Στις Πρέσπες,σε απόσταση αναπνοής από τις φλεγόμενες περιοχές της πρώην Γιουγκοσλαβίας και πολύ κοντά στον κίνδυνο γενίκευσης της εμπλοκής σε ολόκληρη τη Βαλκανική, η ΚΝΕ διοργάνωσε την πρώτη πανελλαδική συνάντηση - κινητοποίηση ειρήνης.

Οι νέοι ενώνονται στο τριεθνές Ελλάδας - Γιουγκοσλαβίας - Αλβανίας, στις 11-12 Ιούλη 1992, μαζί με εννιά ξένες αντιπροσωπείες (ΕΔΟΝ Κύπρου, Ενωση Νέων Κομμουνιστών Αγγλίας, Ενωση Νέων Σοσιαλιστών ΗΠΑ, Κίνηση Νέων Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας, Σοσιαλιστική Νεολαία Σερβίας, Σοσιαλιστική Ενωση Νέων Βουλγαρίας, Επαναστατική Νεολαία Τουρκίας και Κομμουνιστική Νεολαία Γαλλίας).Κατασκηνώνουν και σχηματίζουν μια ανθρώπινη αλυσίδα κατά μήκος του φυλακίου Νίκης, δηλώνοντας από εκείνο το σημείο ότι ο μόνος πόλεμος στον οποίο θα πάρουν μέρος είναι αυτός ενάντια στην εξάρτηση, τη μοιρολατρία, τον εφησυχασμό.

Οι αντιπροσωπείες των αριστερών και προοδευτικών οργανώσεων νεολαίας, που συμμετείχαν στην κινητοποίηση, υπέγραψαν το "αντιπολεμικό συμβόλαιο", που τους δεσμεύει να παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις, για να αποτρέψουν τη διεύρυνση της εμπλοκής στα Βαλκάνια.

Ενα χρόνο μετά, ο πόλεμος συνεχίζει να μαίνεται στη Γιουγκοσλαβία. Η "νέα τάξη πραγμάτων" δείχνει το αποκρουστικό της πρόσωπο με την επέμβαση στη Σομαλία και το βομβαρδισμό των αμάχων στη Βαγδάτη.

Για άλλη μια φορά η ΚΝΕ στέλνει το μήνυμα ότι οι ιμπεριαλιστές δεν είναι παντοδύναμοι. Με απόφαση του 6ου Συνεδρίου της αποφασίζει να συνεχίσει την πρωτοβουλία που ξεκίνησε το προηγούμενο καλοκαίρι και οργανώνει στις 10-11 Ιούλη τη Νεανική Επίθεση Ειρήνης στο Ακτιο,στη ΝΑΤΟική βάση, όπου εδρεύουν τα ιπτάμενα ραντάρ ΑΒΑΚΣ. Οι νέοι κομμουνιστές και οι φίλοι της Οργάνωσης αποκλείουν συμβολικά τη βάση, απαιτώντας να φύγουν οι ξένες δυνάμεις απ' τη χώρα μας, διατρανώνοντας παράλληλα την πίστη τους να διαφυλάξουν ό,τι πιο όμορφο έχει ο άνθρωπος: Την ειρήνη.

Στο Στόμιο,στις εκβολές του Πηνειού, λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λάρισα,εκεί που τα γεράκια του ΝΑΤΟ επιλέγουν να εγκαταστήσουν το στρατηγείο τους, η ΚΝΕ στήνει το δικό της στρατηγείο ειρήνης, για να περιφρουρήσει το δικαίωμα των νέων σε μια ζωή μακριά από τον εθνικισμό και χωρίς πολέμους. Το σημείο είχε και μια ιδιαίτερη σημασία την εποχή εκείνη, όταν το εθνικιστικό μίσος ενάντια στη γειτονική ΠΓΔ Μακεδονία, είχε πάρει διαστάσεις μαζικής υστερίας: Το Στόμιο ήταν το νοτιότερο σημείο της Ελλάδας που επέτρεπαν στους ταξιδιώτες από τη Γιουγκοσλαβία να κατέβουν. Μαζί με τους νέους και τις νέες από ολόκληρη την Ελλάδα ήταν εκεί και επτά αντιπροσωπείες Βαλκανικών αριστερών και προοδευτικών οργανώσεων νεολαίας (Σοσιαλιστική Νεολαία Σερβίας, Ενωση Νέων Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας, Σοσιαλιστική Ενωση Νέων Βουλγαρίας, Βουλγαρική Δημοκρατική Νεολαία, Ενωση Νέων Κομμουνιστών από την ΠΓΔ Μακεδονίας και Νεολαία Κόμματος Εργαζομένων Τουρκίας).Οι παραπάνω αντιπροσωπείες μαζί με την ΚΝΕ συνυπογράφουν ένα κείμενο με το οποίο απαιτούν: Να μην εγκατασταθεί το στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Λάρισα, να σταματήσει ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία και να μην επεκταθεί και σε άλλες περιοχές.

Πέρυσι, τα "πυρά της ειρήνης" δέχτηκε η ΝΑΤΟϊκή βάση του Αραξου,εκεί όπου με πειρατικό τρόπο και με πλήρη μυστικότητα, το 1992 μεταφέρθηκαν πυρηνικές κεφαλές, στο πλαίσιο εικονικής άσκησης μεταφοράς πυρηνικών όπλων. Στόχος των νέων κομμουνιστών ήταν να ενημερώσουν τον ελληνικό λαό και τη νεολαία για την ύπαρξη των πυρηνικών όπλων και βάσεων στη χώρα μας, ώστε να δυναμώσουν οι φωνές για την απομάκρυνσή τους.

Με σύνθημα να "διώξουμε τα πυρηνικά" νέοι από όλην την Ελλάδα συναντήθηκαν την Κυριακή 9 Ιούλη στον Αραξο και απέκλεισαν συμβολικά τη "βάση του θανάτου". Την προηγούμενη μέρα οι νέοι κομμουνιστές είχαν αποκλείσει το λιμάνι της Πάτρας, που αποτελούσε χώρο ελλιμενισμού των ΝΑΤΟϊκών πλοίων, τα οποία εκείνη την περίοδο πραγματοποιούσαν ασκήσεις στην Αδριατική, δοκιμάζοντας νέες μεθόδους σφαγής των λαών της Βαλκανικής.