"Χρησιμοποίηση ανέργων για τη φύλαξη σχολείων, φύλαξη παιδιών, θέσπιση κατ' οίκον υπηρεσιών για άτομα που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν, φύλαξη και εκπαίδευση παιδιών προσχολικής ηλικίας, αξιοποίησης της εθελοντικής εργασίας προς όφελος της τοπικής εργασίας..." (3)

Και τα ΤΣΑ μέσω της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα προωθήσουν στην πράξη από τη δική τους πλευρά, την ιδιωτικοποίηση της ΚΠ.

Για να περάσει το χτύπημα των κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζόμενων για δημόσια και δωρεάν παιδεία, υγεία, ασφάλιση, (αυτή που έχει κατακτηθεί τα προηγούμενα χρόνια), προβάλλονται διάφορα ιδεολογήματα.

Διακηρυγμένες θέσεις της ΕΕ και της κυβέρνησης είναι ότι πρέπει να δεθούν οργανικά η "κοινωνική πολιτική (ΚΠ) με την ανταγωνιστική οικονομία της αγοράς".

Λένε ότι το κράτος δεν πρέπει να διασφαλίζει το ίδιο την κοινωνική προστασία και τα δικαιώματα, αλλά να παίζει ένα συντονιστικό και ελεγκτικό ρόλο. Τον κύριο ρόλο θα τον παίξει το κεφάλαιο, η φιλανθρωπία, η κοινωνική αλληλεγγύη.

Ισχυρίζονται ότι τα 2/3 ευνοούνται από την υπάρχουσα ΚΠ και ότι αδικείται το 1/3. Αρα τα 2/3 πρέπει να πληρώσουν με διάφορους τρόπους, ώστε να βελτιωθεί η θέση των υπολοίπων. Βέβαια όταν εννοούν να πληρώνουν οι πολλοί, απομονώνουν την ολιγαρχία και ρίχνουν τα βάρη στην εργατική τάξη, η οποία θα χρυσοπληρώνει για παροχή ελάχιστων και κακής ποιότητας υπηρεσιών της ΚΠ.

Σήμερα, το περιεχόμενο της ΚΠ περιλαμβάνει ορισμένα μέτρα για κατηγορίες εργαζόμενων με πολύ χαμηλά εισοδήματα, για τους σχεδόν εξαθλιωμένους.

Θα χρησιμοποιούν άνεργους σ' αυτούς τους τομείς, με το σκεπτικό ότι δεν μπορεί να παίρνουν τα ψίχουλα του επιδόματος ανεργίας.

Η χρησιμοποίηση των γυναικών και ιδιαίτερα ανέργων, και μέσα από τα ΤΣΑ για την ιδιωτικοποίηση της ΚΠ είναι εμφανής.

Ηδη από το 3ο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα της ΕΕ για τις ίσες ευκαιρίες μεταξύ ανδρών - γυναικών (1990-1995) τονιζόταν η ανάγκη της ενασχόλησης των γυναικών με τις "εκ του σύνεγγυς υπηρεσίες" σαν απάντηση στην ανεργία τους και τις εξελίξεις στην παραγωγή.

Από το 1992, βάσει οδηγίας της ΕΕ ψηφίστηκε σχετικός νόμος να κρατάνε οι μητέρες στο σπίτι τους έως και 5 παιδιά, σαν μορφή επαγγελματικής ενασχόλησής τους. (Δηλαδή, αντί για ίδρυση δημόσιων παιδικών σταθμών με επιστημονικό προσωπικό που να παρέχουν προσχολική αγωγή, χρησιμοποιούν επιχειρηματίες νταντάδες για πάρκινγκ παιδιών σε διαμερίσματα).

Τα ΤΣΑ, για να εξυπηρετήσουν από την πλευρά τους, τους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου, θα χρησιμοποιήσουν σε αυτές τις υποβαθμισμένες εργασιακές σχέσεις, στα κακοπληρωμένα επαγγέλματα, το πιο αδύνατο μέρος του εργατικού δυναμικού, τις γυναίκες και τους νέους.

