Αίτημα παλλαϊκό | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αίτημα παλλαϊκό

Σε δέκα μέρες θα γίνει στο Δουβλίνο η Σύνοδος Κορυφής όπου οι δεκαπέντε ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα συζητήσουν και θα συμφωνήσουν τις βασικές, κατευθυντήριες γραμμές, για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Στην πρωτεύουσα της Ιρλανδίας θα συζητηθούν μια σειρά θεμάτων που άπτονται των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και τα οποία η κυβέρνηση διαπραγματεύεται, ή μάλλον καλύτερα, παζαρεύει.

Ο πρωθυπουργός θα πρέπει να απαντήσει σε ερωτήματα όπως: Θα έχουν οι μεγάλες χώρες ισότιμη ψήφο με τις μικρές; Θα υπολογίζεται στο βάρος της ψήφου κάθε χώρας το μέγεθος του πληθυσμού της; Θα ισχύει το δικαίωμα του "βέτο" αν μια απόφαση στρέφεται κατά των συμφερόντων της χώρας; Θα αντιπροσωπεύονται οι μικρές χώρες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή; Θα ισχύσει η αρχή της "ευελιξίας", δηλαδή η δυνατότητα όσων θέλουν και μπορούν να προχωρούν, με την υποχρέωση των υπολοίπων να ακολουθούν;

Τι απαντήσεις λοιπόν θα δώσει ο Κ. Σημίτης, όταν μάλιστα ο γερμανογαλλικός άξονας έχει καταστήσει σαφές σε "εταίρους" πολύ ισχυρότερους της Ελλάδας, ότι δε θα ανεχθεί αντιρρήσεις στην πρόταση για την οριστική και αμετάκλητη οικονομική και πολιτική διαίρεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο "σκληρό πυρήνα" και το περιθώριο; Δε θα πρέπει να ενημερώσει πριν τον ελληνικό λαό για τις θέσεις που θα υποστηρίξει στο Δουβλίνο, ή τουλάχιστον τη Βουλή;

Αλλά ακόμα και αν δώσει ο πρωθυπουργός τις απαντήσεις, το θέμα παραμένει. Γιατί, ποιος έδωσε το δικαίωμα στην κυβέρνηση να διαπραγματεύεται τέτοιας εθνικής σημασίας ζητήματα χωρίς μάλιστα να δίνει λογαριασμό σε κανέναν;

Με αυτά τα δεδομένα το αίτημα για Δημοψήφισμα για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις όποιες αλλαγές προκύψουν στη Διακυβερνητική Διάσκεψη, αποκτά δραματική επικαιρότητα. Το ΚΚΕ έχει πάρει ξεκάθαρη θέση από το 1992 όταν είχε προτείνει το Δημοψήφισμα πριν την έγκριση της Συνθήκης. Τότε όμως τα υπόλοιπα κόμματα, δηλαδή η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, και ο ΣΥΝ, απέρριψαν χωρίς συζήτηση την πρόταση και με συνοπτικές διαδικασίες ψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, υποστηρίζοντας ότι έτσι θα ανοίξει ο δρόμος (που τον χαρακτήρισαν μονόδρομο) για τη χώρα και τους εργαζόμενους προς τον "παράδεισο" της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οι απεργιακές εκδηλώσεις αυτής της βδομάδας, οι συνεχιζόμενες αγροτικές κινητοποιήσεις, σφραγίστηκαν από τα συνθήματα κατά του Μάαστριχτ, κατά της κυβερνητικής πολιτικής, που ασκείται στο όνομα της "σύγκλισης" και της ευρωπαϊκής προοπτικής. Αποκάλυψαν ότι ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων, των αγροτών, των μικρομεσαίων, της νέας γενιάς, αντιλαμβάνονται την πηγή των προβλημάτων τους και στρέφονται όχι μόνο κατά των συνεπειών αυτής της πολιτικής, αλλά και κατά του Μάαστριχτ που γεννά και στηρίζει αυτή την πολιτική. Και μάλιστα όταν δε δόθηκε στον ελληνικό λαό η δυνατότητα να πει τη γνώμη του το 1992, ενώ και τώρα τα ίδια κόμματα αρνούνται την πρόταση για Δημοψήφισμα.

Υπό τις συνθήκες αυτές, η συγκέντρωση που οργανώνει την ερχόμενη Δευτέρα η Επιτροπή Δημοψηφίσματος για το Μάαστριχτ και η πορεία προς τη Βουλή, είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διατρανωθεί το αίτημα, για να πάρει παλλαϊκό χαρακτήρα, ενόψει και των κρίσιμων αποφάσεων της Διακυβερνητικής.