Ποιο ακριβώς παιχνίδι έχει διαλέξει ο οχτάχρονος, που στέκεται μαγεμένος μπροστά στην πλούσια βιτρίνα, ας μην προσπαθήσουμε να το μαντέψουμε, γιατί σίγουρα θα αποτύχουμε. Τι ξέρουμε, στ' αλήθεια, όλοι εμείς που κουβαλάμε κάποιες δεκαετίες στις πλάτες μας από τα σημερινά παιχνίδια; Εμείς μεγαλώσαμε με το "ξυλίκι", το "τσέρκι", τους "βόλους" και στην καλύτερη περίπτωση με κανένα ξύλινο αυτοκινητάκι, που το σέρναμε με σπάγκο, για να τσουλάει. Μ' αυτά τα φτηνοπράγματα αναστατώναμε τότε τους δρόμους και τις αλάνες και έτσι ούτε μπορούμε να φανταστούμε τι "θαυμαστά" παιχνίδια υπάρχουν σήμερα. Να, ας πλησιάσουμε, αν θέλουμε, σε μια βιτρίνα κι ας δούμε τα τανκς με τις ερπύστριες, τα κανόνια και τα πολυβόλα, τα αεροπλάνα που ρίχνουν πυρηνικές βόμβες, τους πυραύλους που κάνουν σκόνη το στόχο τους, τα υποβρύχια, τα αυτόματα, τα φλογοβόλα.

Κι αν θέλουμε ακόμη πιο "προωθημένα" παιχνίδια ας στρέψουμε το βλέμμα μας εκεί προς τα δεξιά να δούμε τα ρομπότ, τους ανθρώπους - μηχανές, δηλαδή, που κατευθύνονται με κουμπιά, να δούμε όλη τη σειρά των "κακών" που θέλουν λέει να καταστρέψουν τον κόσμο, αλλά δε θα το κατορθώσουν. Γιατί, απέναντί τους - κοιτάξτε τους! - είναι οι κομάντος, οι "Ράμπο", οι υπερασπιστές του καλού, που έχουν στα χέρια τους φοβερά όπλα και είναι έτοιμοι, μόλις πάρουν διαταγές, να εξολοθρεύσουν αμέσως τους "κακούς"...

Εναν τέτοιο, λοιπόν, κομάντο, έναν υπερασπιστή του καλού διάλεξε ακριβώς ο μικρούλης που στεκόταν μπροστά στη βιτρίνα. Στις διαφημίσεις της τηλεόρασης είχε δει τις τελευταίες μέρες όλα τα "κατορθώματα" που κάνει αυτός ο πολεμιστής. Και τώρα που τον είδε "ζωντανό" μπροστά του δε δίστασε καθόλου να φωνάξει: "Αυτόν θέλω να μου κάνεις δώρο τα Χριστούγεννα, μπαμπά. Και πάρε μου και έναν, δυο "κακούς", για να τους σκοτώνω όταν παίζω"!

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