Σαράντα οκτώ ώρες πριν την έναρξη της 24ωρης πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας,οι Απεργιακές Επιτροπές και τα ταξικά συνδικάτα εξαντλούν και την τελευταία δυνατότητα κινητοποίησης των εργαζομένων, με στόχο να σφραγιστεί αυτός ο αγώνας με τα χαρακτηριστικά της συνέχειας και μιας ουσιαστικής διεκδίκησης, κόντρα στις κατευθύνσεις των εργοδοτών, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τις πολιτικές της κυβέρνησης, που αφαιρούν, συστηματικά, δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων κερδισμένα κυριολεκτικά με αίμα.

Την ίδια στιγμή, οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αλλά και άλλες οργανώσεις, αναζητούν άλλοθι μέσα από ένα ισχνό, αλλά και προσχηματικό, πλαίσιο "διεκδίκησης", το οποίο δεν τολμά να έρθει σε ουσιαστική αντιπαράθεση με τις αιτίες που γεννούν αυτή την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης και αποδέχεται στην ουσία του το "μονόδρομο" της ΟΝΕ, τους ευρύτερους αντεργατικούς και αντιλαϊκούς σχεδιασμούς.

Στο "Ρ" μίλησε ο Γ. Μαυρίκος,αναπληρωτής πρόεδρος της ΓΣΕΕ, για τους στόχους της Κεντρικής Απεργιακής Επιτροπής, την απεργιακή συγκέντρωση που οργανώνει η Επιτροπή στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, την ανάγκη μαζικής και ταξικής αντιπαράθεσης με την ασκούμενη πολιτική και τις αιτίες που τη γεννούν.

- Πριν λίγο καιρό συγκροτήθηκε η Κεντρική Απεργιακή Επιτροπή, που με ιδιαίτερα έντονους ρυθμούς ρίχτηκε στη μάχη για τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία στις 15 του Δεκέμβρη. Ταυτόχρονα, δίνει άλλα χαρακτηριστικά σ' αυτή την κινητοποίηση, από αυτά των πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Ποιοι είναι οι στόχοι σας;

- Η Κεντρική Απεργιακή Επιτροπή με τη συγκρότησή της πριν δεκαπέντε μέρες δεν έφερε βέβαια τα πάνω - κάτω στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Θα γίνει κι αυτό, αλλά θέλει πολλή δουλιά και μεγάλη υπομονή. Ομως, με τη συγκρότησή της, κουνήθηκαν λίγο τα "λιμνάζοντα νερά". Με τη μαζική και μαχητική λοιπόν παρουσία των εργατοϋπαλλήλων, των συνταξιούχων, της νεολαίας, των ανέργων και των μαθητών στην απεργία και στη συγκέντρωση που οργανώνει η Επιτροπή, τα νερά αυτά μπορούν να ταρακουνηθούν. Να δει η εργατική τάξη ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν είμαστε όλοι "στο κόλπο", ότι υπάρχει διέξοδος. Πως η αναζωογόνηση του κινήματος, το κέρδισμα της εμπιστοσύνης των εργαζομένων θα έρθει μέσα από τη σύγκρουση και τη ρήξη με τις πρακτικές του ΕΟΚικού - εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Ταυτόχρονα με το στόχο αυτό, στο κέντρο της επίθεσής μας βρίσκεται το τρίπτυχο ΟΝΕ - κυβέρνηση - εργοδοσία.Ιδιαίτερα η τελευταία έχει αποθρασυνθεί. Απομυζά δισεκατομμύρια που έπρεπε να δίνονται στους ανέργους, τρομοκρατεί και απολύει, προκλητικά καταστρατηγεί το όποιο εναπομείναν θεσμικό πλαίσιο στις εργασιακές σχέσεις.

- Ποια είναι η βάση των διεκδικήσεων που προβάλλεται στο πλαίσιο της Κεντρικής Απεργιακής Επιτροπής για την απεργία;

- Πρώτη σημασία, το πλαίσιο της Κεντρικής Απεργιακής Επιτροπής, δίνει στην ανάγκη να αντιληφθούν οι εργαζόμενοι ότι δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθεί συνεπής και κύρια αποτελεσματικός αγώνας, δίχως να επικεντρώσεις την προσοχή του κινήματος στον πυρήνα, στη μήτρα που γεννά και αναπαράγει τα προβλήματα, που είναι η στρατηγική της ΟΝΕ, που αποτελεί το μονόδρομο για την εδραίωση της κυριαρχίας των μονοπωλίων και των πολυεθνικών. Δεν μπορείς να αντιπαλεύεις τη λιτότητα και να μην πολεμάς την ΟΝΕ που τη γεννά. Δεν μπορεί να υπερασπιστείς το 8ωρο, το ασφαλιστικό, τις συντάξεις, τη δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία, χωρίς να χτυπηθείς με την ΟΝΕ. Σε κάθε άλλη περίπτωση, είτε θα κοροϊδεύεις τον κόσμο είτε θα βρίσκεσαι σε λαβύρινθο.

