμμάχους και υποστηρικτές και μέσα στην ίδια την Εργατική Τάξη. Αυτούς, όταν τους εξασφαλίζει, τους αναδεικνύει σε ηγετικές θέσεις του οργανωμένου της τμήματος, ώστε να τους χρησιμοποιεί για να πετύχει τον τελικό του στόχο. Ούτως ή άλλως, η καπιταλιστική εκμετάλλευση που προκύπτει από την ιδιοποίηση της υπεραξίας, που παράγεται από την ΕΤ, από τους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής, δίνει στον ανταγωνισμό ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο ένα μόνιμο και αναπόφευκτο χαρακτήρα.

Ετσι, η ΕΤ στη χώρα μας από τότε που ιστορικά καταγράφεται η δημιουργία της μέσα από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, απορρίπτει και αντιστέκεται στην εκμετάλλευσή της, προβάλλοντας συγχρόνως τη δική της άποψη για τη σύγχρονη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, που φυσικά ξεπερνούν τα όρια της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής.

Αυτή της η καθημερινή πάλη, ενώ, από τη μία πλευρά, προστάτευε και διεύρυνε κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, από την άλλη, συσσώρευσε εμπειρία για την καλύτερη οργάνωσή της, για την τακτική στις διεκδικήσεις της, επηρέαζε και επηρεαζόταν από τα αποτελέσματα της πάλης της ΕΤ των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Βέβαια, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι μέχρι το 1990 την πάλη της ΕΤ των χωρών της Ευρώπης επηρέαζε θετικά η ύπαρξη των πρώην σοσιαλιστικών χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, που αποτελούσε ένα σημαντικό αντίπαλο του διεθνούς πολυεθνικού κεφαλαίου και συγχρόνως ένα απτό παράδειγμα της αναγνώρισης της πάλης των εργαζομένων.

Μπροστά σ' αυτήν την επίθεση, η ΕΤ της χώρας, με ευθύνη των ηγεσιών των τριτοβάθμιων οργανώσεων ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, υποχωρεί.

Πιστεύω όπως όλοι συμφωνούμε πως θα ήταν διαφορετική η κατάσταση σήμερα, εάν ήταν διαφορετική η στάση των ηγεσιών της ΕΤ της χώρας.

Εάν οργανωμένα και αποφασιστικά και κυρίως όχι αποσπασματικά η ΕΤ είχε απαντήσει με τη δική της άποψη και πρόταση στην ιδεολογική επίθεση των ταξικών της αντιπάλων, σίγουρα θα είχε σε μεγάλο βαθμό αποσοβήσει τον κίνδυνο ύπαρξης συγχύσεων και αδράνειας στο εσωτερικό της.

Θα ήταν διαφορετική η κατάσταση, αν σήμερα η ΕΤ με τις ηγεσίες του οργανωμένου τμήματός της προωθούσε τη συνεργασία με τους συμμάχους της, μικρομεσαίους εμπόρους, βιοτέχνες και αγρότες, δημιουργώντας έτσι ένα ευρύ μέτωπο, το οποίο θα ήταν ικανό να αντισταθεί και να ανατρέψει την πολιτική της κυβέρνησης".