"Θα αντισταθούμε, θα παλέψουμε για την ανεξαρτησία και την απαλλαγή από τα δεσμά της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης ή θα φυγοδικήσουμε και θα υποταχθούμε; ". Αυτό το ερώτημα - δίλημμα έθεσε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα στη διάρκεια ομιλίας της, σε συνεστίαση της ΝΕ Πιερίας για τα 78 χρόνια του ΚΚΕ και τα 50 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ. Αυτό, είπε, είναι κάθε φορά το πρώτο ζήτημα που τίθεται, σε τέτοιες ή παρόμοιες καταστάσεις σαν αυτές που έζησαν οι κομμουνιστές την περίοδο '40 - '50, αλλά και σαν αυτές που ζούμε σήμερα. "Αυτό το ερώτημα, πρόσθεσε, εμφανίζεται και σήμερα, και θα εμφανίζεται για πολλά ακόμα χρόνια όσο διαρκεί, η ιμπεριαλιστική εξάρτηση και υποτέλεια, η καπιταλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση".

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: "Είναι, είπε, εύκολο και αρκετά κοινότοπο να μιλάς κατά του πολέμου, να αναλογίζεσαι τις συνέπειες ενός εμφύλιου πολέμου και το χάσμα που ανοίγει μέσα στο λαό. Η αλήθεια όμως δεν υπηρετείται με αυτόν τον τρόπο. Αυτό που έχει σημασία είναι να αναλογίζεσαι, να αναδεικνύεις, να βγάζεις συμπεράσματα για τις πραγματικές αιτίες και τους παράγοντες που οδηγούν στον πόλεμο. Με ξόρκια και αναθέματα, με λόγια για την ειρήνη, ο πόλεμος δε βγαίνει από τη ζωή της ανθρωπότητας. Καθημερινά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το ίδιο το πρόβλημα, καθώς περισσεύουν οι "ειρηνευτικές συνομιλίες", περισσεύουν οι διακηρύξεις για ανθρώπινα δικαιώματα και όμως οι λαοί ζουν σήμερα στη μεγάλη τους πλειοψηφία, μια απίστευτη φτώχεια και πολιτιστική πισωδρόμηση - μιζέρια, ενώ οι τοπικοί πόλεμοι και οι πωλήσεις όπλων ανθούν. Ορισμένοι που ανατριχιάζουν με το άκουσμα και μόνο του ΔΣΕ, δεν το κάνουν τυχαία. Γιατί ξέρουν ποιο ήταν το πραγματικό περιεχόμενο του μεγάλου αυτού πατριωτικού αγώνα. Είναι οι ίδιοι που δεν έβγαλαν κουβέντα όταν Γερμανοί και Ούγγροι μισθοφόροι - σταλμένοι κατ' αρχήν από τη γερμανική κυβέρνηση - προκάλεσαν την εμφύλια αναμέτρηση στην ενιαία Γιουγκοσλαβία που οδήγησε στη διάσπασή της και στην ανάδειξη για μια ακόμα φορά της Βαλκανικής σε πυριτιδαποθήκη.

Είναι οι ίδιοι που ονομάζουν ανθρωπιστική βοήθεια τις ΝΑΤΟικές στρατιωτικές επεμβάσεις σε πολλά σημεία της Γης. Είναι, οι ίδιοι που φορτώνουν στην κακοδαιμονία και την καθυστέρηση των φυλών τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν σήμερα στο Ζαϊρ, στο Αφγανιστάν και αλλού".

"Ο ηρωικός αγώνας του ΔΣΕ ήταν η συνέχεια του αγώνα της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης. Ηταν ένας ηρωικός αγώνας που μπορούμε να τον κατανοήσουμε μόνο αν τον συνδέσουμε με εκείνο το πρωινό του '40 που έγινε η ιταλική επίθεση στην Ελλάδα, με την αγγλική δολοφονική επέμβαση του Δεκέμβρη 1944, με την αλλαγή της ιμπεριαλιστικής φρουράς στην Ελλάδα ανάμεσα στη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ.

Ο αγώνας του ΔΣΕ έχει άμεση σχέση με την επικράτηση της δοσίλογης και δειλής ελληνικής πλουτοκρατίας στη μετακατοχική Ελλάδα. Αυτή ενδιαφερόταν να πνίξει στο αίμα τη θέληση και τα όνειρα του λαού για μια πραγματικά ελεύθερη Ελλάδα χωρίς κατακτητή και στυγνή εκμετάλλευση.

