Τα μεγάλα αφεντικά, που ελέγχουν, ποδηγετούν και εκτροχιάζουν με το βίο, την πολιτεία και τα "παραστρατήματά" τους την κοινωνία, έκαναν και πάλι το χρέος τους. Τραμπούκισαν αυτοπροσώπως στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού Σταδίου. Παρέδωσαν μαθήματα εξουσίας, ήθους και νταηλικιού σε υψηλόβαθμους ένστολους, που σε αντίθεση με τις συνήθεις συμπεριφορές τους, στάθηκαν "κλαρίνο" στις προσταγές και τους προπηλακισμούς του Βαρδινογιάννη. Και όχι μόνο. Οι εν λόγω "ευυπόληπτοι κύριοι" προχώρησαν παραπέρα. Εθεσαν σε λειτουργία και τους μηχανισμούς που διαθέτουν, μεταφέροντας τα δικά τους ανδραγαθήματα στις κερκίδες του γηπέδου.

Κατόπιν άρχισαν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη βία στα γήπεδα. Ποιοι; Αυτοί οι "μεγαλοπαράγοντες" και οι κυβερνώντες, που ευθύνονται για τις σκηνές βίας. Που ευθύνονταν χτες, ευθύνονται σήμερα και αύριο. Που έχουν καταντήσει τον αθλητισμό και την ευγενή άμιλλα, άλλοι σε "μπίζνες" και μέσο"κοινωνικής προβολής", και άλλοι σε σκαλοπάτι πολιτικής καριέρας. Πρόκειται για τον κάθε λογής Βαρδινογιάννη, Κόκκαλη κλπ. που διαφημίζουν κουμπουροφορεμένοι όλο τους το θράσος ενώπιον τηλεοπτικών καμερών, χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Που ανταλλάσσουν πομπώδη πολεμικά ανακοινωθέντα πριν από κάθε παιχνίδι, μετατρέποντας τους στίβους σε ναρκοπέδια προς ανάφλεξη. Που δηλώνουν μετά από τους χουλιγκανισμούς ότι "ούτε μπορούμε, ούτε θέλουμε να αλλάξουμε τους φιλάθλους μας"... Μπορούν όμως, όταν θέλουν, να ανασταίνουν ακόμα και τον Λούβαρη...

Πολύ σωστά. Τους πολλούς, τους "ιθαγενείς", τους θέλουν ως εφεδρικό στρατό, έτοιμο να συμβάλει, είτε με την παθητικότητα είτε με τη στρεβλή και ελεγχόμενη διάχυση της ενεργητικότητάς τους, στη συντήρηση και κυρίως στη μη αμφισβήτηση της δύναμής τους. Της οικονομικής και πολιτικής τους κυριαρχίας. Ξέρουν πού χτυπούν. Χτυπούν σε χώρους με πλατιά κοινωνική εμβέλεια. Ηλεκτρονικά ΜΜΕ, εφημερίδες, αθλητισμός έχουν αλωθεί από τα κεφάλαιά τους. Ετσι διαμορφώνουν συνειδήσεις και ασελγούν κατά αξιών. Κοιμίζουν τους εκμεταλλευομένους τους. Διαπομπεύουν οράματα και καταρρακώνουν πρότυπα. Στη θέση τους αναρτούν το δήθεν "πιστεύω στη φανέλα" και την ιδεολογία "με τα μυαλά στα κάγκελα". Οσοι τους ξεφεύγουν, τους πιάνουν μέσω του τζόγου, των κρατικοδίαιτων ΛΟΤΤΟ, ΞΥΣΤΟ κλπ. Είναι οι κληρονόμοι όσων στο παρελθόν πάσχιζαν να ξεχάσει η νεολαία και ο λαός τη δικτατορία, μπρος στη "δόξα του Γουέμπλεϊ"...

Οσο για την "πολιτική ηγεσία" στο χώρο του αθλητισμού, όταν δε συναγελάζεται με τους κοκκινο - πρασινο - κιτρινοπαράγοντες, έχει το θράσος να δηλώνει ότι βρίσκεται με δεμένα χέρια, επειδή ο νόμος δεν της παρέχει δικαιοδοσία παρέμβασης... Χωρίς να κοκκινίζει. Χωρίς να συναισθάνεται ότι αυτός και μόνο ο λόγος είναι αρκετός για να υποβάλλει - έστω - την παραίτησή της. Πρόκειται για την πολιτική εκείνη ηγεσία που παρέχει αφειδώς κάθε μέσο προς τους μεγιστάνες του εκμαυλισμού των συνειδήσεων.