"Καταπέλτη" για τον Κανονισμό 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποτέλεσε η έκθεση του Αναστάσιου Λέκκα,προϊσταμένου της Νομικής Υπηρεσίας τηςΠανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ). Στην έκθεση παρουσιάζονται ανάγλυφα οι δραματικές συνέπειες τις οποίες θα υποστεί η χώρα και βέβαια οι Ελληνες ναυτεργάτες, αν επιτρέψουν την κατάργηση του προστατευτισμού των θαλάσσιων εσωτερικών πλόων της Ελλάδας. Ο Αναστάσιος Λέκκας με συγκεκριμένα επιχειρήματα αποδεικνύει πόσο επικίνδυνη είναι για τη χώρα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα η εφαρμογή του κοινοτικού Κανονισμού και υπογραμμίζει ότι ο ίδιος ο Κανονισμός παραβιάζει "ευθέως και αμέσως όλο το πλέγμα του Διεθνούς Δικαίου, ιδιωτικού και δημόσιου".Ανατρέπει επίσης "το στόχο της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής, που θα πρέπει να κατευθύνει την όποια νομοθετική ρύθμιση".

Παρά το γεγονός ότι η ΠΝΟ, με ευθύνη της πλειοψηφίας της, περιορίζεται στη διατύπωση του αιτήματος για τροποποίηση ενός άρθρου του Κανονισμού και συγκεκριμένα του άρθρου 3, ο προϊστάμενος της Νομικής Υπηρεσίας της, επιμένει ότι: "Ο Κανονισμός 3577/92, όπως ισχύει σήμερα και ιδιαιτέρως όπως επιδιώκεται να διαμορφωθεί και με δεδομένο ότι η ΕΕ δεν έχει μετεξελιχθεί σε Ενιαίο Κράτος ή Συμπολιτεία, αλλά, απαρτίζεται από ανεξάρτητα κράτη, παραβλέπει, ως προς το κρινόμενο θέμα, το προαναφερόμενο πλαίσιο των αρχών του Εθνικού και Κοινοτικού Δικαίου, αλλά και αυτό του Διεθνούς Δικαίου, αφούάμεσα θίγει την αρχή της κυριαρχίας του κράτους"! "Η αρχή αυτή - συνεχίζει - διακυβεύεται ιδιαίτερα από Κανονισμούς όπως ο κρινόμενος, που ανατρέπουν τις καθιερωμένες αρχές του Διεθνούς Δικαίου και ιδιαιτέρως του Δικαίου της Θαλάσσης, με αναπόσπαστη συνέχεια την πρόκληση σοβαρής αναταραχής της αγοράς των εσωτερικών μεταφορών και τη συνακόλουθη δυσμενή επίδραση στην οικονομική και κοινωνική θέση των Ελλήνων ναυτεργατών".

Οσον αφορά ειδικά στους ναυτεργάτες, αναφέρεται: "Ο Κανονισμός αυτός έχω την άποψη ότι τελικά θα μετεξελιχθεί σε ένα σύστημα ναυτεργατικής απασχόλησης που θα έρχεται σε πλήρη αντίθεση όχι μόνο με το Εσωτερικό Δίκαιο (ενδεικτικά: άρθρα 4 και 22 του Συντάγματος), το Κοινοτικό (άρθρα 117, 118, 119 της Συνθήκης της Ρώμης), αλλά και με ένα πλέγμα διατάξεων Διεθνούς Δικαίου που υποχρεώνουν και δεσμεύουν τα Κράτη - Μέλη να προάγουν τη βελτίωση της διαβίωσης και των όρων εργασίας των εργαζομένων, να προστατεύουν την απασχόληση και κοινωνική ασφάλιση, διατάξεις που απαιτούν μέσα στην έννοια του Κράτους Δικαίου την ύπαρξη των αρχών του Κοινωνικού Κράτους και του σεβασμού της ανθρώπινης αξίας".

Οι όροι του Κανονισμού: "Διευρύνουν τα ήδη επαχθή και δυσμενή για τους ναυτεργάτες όρια των απαράδεκτων διατάξεων των εγκριτικών πράξεων νηολόγησης πλοίων ως κεφαλαίων εξωτερικού, κλονίζουν τα όρια ασφαλείας των πλοίων και της ναυσιπλοϊας στον ιδιαίτερα ευαίσθητο εθνικό χώρο του Αιγαίου, ενώ εν τέλει, όπερ και το σπουδαιότερο, δημιουργούν συνθήκες για την ανάπτυξη ενός οξύτατου αθέμιτου ανταγωνισμού μέσα στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο, ως αποτέλεσμα της προνομιακής μεταχείρισης του μη ελληνικού πλοίου, συντελούμενης με τη σημαντικά ελαφρύτερη φορολογία του, με τη χαμηλότερη επιβάρυνση του κόστους λειτουργίας του, τις χαμηλότερες λειτουργικές δαπάνες, την οικονομικότερη κατά συνέπεια διακίνηση του πλοίου αυτού, με την ελαστικότητα και ανοχή σχετικά με τους όρους προσλήψεως του πληρώματος, τη χαλαρή άσκηση δικαιοδοσίας και ελέγχου από το κυρίαρχο κράτος, στα λιμάνια του οποίου θα κινείται το πλοίο, με τις χιλιάδες των ανέργων Ελλήνων ναυτικών μέσα στον ίδιο τον τόπο τους, με συνακόλουθα την πιο σκληρή και αδυσώπητη μορφή αθέμιτου ανταγωνισμού".

