Το σοβαρό πρόβλημα της ακούσιας εισαγωγής ψυχοπαθών για νοσηλεία σε ψυχιατρικές μονάδες, θίγει η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, με έγγραφό της προς τους εισαγγελείς Εφετών, με το οποίο εφιστά την προσοχή τους στο να τηρούνται οι διατάξεις του νόμου 2071/92, όταν πρόκειται να γίνει ακούσια νοσηλεία ψυχοπαθούς στα ψυχιατρικά ιδρύματα.

Φαίνεται ότι αφορμή για την παρέμβαση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου αποτέλεσε το φαινόμενο, συχνά συγγενείς ασθενών με ψυχικά προβλήματα να καταφεύγουν στη λύση του εγκλεισμού των ασθενών σε ψυχιατρικές μονάδες, αν και δε συντρέχουν οι όροι του νόμου. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές, αδιαφορούν για την περαιτέρω εξέλιξη της υγείας τους.

Σύμφωνα με το νόμο 2071/92, για να εγκλειστεί ακούσια ο ασθενής σε ψυχιατρική μονάδα, θα πρέπει η εισαγγελική διάταξη να επικυρώνεται από το Μονομελές Πρωτοδικείο και να παρακολουθείται κατά τακτά χρονικά διαστήματα η εξέλιξη της υγείας του. Αν ο ασθενής παρουσιάσει βελτίωση της υγείας του, θα εξέρχεται του νοσοκομείου και σε κάθε περίπτωση θα έχει κάθε δικαίωμα για να ασκήσει όλα τα ένδικα μέσα κατά του εγκλεισμού του.

Προκειμένου να εφαρμοστεί καλύτερα ο νόμος, η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου επισημαίνει πως οι Εισαγγελίες Πρωτοδικών θα πρέπει να πάρουν τα εξής μέτρα:

• Να υποδείξουν στους οικείους ιατρικούς συλλόγους τη σύνταξη ειδικών καταλόγων, απ' όπου θα προέρχονται οι γιατροί που θα πιστοποιούν την αναγκαιότητα ακούσιας νοσηλείας του ασθενή.
• Να τηρούν ιδιαίτερο αρχείο με φακέλους κατά ασθενή και βιβλίο ασθενών, στο οποίο θα καταχωρούνται τα ονόματα των ασθενών, καθώς και όλα τα σχετικά έγγραφα (εισαγγελική πράξη, απόφαση Μονομελούς Πρωτοδικείου κλπ.).
• Να τηρούν αλφαβητικό ευρετήριο, στο οποίο θα καταχωρούνται οι ασθενείς. Πάντως, όπως έλεγαν ψυχίατροι στο "Ρ" χτες βράδυ, το πρόβλημα είναι αρκετά πολύπλοκο και απασχολεί και τους ίδιους τους ψυχιάτρους, οι οποίοι επιχειρούν μια περαιτέρω προσέγγιση του πνεύματος και του γράμματος του νόμου, που σε γενικές γραμμές - κατά την άποψή τους - είναι θετικό. Το βασικό πρόβλημα είναι οι ελλείψεις στην υποδομή, τόσο των δικαστηρίων, όσο και των ψυχιατρείων. Ετσι έχει συμβεί, σε περίπτωση οξέος περιστατικού - για του οποίου την αναγκαστική νοσηλεία απαιτείται η εισαγγελική εντολή - να μη βρίσκεται ο εισαγγελέας. Αλλά και στην περίπτωση που βρεθεί ο εισαγγελέας, το προσωπικό των ψυχιατρείων (ψυχίατροι και νοσηλευτές) είναι ανεπαρκές για να εξηγήσει στον ασθενή τα προβλεπόμενα για τον ίδιο δικαιώματά του.