Στο βασικό πλαίσιο επίσης, έχουμε εντάξει την αποκάλυψη της αντεργατικής θεωρίας και των οδυνηρών για την εργατική τάξη αποτελεσμάτων του "κοινωνικού διαλόγου". Υποστηρίζουν οι άλλες δυνάμεις ότι τώρα πλέον, στην εποχή της "παγκοσμιοποίησης" και της νέας τάξης, οι αγώνες δε χρειάζονται. Δεν είναι "in" κλπ. Και το χτες και το σήμερα και το αύριο, όμως, θα επιβεβαιώνουν ότι χωρίς κοινωνικές συγκρούσεις πρόοδος δεν υπάρχει. Ο λαός μας λέει "αν δε σπάσεις αβγά, ομελέτα δεν τρως". Ολόκληρος ο αιώνας που κλείνουμε έδειξε ότι με τους ταξικούς αγώνες πετύχαμε παρά πάρα πολλά. Στα πέντε τελευταία χρόνια, με τους "κοινωνικούς διαλόγους", συνεχώς χάνουμε εμείς και κερδίζουν τα αφεντικά.

Τρίτος άξονας στο πλαίσιο που καθορίσαμε είναι η πλήρης αντίθεσή μας στον κρατικό προϋπολογισμό του 1999, που με τα ταξικά του χαρακτηριστικά και το περιεχόμενό του θα χειροτερέψει συνολικά τη ζωή της εργατικής οικογένειας και όχι μόνο. Η άμεση και έμμεση φορολόγηση μεγαλώνει, η αύξηση του αφορολόγητου ορίου και η τιμαριθμοποίηση της κλίμακας δίνονται "προίκα" στο πρόγραμμα σύγκλισης. Τα κονδύλια για τις κοινωνικές δαπάνες, με πρώτη τη δημόσια παιδεία αλλά και την υγεία, περιορίζονται ασφυκτικά για να βρίσκουν γήπεδο να παίζουν ελεύθερα οι βιομήχανοι και οι πολυεθνικές. Τα κονδύλια για την κοινωνική ασφάλιση και το πρόγραμμα των δημόσιων επενδύσεων έχουν από καιρό πάρει δρόμο κατηφορικό. Στην ίδια τροχιά είναι και το εισοδηματικό του μέρος που αφορά όλους τους δημόσιους υπάλληλους.

Ενας ακόμα από τους βασικούς άξονες του πλαισίου είναι το τρίπτυχο ιδιωτικοποιήσεις - ανεργία - κλείσιμο εργοστασίων.Τα παραδείγματα της Ιονικής, της ΛΑΡΚΟ, της ΣΟΦΤΕΞ, της ΟΑ,των ΔΕΚΟ συνολικά μιλούν από μόνα τους.

Με όσα αναφέραμε παραπάνω γίνεται καθαρό ότι στις 15/12 η Κεντρική Απεργιακή Επιτροπή ουσιαστικά κάνει μία άλλη απεργία και οργανώνει τη συγκέντρωση αυτής της άλλης απεργίας.

- Η Κεντρική Απεργιακή Επιτροπή διοργανώνει συγκέντρωση τη μέρα της απεργίας στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, ξέχωρα από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Γιατί πάτε μόνοι σε μια συγκέντρωση;

- Δεν είμαστε μόνοι μας. Δεν είναι βέβαια μαζί μας οι ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ - ΔΕΚΕ - ΣΥΝ, ούτε ο ΣΕΒ, ούτε υπουργοί, ούτε ο κ. Χριστόδουλος. Ολοι αυτοί και την Πρωτομαγιά ήταν με τις πλειοψηφίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Ο πολύς εργατόκοσμος, οι απλοί άνθρωποι ήταν μαζί μας. Το ίδιο θα γίνει και την Τρίτη στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης και να πούμε ακόμα ότι η πρωτοβουλία μας είναι ανοιχτή σε κάθε συνδικαλιστική οργάνωση, σε κάθε συνδικαλιστή που αποδέχεται ότι με κουβεντολόι δε γίνεται τίποτα κι ότι χρειάζονται στόχοι συγκεκριμένοι και αγώνας. Οσοι έχουν εργατική συνείδηση ή σε όσους την καλλιεργήσουμε και την ενισχύσουμε θα είναι μαζί μας και στις 15 του Δεκέμβρη και κυρίως στη συνέχεια, γιατί έχουμε δρόμο μακρύ και δύσκολο να διανύσουμε.