Παράδειγμα, στη Μεγ. Βρετανία, ο κ. Μπλερ ανακοίνωσε σχέδιο διευκόλυνσης να εργαστούν - έστω με μερική απασχόληση - οι ανύπαντρες μητέρες, οι οποίες υπολογίζονται στις 800.000. (ΤΑ ΝΕΑ, 04/06/97).

Γι' αυτό, η επιλογή νέων γυναικών, αλλά και γυναικών άνω των 45 μέσα από τα ΤΣΑ, δεν είναι τυχαία. Η απογραφή του πληθυσμού 1961 - 1981, της ΕΣΥΕ, δείχνει ότι στην ηλικία μεταξύ 20 - 25 ετών υπάρχει μια θεαματική βουτιά 14% στη συμμετοχή τους στην αγορά εργασίας, επανακάμπτοντας ως ένα βαθμό μετά ως τα 45 όπου ακολουθεί πάλι μια πτωτική πορεία της τάξης του 10%.

Η αστική τάξη ξέρει καλή ανάγνωση και γραφή.

Η ηλικία των 20 - 25 είναι αυτή που η νέα συνήθως δημιουργεί οικογένεια και αποκτά παιδιά. Η ανεργία, σε συνδυασμό με τις ελλείψεις σε παιδικούς

σταθμούς, τα ωράρια των σχολείων που δε συμβαδίζουν με αυτά των εργαζόμενων, αναγκάζουν τις γυναίκες να απέχουν από την παραγωγή για να λύσουν τέτοιου είδους προβλήματα. Δεν είναι τυχαίο που αυτές οι ηλικίες καταφεύγουν στη μερική απασχόληση.

Σε έρευνα της ΕΕ το 1993, μεταξύ των 2 γονέων που έχουν παιδιά ως 10 ετών, και εργάζονταν με μερική απασχόληση, οι μητέρες ήταν 40% έναντι 3% των πατέρων. Ενώ σε γονείς που δεν εργάζονταν καθόλου, οι γυναίκες ήταν 41% έναντι 4% των ανδρών. (4)

Σε άλλη έρευνα στην Αθήνα, οι γυναίκες που είχαν διακόψει την εργασία τους και εργάζονταν το 1995, είχαν παιδιά ηλικίας άνω των 6 ετών, ή το 66% των γυναικών που είχαν εργαστεί στο παρελθόν, αλλά διέκοψαν την εργασία τους πριν τις γεννήσεις των παιδιών τους, είχαν στην πλειοψηφία τους παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Από άποψη ταξικής διάρθρωσης, αξίζει να πούμε - βάσει της ίδιας έρευνας - ότι οι περισσότερες γυναίκες που εργάζονται αλλά εμφανίζουν διακοπές, περιλαμβάνονται στην κατηγορία των εργατών και των απασχολουμένων στην παροχή υπηρεσιών, (60%). (5)

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει έρευνα του ΠΙΕΚΑ για την απασχόληση, δείχνει ότι το 1994, έχασαν την εργασία τους περίπου 60.000 άτομα ηλικίας 45 - 64 ετών εκ των οποίων οι 40.000 περιήλθαν στην κατάσταση αέργου και οι 20.000 στην κατάσταση του ανέργου. Στα στοιχεία αυτά οι γυναίκες αποτελούν μεγάλο μέρος.

Οι γυναίκες αυτής της ηλικίας, ενώ είναι ακόμα δυνάμει ικανές για εργασία, είναι άνεργες και δυσκολεύονται να βρουν δουλιά. Παράλληλα, σε αυτή την ηλικία, έχουν διευρυνθεί οι ανάγκες της οικογένειάς τους κύρια λόγω των παιδιών, τα οποία βρίσκονται συνήθως σε μια ηλικία που απορροφούν επιπλέον χρηματικά ποσά για φροντιστήρια, για κάλυψη ατομικών αναγκών τους.Για να προλάβουν τις αντιδράσεις τους, θα τις χρησιμοποιήσουν μέσω των ΤΣΑ εκμεταλλευόμενοι τις συσσωρευμένες ανάγκες τους, σαν το πιο κακοπληρωμένο εργατικό δυναμικό, ψευτοβολεύοντας την κατάστασή τους.