λ9

Με θλίψη και με αγωνιστική ανάταση που φέρνει ο αποχαιρετισμός της ζωής από αγωνιστές σαν τον Κώστα Παπανικολάου - "των σερβιτόρων" - πληροφορηθήκαμε (300 χιλιόμετρα από την Αθήνα) την απώλεια του αγαπημένου μας συντρόφου, συναγωνιστή, συναδέλφου. Πορευτήκαμε μαζί 40 - περίπου - χρόνια, στους κοινούς μεγάλους αγώνες του ταξικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, του οποίου ο Κώστας υπήρξε ένα από τα πιο αξιόπιστα υποδείγματα.Στους αγώνες αυτούς, τον Κώστα γνώρισαν - πρώτοι από όλους - οι χιλιάδες σερβιτόροι της Αθήνας και εκατοντάδες εργοδότες, μερικούς από τους οποίους έστειλε στο Αυτόφωρο για την αντεργατική τους συμπεριφορά. Ο σύντροφός μας σιχαινόταν τις "συναινέσεις", απεχθανόταν τους συμβιβασμούς, τα κάθε μορφής ανταλλάγματα, τις καρέκλες κ.ά. Απεχθανόταν τον εγκάθετο εργατοπατερισμό και τον - από το 1982 και μετά - καταστροφικό συνδικαλισμό των ανταλλαγμάτων της βουλευτικής θεσούλας, των κυβερνητικών θέσεων, των προνομίων κλπ. Ο ίδιος "έφυγε", όταν η ηλικία του το επέβαλε, απ' τον ενεργό συνδικαλισμό φτωχότερος υλικά. Υλοποιώντας κομματικές αποφάσεις, αρνήθηκε την εργατοπατερική σύνταξη, πιο αγαπητός, όμως, στην τάξη του,πιο περήφανος, συνεπής με τις ιδέες του.

Πήρε μέρος - μπροστάρης - στους αγώνες εκδημοκρατισμού του συνδικαλιστικού κινήματος, παλιούς και νεότερους. Ηξερε τι πρέπει να διεκδικήσει και πώς να το διεκδικήσει. Οι γνώσεις του σε εργατικά και ασφαλιστικά ζητήματα ήταν μια άλλη αρετή του συντρόφου μας. Για τους κομμουνιστές συνδικαλιστές συντρόφους του, υπήρξε δάσκαλος της καθημερινής πάλης.

Στα στρατόπεδα της χούντας (1967 - '71), είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά την πίστη, την καρτερικότητά του, τον αλτρουισμό του, τη βαθιά αφοσίωσή του στο κίνημα και την απέραντη αγάπη του στην οικογένειά του, την κ. Μαίρη, τη Χριστίνα, τη Ρένα.

Ο σ. Κώστας πρωτοστάτησε σε όλα τα μετεμφυλιακά σχήματα του ταξικού κινήματος για εκδημοκρατισμό, καλύτερη ζωή, κοινωνική πρόοδο. Βοηθούσε πάντοτε στην ανάδειξη νέων συναδέλφων. Ενθάρρυνε όσους - και γραπτά - υπερασπιζόταν το ταξικό κίνημα: Γράφε, γράφε, έλεγε...

Στην κρίσιμη περίοδο 1989 - '91, ο σύντροφος Κώστας στάθηκε αληθινό αγκωνάρι, στήριγμα του κόμματός μας.

Αφησε τη ζωή ΟΡΘΙΟΣ,παλικάρι, στα 86 του χρόνια. Λίγες μέρες πριν, βρισκόταν στο σωματείο του.

Οι σύντροφοι, οι συναγωνιστές, οι φίλοι του, η οικογένειά του είμαστε περήφανοι για τον αγαπημένο μας σύντροφο.

Στη μνήμη του, η γυναίκα μου κι εγώ, αντί για λουλούδια στον τάφο του, προσφέρουμε 10.000 δρχ. στο "Ριζοσπάστη", τον καθημερινό βοηθό του και σύντροφο.

Συλλυπούμαστε θερμά τη γυναίκα και τις δυο τους κόρες.

ΚΩΣΤΑΣ και ΚΟΥΛΑ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