Στην εισήγηση παρουσιάζεται αναλυτικά όλο το νομικό πλέγμα του Διεθνούς Δικαίου που παραβιάζεται από τον Κανονισμό και υπογραμμίζεται: "Η ανεμπόδιστη, επομένως, ασυδοσία των μη εθνικών πλοίων μέσα στον εθνικό θαλάσσιο χώρο καθ' υπέρβαση των δικαιωμάτων που μπορεί να έχουν από το Διεθνές Δίκαιο (βλέπε Σύμβαση Ν. Υόρκης, Σύμβαση και Καταστατικό της Γενεύης του 1923 κλπ, με τους περιορισμούς και τις επιφυλάξεις πάντοτε του Δικαίου για τη διασφάλιση της δημόσιας τάξης και της εθνικής άμυνας του παράκτιου κράτους), μέσα στα όρια των εσωτερικών υδάτων και της αιγιαλίτιδας ζώνης, ανεπιτρέπτως και απαραδέκτως αναιρεί τις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις των πλοίων αυτών, που απορρέουν από διεθνείς κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας, αναφερόμενες στον τρόπο, τους όρους και τις συνθήκες δραστηριότητάς του στις εθνικές θαλάσσιες ζώνες, όπως αυτές που προβλέπουν για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα, την ασφάλεια της ναυσιπλοϊας, τις συνθήκες και τους όρους εργασίας και διαβιώσεως των ναυτικών, ενώ, περαιτέρω, το άνοιγμα που φαίνεται να διαγράφεται από τον Κανονισμό στη δυνατότητα ναυτολογήσεως τριτοκοσμικών χαμηλόμισθων ναυτικών, με συνθήκες εργασίας που σημαντικώς υπολείπονται των στοιχειωδώς παραδεκτών αρχών σε διεθνές επίπεδο, αναμφιβόλως συνιστά προκλητική περίπτωση νοθευμένου ανταγωνισμού από τα πλοία αυτά. Πολύ περισσότερο, αφού με τη δραστηριότητά τους αυτή θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη και την εθνική άμυνα και επηρεάζουν αναμφιβόλως αρνητικά και αποφασιστικά τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες της χώρας".

Ο νομικός της ΠΝΟ τεκμηριώνει στην έκθεσή του ότι: "Δε θα ήταν υπερβολικό να λεχθεί ότι η κατ' αυτόν τον τρόπο δραστηριοποίηση των πλοίων αυτών που αναγνωρίζεται, επιβραβεύεται και προωθείται από τον Κανονισμό 3577/92 μέσα στα εσωτερικά ύδατα της χώρας, με την αδικαιολόγητη μάλιστα και περίεργη ανοχή του κράτους και η από μέρους των πλοίων αυτών επίμονη διεκδίκηση ζωνών δικαιοδοσίας, που δεν τους ανήκουν, συνιστά μια νέα μορφή ενός σύγχρονου, ιδιότυπου και επικίνδυνου θαλάσσιου "Lebensraum" (ζωτικός χώρος...) και οδηγεί σε μια συλλογιστική και τακτική νομιμοποιήσεως σύγχρονων μορφών ιμπεριαλισμού στη θάλασσα. Υπενθυμίζει τις αλήστου μνήμης διεθνείς δουλείες ή συγκυριαρχία ή καθεστώς εντολών και κηδεμονίας, μορφές καταλύσεως και περιορισμού της εδαφικής κυριαρχίας που έχει απορρίψει η συνείδηση των λαών"!

"Συνακόλουθα - συνεχίζει - ο κανονισμός και οι συζητούμενες τροποποιήσεις του προκαλούν μείζον πρόβλημα, αφού με τις ρυθμίσεις αυτές και μέσα από την ασάφειά τους, ανοίγουν κερκόπορτες για την ασύδοτη και αυθαίρετη δραστηριότητα πλοίων, ανεξέλεγκτων συμφερόντων,με αδικαιολόγητη υπέρβαση των υφιστάμενων και αναγνωρισμένων για τη χώρα μας λόγων εθνικής ασφάλειας που μας επιτρέπουν να κάνουμε επίκληση της διάταξης του άρθρου 48 παρ. 3 της Συνθήκης, με την οποία εισάγεται επιφύλαξη περιορισμών για τέτοιους λόγους της κυκλοφορίας και εργασίας ακόμη και των Κοινοτικών εργαζομένων"!