Οι συνταξιούχοι δημοσιογράφοι υφίστανται μια άδικη μειωτική μεταχείριση, αλλά και συνεχή υποβάθμιση. Πολλές φορές στις γενικές συνελεύσεις καταγγέλθηκε η τακτική αυτή, που εδώ και μια δεκαετία εφαρμόζεται με τη σημαντική περικοπή ποσοστών από τις αυξήσεις που παίρνουν στις συντάξεις τους.

Πρέπει εδώ να το πούμε καθαρά πως ενώ στο Καταστατικό του ΤΣΠΕΑΘ σωστά προβλέπεται το ίδιο ποσοστό αύξησης με εκείνο που παίρνουν οι εργαζόμενοι συνάδελφοι - αυτό δηλαδή που προβλέπει η ετήσια Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπογράφεται με την ΕΙΗΕΑ - οι συνταξιούχοι από το 1986 βλέπουν το ποσοστό αυτό να το περικόπτουν. Και μέσα σε μια δεκαετία να έχει δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα για τους συνταξιούχους δημοσιογράφους και ιδιαίτερα τους παλιούς.

Υπενθυμίζουμε ότι δεκαετίες ολόκληρες οι συνταξιούχοι συνάδελφοι έπαιρναν κανονικά αύξηση στις συντάξεις τους κατά το ίδιο ποσοστό, που έπαιρναν οι εν ενεργεία δημοσιογράφοι. Χωρίς να δημιουργούνται "χάσματα" με τις συνεχείς περικοπές.

Εν τούτοις ενδεικτικά και μόνο σημειώνουμε: Το 1991 οι συνταξιούχοι δημοσιογράφοι πήραν αύξηση 16%, ενώ οι εργαζόμενοι 22%. Δηλαδή μέσα σε μια χρονιά πήραν έξι μονάδες λιγότερες.

Το 1992 οι συνταξιούχοι έλαβαν αύξηση 11,2% - και αυτήν σε δυο δόσεις, ενώ οι εν ενεργεία 16%. Δηλαδή σε δυο μόνο χρόνια οι συνταξιούχοι πήραν 10,5 μονάδες λιγότερες απ' ό,τι έπρεπε να πάρουν σύμφωνα με το Καταστατικό του ΤΣΠΕΑΘ, το οποίο καθιερώνει την ισοτιμία ανάμεσα στους εν ενεργεία και τους συνταξιούχους.

Εδώ επίσης πρέπει να υπογραμμιστεί ότι μια κατηγορία συναδέλφων μας δεν παίρνει ούτε αυτήν την κουτσουρεμένη σύνταξη, αλλά και την κατώτερη του ΙΚΑ.

Σε όλα αυτά τα άδικα και τα αυθαίρετα πάνω στις συντάξεις των δημοσιογράφων, την κύρια ευθύνη βέβαια έχουν οι κυβερνήσεις της "λιτότητας". Και αυτό, μάλιστα, την ώρα που χαρίζουν χρέη των ιδιοκτητών, ουσιαστικά, με τις κατά καιρούς χαριστικές ρυθμίσεις των οφειλών προς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς.

Οξύτατο λοιπόν και επιτακτικό, ιδιαίτερα σήμερα, παραμένει το θέμα της γενικής αναπροσαρμογής των συντάξεων που θετικά είχε αρχίσει το 1974 ο αείμνηστος συνάδελφος και Πρόεδρος τότε του ΤΣΠΕΑΘ Στυλιανός Μούσης.Είχαν σημειωθεί τότε τα πρώτα βήματα. Και είχαν δοθεί υποσχέσεις για την ολοκλήρωση της αναπροσαρμογής, η οποία και τελικά δεν έγινε.

Γενικό Συμπέρασμα

Τα συγκεκριμένα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: Από την 1/1/86 έως την 1/1/96 οι μισθοί των εργαζομένων αυξήθηκαν κατά 417,68%,ενώ οι συντάξεις αυξήθηκαν, στο ίδιο διάστημα, μόνο κατά 274,02%.

Τούτο σημαίνει ότι οι συντάξεις έμειναν πίσω έναντι των μισθών των εργαζομένων κατά 144%.Μισθός και σύνταξη που την 1/1/86 ήταν 100.000 δραχμές στην 1/1/96,έγιναν, ο μεν μισθός 517.676 δραχμές, η δε σύνταξη 374.021 δραχμές μόνο.

Χάνει δηλαδή σήμερα ο συνταξιούχος, μετά από 11 χρόνια, 143.655 δραχμές τον μήνα, έναντι ενός εργαζόμενου με τον οποίο είχαν τον ίδιο μισθό στις αρχές του 1986. Το ποσόν αυτό είναι σημαντικό με τις παρούσες συνθήκες, που το κόστος ζωής είναι πολύ υψηλό.

Είναι ώρα το μέγιστο αυτό πρόβλημα για τους συνταξιούχους και δικαιούχους του ΤΣΠΕΑΘ να αντιμετωπιστεί θετικά. Το χάσμα μεγαλώνει συνεχώς και έχει φέρει τους συνταξιούχους του κλάδου σε απελπισία. Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο σοβαρή με την κατάργηση της φοροαπαλλαγής του 10%.