Δίπλα στην εγκληματικότητα που διώκεται από το νόμο, από τα αστυνομικά και δικαστικά όργανα, υπάρχει και αναπτύσσεται, ως συγκοινωνούν δοχείο, μια νόμιμη εγκληματικότητα, όπου όσοι την υπηρετούν δε διώκονται, ούτε συλλαμβάνονται, δε φυλακίζονται αλλά θεωρούνται ευυπόληπτοι πολίτες, στηλοβάτες της κοινωνίας, άξιοι σεβασμού και τιμής, χώρια δε που αποκομίζουν και οικονομικό όφελος. Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα - που αναφέρονται σε όλες τις πλευρές της κοινωνικοοικονομικής ζωής της χώρας μας αλλά και άλλων χωρών - που επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Και το ποιο χαρακτηριστικό αυτών των παραδειγμάτων, που το βιώνουμε σχεδόν καθημερινά, είναι η συμπεριφορά των ιδιωτικών ΜΜΕ - ηλεκτρονικών κυρίως αλλά και εντύπων - απέναντι στον απλό, ανώνυμο πολίτη, στα ατομικά - συνταγματικώς κατοχυρωμένα - δικαιώματά του, στην τιμή και την υπόληψή του. Σε ποια περίπτωση οι καναλάρχες και οι κάθε λογής συγκροτηματάρχες του Τύπου, έβαλαν πάνω από την υψηλή τηλεθέαση ή την αύξηση της κυκλοφορίας των εντύπων τους την αξιοπρέπεια των πολιτών που έτυχε να πέσουν στα νύχια τους; Κι αν δεν είναι έγκλημα η εμπορευματοποίηση και εκμετάλλευση της ανθρώπινης δυστυχίας, η παραβίαση της ατομικής και οικογενειακής γαλήνης του καθενός, η δημόσια διαπόμπευσή του, η διαπόμπευση ειδικότερα μικρών παιδιών, τότε τι είναι;

Τις τελευταίες μέρες πάνω σ' ένα εντεκάχρονο κοριτσάκι ασελγούν κατ' επανάληψη κανάλια και εφημερίδες, όλος ο δημοσιογραφικός υπόκοσμος, στο όνομα τάχα της αποκάλυψης και της αντιμετώπισης εγκληματικών πράξεων όπως η πράξη του βιασμού. Η υποκρισία για άλλη μια φορά περισσεύει αλλά δεν είναι εκεί η ουσία. Ο κανιβαλισμός που χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά των ΜΜΕ, για άλλη μια φορά εδράζεται στην εμπορευματοποίηση των πάντων και φυσικά της ενημέρωσης. Το θέμα με την εντεκάχρονη πουλάει και φυσικά κανένας απ' αυτούς τους κυρίους που κατέχουν ή διοικούν τα διάφορα κανάλια και εφημερίδες δεν ασχολείται με το μέλλον αυτού του παιδιού και της οικογένειάς του, το πώς θα ζήσουν στον κοινωνικό τους περίγυρο από δω και στο εξής, το τι ψυχικά τραύματα δημιουργούν σ' αυτό το παιδί κι αν ποτέ είναι δυνατό να επουλωθούν. Αραγε αυτό το γεγονός δεν αποδεικνύει μια ισχυρότατη οικονομική σχέση που συνδέει την εγκληματική πράξη (πραγματική ή υποτιθέμενη δεν έχει σημασία) και την εκμετάλλευσή της από τον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο; Και δε θα πρέπει κάποτε αυτή η διασύνδεση να απασχολήσει σοβαρά τους αρμόδιους αυτού του τόπου;

Την κύρια ευθύνη γι' αυτή την κατάσταση φυσικά τη φέρνει η κυβέρνηση που με τη στάση της, την πολιτική της και τα μέτρα που κατά καιρούς έχει πάρει για τα ΜΜΕ, ουσιαστικά ενισχύει την ασυδοσία των μονοπωλητών της ενημέρωσης και της μετάδοσης πληροφοριών. Το παραμύθι του σεβασμού της ελευθερίας του Τύπου δεν μπορεί να γίνεται άλλοθι της ασυδοσίας των αστικών ΜΜΕ, πολύ περισσότερο που ο σεβασμός αυτός αφορά αποκλειστικά την ελευθερία δράσης μιας τηλεοπτικής και έντυπης δικτατορίας σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Είναι δε ηλίου φαεινότερον ότι καμιά αλλαγή δε θα υπάρξει σ' αυτό το καθεστώς αν οι εργαζόμενοι, οι επιστήμονες, οι άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών δεν αντιδράσουν δυναμικά.