Με τιμές δημάρχου και με δημοτική δαπάνη κηδεύτηκε, το περασμένο Σάββατο από τον Ιερό Ναό του Προφήτη Ηλία στη Λάρισα, ο Χριστόφορος Δαμάνης,ηρωική μορφή του ΚΚΕ, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και του λαϊκού κινήματος. Πάνδημη η πόλη της Λάρισας και πάρα πολλοί άλλοι Θεσσαλοί ξεπροβόδισαν τον Χριστόφορο στο τελευταίο ταξίδι του. Ηταν εκεί οι σύντροφοί του από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, οι συναγωνιστές του στην Εθνική Αντίσταση, οι συνεξόριστοί του στα νησιά, οι συγκρατούμενοί του στις φυλακές των "πέτρινων χρόνων", οι συνεργάτες του στο Δήμο Λάρισας.

Της νεκρώσιμης πομπής προηγείτο η φιλαρμονική του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας. Πάνω στο φέρετρό του απλωμένες η ελληνική σημαία και η κόκκινη σημαία της εργατικής τάξης και του κόμματός της και μέσα είχε τοποθετηθεί ο "Ριζοσπάστης", η εφημερίδα του. Το πλήθος των συγκεντρωμένων έξω από το ναό υποδέχτηκαν τη σορό του με παρατεταμένα χειροκροτήματα.

Στη νεκρώσιμη ακολουθία, ο πόνος για το θάνατο βουβός και η σκέψη όλων στη ζωή του Χριστόφορου. Μια ζωή, που - όπως τόνισε ο Α. Σκυλλάκος,μιλώντας εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ - αφιερωμένη στο ΚΚΕ, στον αγώνα της Εθνικής Αντίστασης και του λαϊκού κινήματος, στα ιδανικά του σοσιαλισμού. Μια πορεία ζωής, πρότυπο για τους κομμουνιστές, αλλά και για κάθε προοδευτικό και δημοκράτη άνθρωπο, που ξεκίνησε από το 1940, όταν οργανώθηκε στο ΚΚΕ, στη συνέχεια με τη συμμετοχή του στο Αλβανικό Μέτωπο, όπου και τραυματίστηκε σοβαρά κι έπειτα στο έπος της Εθνικής Αντίστασης. Υστερα, από το 1946 μέχρι και τη χούντα, το δρομολόγιο των διώξεων, των συλλήψεων, των φυλακίσεων, της εξορίας, μια διαδρομή σε όλα, σχεδόν, τα κολαστήρια της Ελλάδας. Από το 1974 στη νομιμότητα, πρώτος γραμματέας της ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ και μέλος του Γραφείου Περιοχής του Κόμματος, από το 1978 μέχρι το 1979 δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος Λάρισας και μετά πρόεδρος του Παραρτήματος Λάρισας και της Περιφερειακής Επιτροπής Θεσσαλίας της ΠΕΑΕΑ.

Στην αντιστασιακή δράση του και στην προσφορά του στις οργανώσεις των αντιστασιακών, αναφέρθηκε ο Γ. Φιλιππίδης,πρόεδρος του Παραρτήματος Λάρισας της ΠΕΑΕΑ. Ο Α. Τρυγάζης,γραμματέας του ΝΣ Λάρισας της ΚΝΕ, υπογράμμισε πως το παράδειγμα του Χριστόφορου στη ζωή και στον αγώνα διαμόρφωσε τους νέους κομμουνιστές, τους εμπνέει και τους καθοδηγεί. Ο Αρ. Λαμπρούλης,πρώην δήμαρχος Λάρισας, αναφέρθηκε στο ήθος και το ύφος του, στην εργατικότητα, στην αποτελεσματικότητα και στην τεράστια συμβολή του στο πρωτοποριακό έργο της δημοτικής αρχής, στην 16ετία 1978 - 1994. Και ο Γ. Παπαπρίλης,πρόεδρος της Κοινότητας Μαγούλα Ελασσόνας, όπου γεννήθηκε το 1915 ο Χριστόφορος, μίλησε για το "καμάρι της Μαγούλας", που θα μείνει αξέχαστος σ' όλους τους συγχωριανούς του.

Η αναγνώριση, η εκτίμηση και η αγάπη που απολάμβανε ο Χριστόφορος Δαμάνης στη Λάρισα και στη Θεσσαλία γενικότερα, εκφράστηκε και με την παρουσία στην κηδεία του εκπροσώπων των τοπικών αρχών, ανθρώπων απ' όλα τα κοινωνικά στρώματα και απ' όλο το πολιτικό φάσμα.

Ο Χριστόφορος Δαμάνης γεννήθηκε το 1915 στη Μαγούλα Ελασσόνας. Καταγόταν από αγροτική οικογένεια. Το 1939 πέρασε στη Νομική Σχολή Αθηνών, χωρίς να μπορέσει να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Το 1940 έγινε μέλος του ΚΚΕ και εθελοντικά πήρε μέρος στην πρώτη γραμμή του Μετώπου Κορυτσάς - Πόγραδετς. Τραυματίστηκε βαριά. Αρχίζει την αντιστασιακή του δράση μέσα από τις γραμμές της ΚΟ Ελασσόνας. Εφυγε για την Αθήνα για να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Συνδέθηκε με την ΚΟ Πειραιά και δούλεψε δραστήρια καθοδηγώντας οργανώσεις. Το 1946 πιάστηκε και φυλακίστηκε. Αποφυλακίστηκε τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου. Το 1947 πέρασε στην παρανομία. Πιάστηκε το 1949 και καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλακή. Το 1949 πέρασε με στημένη υπόθεση έκτακτο στρατοδικείο. Για την ίδια υπόθεση το 1958 δικάζεται σε 5 χρόνια φυλακή. Γιούρα, Κεφαλονιά, Τρίκαλα, Λευκάδα, Αλικαρνασσός, Καλάμι, Κέρκυρα, Γεντικουλέ, Αβέρωφ ήταν το αγωνιστικό δρομολόγιό του. Το 1964 αποφυλακίστηκε.

Στη Λάρισα συνδέθηκε με την ΕΔΑ και ανέλαβε Γραμματέας Πόλης μέχρι το 1967. Η χούντα τον έκλεισε στη Γιούρα και μετά στο Παρθένι Λέρου έως το Δεκέμβρη του 1970. Με την αποφυλάκισή του συνδέθηκε με το Κόμμα και ανέλαβε παράνομη δουλιά στη Θεσσαλία. Το Μάη του 1971 ξαναπιάστηκε. Με την αποφυλάκισή του ξαναρχίζει την παράνομη δράση μέχρι τη νομιμοποίηση του Κόμματος το 1974. Ανέλαβε πρώτος Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Λάρισας και μέλος του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας. Εκλέχτηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο το 1978, στο οποίο δούλεψε από τη θέση του αντιδημάρχου. Μέχρι την αποχώρησή του, το 1989, αφιέρωσε όλες του τις δυνάμεις για την αγαπημένη του Λάρισα.