"Σήμερα είμαστε σε άλλη φάση. Αρπάζουνε τις κατακτήσεις... Σήμερα η γυναίκα πρέπει ν' αντιπαρατεθεί στη συνολική πολιτική. Δε φτάνει να διεκδικεί κάποια ζητήματα ή να περιμένει ότι με τα υπομνήματα ή τις συνηθισμένες κινητοποιήσεις θα έχει λύσεις... Η γυναίκα πρέπει να διεκδικήσει τις λύσεις σε συνδυασμό με πολιτικές αλλαγές. Αν πούμε ότι μόνο με τους αγώνες μπορούν να λύσουν τα προβλήματά τους, λέμε τη μισή αλήθεια... Αν αυτοί οι αγώνες δεν αγγίζουν τον πυρήνα της πολιτικής, θα είναι αγώνες δίχως αποτέλεσμα" (6).

Είναι σημαντικό λοιπόν για τις κομμουνίστριες και τους κομμουνιστές προς τα πού θα στραφεί η αυξανόμενη δυσαρέσκεια των γυναικών. Ιδιαίτερα στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές, που έχουν οριστεί ως πιλότοι εφαρμογής των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης (ΤΣΑ), η δουλιά της ιδεολογικοπολιτικής διαφώτισης των γυναικών θα πρέπει να συνδυαστεί με τη δουλιά της συμμετοχής τους σε αγώνες για άμεσες διεκδικήσεις. Να ενισχυθεί στη συνείδησή τους η αξία της συλλογικής πάλης, ο ρόλος του σωματείου, του συλλόγου, της επιτροπής αγώνα, μέσα από την πάλη των πιο πρωτοπόρων δυνάμεων του κάθε χώρου.

Επειδή είναι ένα ευρύτερο κοινωνικό πρόβλημα, μπορεί να επιτευχθεί και μια γενικότερη συσπείρωση φορέων όπως ΤΑ, σωματείων, ενάντια στα ΤΣΑ. Οι πρωτοπόρες ταξικές δυνάμεις μπορούν να συμβάλουν στον ταξικό προσανατολισμό και στην οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικούαντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου.

Να βάλουμε θέμα στα Δημοτικά Συμβούλια να μην αποδεχτούν τα ΤΣΑ με μαζική παρουσία γυναικών. Να αναπτυχθεί κίνημα σχετικά με την ανεργία σε αυτές τις περιοχές. Οι δημοτικές κινήσεις, σε συνεργασία και με άλλους φορείς, θα μπορούσαν να βάλουν ένα τέτοιο κεντρικό στόχο συσπείρωσης. Διαφώτιση για το ποια ΤΑ χρειάζονται οι γυναίκες.

Να κινητοποιήσουμε γυναίκες με παραστάσεις, διαμαρτυρίες, τόσο σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο.

Μπορούν να συγκροτηθούν λαϊκές επιτροπές αγώνα ενάντια στην ανεργία, ανάμεσα σε κλάδους.

Θα μπορούσε να υπάρξει ίσως και πανελλαδικός συντονισμός πάλης φορέων αυτών των περιοχών με κεντρικές μορφές πάλης.

Σε αυτή την οργάνωση της πάλης είναι πολύ σημαντικό να απευθυνθούμε πρώτα και κύρια στις γυναίκες της εργατικής τάξης.

Π.χ. οι γυναίκες πάνω από 45 που απολύονται από τον Ιματισμό και την Κλωστοϋφαντουργία, γυναίκες εμποροϋπαλλήλοι της ίδιας ηλικίας.

Οι νέες κοπέλες εμποροϋπάλληλοι με τις νέες ιδιωτικές υπαλλήλους κλπ., εντάσσοντας αυτή την εξειδικευμένη συσπείρωση γυναικών στη γενική συσπείρωση πάλης του σωματείου, των λαϊκών επιτροπών αγώνα.

Τα αιτήματα πάλης που μπαίνουν από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, είναι αιτήματα απόκρουσης της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, της διεκδίκησης λύσης στα προβλήματα των εργαζομένων, της συσπείρωσης στον αγώνα ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Ανάλογα με τη δυναμική του κινήματος ως ένα βαθμό μπορεί να υπάρξουν κάποιες κατακτήσεις. Ομως δε θα πρέπει να καλλιεργούμε αυταπάτες στους εργαζόμενους και τις γυναίκες.

Η λύση της συντριπτικής πλειοψηφίας των αιτημάτων συνδέεται αντικειμενικά με μια άλλη πολιτική, που απαιτεί τη λύση και του προβλήματος της εξουσίας.

Καμιά ανάπτυξη, "καμιά αύξηση του εγχώριου προϊόντος, εάν και εφόσον επιτευχθεί, δε σημαίνει και ευημερία του λαού, όταν το μόχθο του τον καρπώνεται η οικονομική ολιγαρχία... Οι απαιτήσεις του λαού, των εργαζομένων, πρέπει να συμπυκνώνονται όλο και περισσότερο στο αίτημα: Τέρμα στα προνόμια και την εξουσία των λίγων, φτάνει πια η ανοχή στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, στα κεντροδεξιά και κεντροαριστερά σενάρια... Καμιά κυβέρνηση μονοκομματική ή πολυκομματική δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί λύσεις υπέρ των εργαζομένων και ουσιαστικές αλλαγές, όσο αυτές κινούνται μέσα στη σημερινή στρατηγική. Μόνο μια εξουσία που εκπροσωπεί πραγματικά τα λαϊκά συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, των πολυεθνικών" (7).

Αυτός ο αγώνας ενάντια στην ανεργία, στο χτύπημα των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, μπορεί και πρέπει να οδηγήσει στην ενίσχυση του ΚΚΕ. Να αναδείξει και να πείσει για τον αναντικατάστατο και πρωτοποριακό πολιτικό του ρόλο στην πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, για το σοσιαλισμό.

Κείμενα: Αλέκα ΓΙΑΝΝΟΥΣΗ

1) ΓΣΕΕ: Η παρέμβαση του συνδικαλιστικού κινήματος για την ανεργία, 1997, σελ. 28 - 31

2) Περιοδικό ΕΡΓΑΣΙΑ, έκδοση ΟΑΕΔ/ΠΙΕΚΑ, τεύχος 10, 1996, σελ. 4 - 10

3) ΤΣΑ: Εκδοση του Εθνικού Ινστιτούτου Εργασίας, σελ. 14, 18

4) European Commission Network on Childcare and other measures to reconcile employment and family responsibilities, 1993

5) ΕΚΚΕ: Η οικογένεια στην Αθήνα. Οικογενειακά πρότυπα και συζυγικές πρακτικές. Αθήνα 1995, σελ. 114 - 117

6) Εισηγητική ομιλία της ΓΓ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, στο "Τιτάνια", στην εκδήλωση της ΚΟΑ για την 8η Μάρτη 1997.

7) Ανακοίνωση του ΠΓ του ΚΚΕ, 25/06/97