Η ίδρυση του ΔΣΕ οφείλεται στον μονόπλευρο εμφύλιο πόλεμο, που εξαπέλυσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις (από τη Δεξιά ως το "δημοκρατικό" Κέντρο) σε βάρος των αγωνιστών της ΕΑΜικής αντίστασης και ιδιαιτέρως των κομμουνιστών.

Ο πιο συκοφαντημένος λαϊκός αγώνας, ο αγώνας του ΔΣΕ, ήταν αγώνας για μια ελεύθερη Ελλάδα από την ιμπεριαλιστική κατοχή, το τρομοκρατικό όργιο, την υποτελή πλουτοκρατία που έδεσε με βαριά δεσμά ένα ολόκληρο λαό που έγραψε λαμπρές σελίδες στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Ελλάδα, εξαρτημένη από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης του σύγχρονου κράτους, πλήρωσε ακριβά τη στρατηγική της θέση στον μεταπολεμικό κόσμο. Μαζί με την Τουρκία αναγορεύθηκε ως στρατηγική πύλη για την επιχείρηση περικύκλωσης της ΕΣΣΔ,ως ζωτικός χώρος δράσης του 6ου αμερικάνικου στόλου που εγκαταστάθηκε στη Μεσόγειο με στόχο να πραγματοποιήσει ό,τι δεν κατάφερε η χιτλερική Γερμανία: να γονατίσει την πρώτη στον κόσμο σοσιαλιστική χώρα, να παρεμποδίσει τον σχηματισμό των λαϊκών δημοκρατιών στην Ευρώπη".

"Η νέα γενιά έτσι πρέπει να δει τις αιτίες του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, να κατανοήσει ποιοι ήταν οι εμπρηστές,οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί των μεταπολεμικών περιπετειών.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι δεν ωφελεί να γυρνάμε πίσω, να αναμοχλεύουμε το παρελθόν. Είναι αλήθεια, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, σήμερα ένα μεγάλο μέρος του λαού μας, το μεγαλύτερο, ξέρει καλά ποιον σκοπό υπηρέτησε η διαίρεση του λαού μας σε "εθνικόφρονες" και " συμμορίτες". Η εκτίμηση που ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού τρέφει προς το ΚΚΕ, ο σεβασμός που νιώθει για την ιστορία μας, είναι η καλύτερη απόδειξη ότι οι τότε διαιρέσεις αποτελούν πια παρελθόν. Αλλού βρίσκονται οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές, αυτές δεν είναι μέσα στο λαό, αλλά ανάμεσα στο λαό και τις δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου, τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού που σήμερα συμπεριφέρονται με τον ίδιο περίπου τρόπο όπως πριν 50 χρόνια,σε ορισμένα μάλιστα ζητήματα ακόμα χειρότερα".

"Η ιστορική όμως αλήθεια, ποτέ δεν έβλαψε, αντίθετα εφοδιάζει όλους με πολύτιμα συμπεράσματα και διδάγματα για το σήμερα και το αύριο.

Ο αγώνας του ΔΣΕ είναι ιστορικά δικαιωμένος. Η πάλη κατά των ξένων και εγχώριων δυναστών ποτέ δεν είναι μάταιη, ανεξάρτητα από τις όποιες απόψεις 'η διαφορετικές σκέψεις μπορεί να γίνουν, σε θέματα τακτικής και στρατηγικής. Η τελική έκβαση, η ήττα, οπωσδήποτε είχε αρνητικές συνέπειες στη χώρα μας, που τις γευόμαστε ως σήμερα. Μια διαφορετική έκβαση θα είχε οδηγήσει σε μια πραγματικά ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.

Το πρώτο ζήτημα όμως που τίθεται κάθε φορά, σε τέτοιες ή παρόμοιες καταστάσεις σαν αυτές που έζησαν οι κομμουνιστές την περίοδο '40 - '50, σαν αυτές που ζούμε σήμερα είναι: ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ, ΘΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ Η ΘΑ ΦΥΓΟΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΟΤΑΧΘΟΥΜΕ;

Αυτό το ερώτημα εμφανίζεται και σήμερα, και θα εμφανίζεται για πολλά ακόμα χρόνια όσο διαρκεί η ιμπεριαλιστική εξάρτηση και υποτέλεια, η καπιταλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση".