Στην επίθεση που δέχεται η πολιτική και τα πολιτικά κόμματα αναφέρθηκε χτες ο πρωθυπουργός. Μίλησε και πάλι για εκείνα τα "πολλαπλά κέντρα", τα οποία προκαλούν τον "εκχυδαϊσμό της σημερινής πολιτικής ζωής".

Βέβαια, και πάλι δεν τα ονομάτισε αυτά τα περιβόητα κέντρα. Ούτε κανείς θα μπορούσε να το περιμένει, αφού τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν επιτρέπονται ανάμεσα σε εκείνους που συνομολογούν συμφωνίες του τύπου "κράτα με να σε κρατώ". Ομως, δεν μπορεί να ξεπεράσει κανείς εύκολα την τακτική του πρωθυπουργού, να αυτοαναγορεύεται σε Ηρακλειδέα της τιμής του πολιτικού κόσμου. Και αυτό, διότι περί ποιου πολιτικού κόσμου μιλάμε και περί ποιας πολιτικής;

Οσο κι αν ο Α. Παπανδρέου περιπλανήθηκε ανάμεσα στον Σαιν Σιμόν και τον Φουριέ, δεν μπορεί να "ξεχνά" ότι η πολιτική δεν είναι ένα ενιαίο... πράγμα. Υπάρχει η αστική πολιτική, που υπηρετεί η κυβέρνησή του και οι υπόλοιποι συγκυβερνώντες της αντιπολίτευσης. Αυτή η πολιτική παράγει την αναξιοπιστία, τη σκανδαλολογία και την παραπολιτική. Στην προσπάθειά του να διασώσει το κύρος της, ο πρωθυπουργός καλά θα κάνει να μην επιδίδεται - από τη δική του σκοπιά - στη λογική "όλοι ίδιοι είμαστε" και να μην εμπλέκει στα γρανάζια των μεθοδεύσεών του την άλλη πολιτική. Την πολιτική που στέκεται στο πλευρό των εργαζόμενων και δεν επιδίδεται στη διγλωσσία και στη διαπόμπευση αξιών.