- Με αφορμή την ξεχωριστή συγκέντρωση, αλλά και τους προβληματισμούς για τη συμμετοχή στα προεδρεία των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, έχει αναπτυχθεί μια φιλολογία περί "διάσπασης". Τι απαντάτε;

- Τα δάκρυα που εμφανίζονται να χύνουν οι ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ είναι υποκριτικά. Η δικιά τους ενότητα είναι και επικίνδυνη για την εργατική τάξη και ψεύτικη. Οταν μιλάνε για ενότητα μας καλούν "όλοι μαζί" να γίνουμε συμβιβασμένοι, "όλοι μαζί" να απεμπολήσουμε ιερά και όσια των λαϊκών κατακτήσεων, "όλοι μαζί" να στηρίξουμε την ΟΝΕ των πολυεθνικών και των μονοπωλίων. Είμαστε πολέμιοι αυτής της δήθεν ενότητας. Το ταξικό κίνημα παλεύει και χτίζει την ενότητα της ίδιας της εργατικής τάξης και την ενότητα στη δράση με συγκεκριμένους στόχους και άξονες πάλης, που δεν έχουν καμία σχέση με τους στόχους της ΟΝΕ, του ΣΕΒ, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Και στο κάτω κάτω, είναι ψιλοδούλεμα να μας λένε αυτές οι ηγεσίες, ότι θέλουν ενότητα οργανωτική, αφού αυτές είναι που έχουν γεμίσει νομούς με άφθονα Εργατικά Κέντρα (Ημαθία, Πέλλα, Αττική, Ηλεία, Μεσσηνία κλπ.) και αρκετούς κλάδους παραγωγής με διασπαστικές Ομοσπονδίες (Συγκοινωνίες, Φάρμακο, Πετρελαιοειδή, Μέταλλο κλπ.). Κι όλα αυτά, εκτός των άλλων, στόχο έχουν και την εξασφάλιση της σύνταξης "εργατοπατέρα".

Κοντολογίς και στα ζητήματα αυτά συγκρούονται δυο γραμμές μέσα στο κίνημα. Απ' τη μία εμείς, που αγωνιζόμαστε για ενιαίο ταξικό συνδικαλισμό και απ' την άλλη οι ηγεσίες ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝ, που υποστηρίζουν και πασχίζουν για ΕΟΚικό - εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό!

- Υπογραμμίζετε ότι η απεργία θα αποτελέσει αφετηρία νέων αγώνων. Πώς σκοπεύετε να κάνετε πράξη αυτό το στόχο;

- Μέχρι τώρα έχουν γίνει εκατοντάδες περιοδείες σε χώρους δουλιάς. Ποια μηνύματα έρχονται από τη βάση των εργαζομένων για την απεργία και τους γενικότερους στόχους σας;

- Τις τελευταίες 20 ημέρες ως Απεργιακή Επιτροπή επισκεφτήκαμε πάνω από 350 χώρους δουλιάς στο Λεκανοπέδιο. Πήγαμε σε κάποιες συνοικίες και παραβρεθήκαμε σε Γενικές Συνελεύσεις και άλλες συγκεντρώσεις εργαζομένων και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Παντού όσοι μας άκουσαν συμφωνούν με τις εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα που κάνουμε και για τις ηγεσίες των κορυφαίων οργανώσεων και για την ανάγκη να αλλάξει η κατάσταση. Αγανάκτηση υπάρχει και για την πολιτική της κυβέρνησης. Μαρτυρούν όλοι ότι η εργοδοσία επιτίθεται στις κατακτήσεις με τη βοήθεια κυβερνήσεων και Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τα μηνύματα λοιπόν που έχουμε μας κάνουν να αισιοδοξούμε βάσιμα.

Σ' όλη αυτή τη σημαντική δουλιά που έγινε και που δε θα σταματήσει στις 15 του Δεκέμβρη επιμέναμε σε κάτι πολύ κρίσιμο: ότι δε φτάνει σήμερα απλώς να αγανακτούμε, δεν ωφελεί και πολύ μονάχα να γκρινιάζουμε, δεν έχει σπουδαίο αποτέλεσμα αν κλειστούμε στο σπίτι. Σήμερα όσο ποτέ επιβάλλεται η συμμετοχή και ο αγώνας.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Δε φτάνει σήμερα απλώς να αγανακτούμε, δεν ωφελεί και πολύ μονάχα να γκρινιάζουμε, δεν έχει σπουδαίο αποτέλεσμα αν κλειστούμε στο σπίτι. Σήμερα όσο ποτέ επιβάλλεται η συμμετοχή και ο αγώνας