Είναι ενδεικτικά για το "βάθος" και τις διαθέσεις των εσωκομματικών αντιπάλων του Κ. Σημίτη τα όσα υποστηρίζει σε χτεσινή συνέντευξή του, στο "Εθνος", ο φερόμενος εκ των πρωταγωνιστών της κίνησης των 32, βουλευτής Γ. Καψής. Η επιστολή μας, δηλώνει, δεν "ήταν πολιτική επίθεση, αλλά πολιτική βοήθεια προς την κυβέρνηση", ενώ περηφανεύεται γιατί "η επιστολή μας συνέβαλε σε μια δραματική, θα έλεγα, αλλαγή της τακτικής τουλάχιστον, αν συγκρίνουμε τις δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου μετά τη Μάλτα και τις θέσεις του κ. Πάγκαλου στο Λουξεμβούργο".

Χαρακτηριστική, εξάλλου, είναι η απάντησή του στα συμπεράσματα που έβγαλε σχετικά με τις "συγκρούσεις της κυβέρνησης με κοινωνικές ομάδες": "Η κυβέρνηση είχε σε πολλά, πάρα πολλά, σημεία δίκιο. Η αδυναμία όμως, των αρμοδίων να προβάλουν και να πείσουν τους εργαζόμενους πριν απ' όλους για το δίκαιο των θέσεών τους, υπήρξε μνημειώδης" (!). Δηλαδή, το όλο ζήτημα ήταν πρόβλημα πλασαρίσματος και αποτελεσματικής διαφήμισης των κυβερνητικών θέσεων, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το "παλαιό" ΠΑΣΟΚ ήταν πιο αποτελεσματικό!

Συμπέρασμα; Η κυβέρνηση Σημίτη και η πολιτική της δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τέτοιους "διαφωνούντες".