Θυμίζουμε τα τελευταία σχετικά στοιχεία, όπως είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας: Δέκα ολόκληρους μήνες μετά τον σεισμό του περασμένου Σεπτέμβρη και μόνον 8.077 αιτήσεις για επισκευές ή ανακατασκευές έχουν υποβληθεί στα ΤΑΣ και τα ΓΑΣ. Αριθμός που αντιπροσωπεύει μόλις το 7,5% των ιδιοκτητών ακινήτων που έπαθαν σοβαρές ζημιές και ανέρχονται, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, σε 107.200 άτομα. Αν, μάλιστα, λογαριάσουμε με τον αριθμό των αιτήσεων που έχουν εγκριθεί, τότε το ποσοστό αυτό πέφτει στο 3,2%, αφού μόνο 3.499 αιτήσεις έχουν εγκριθεί μέχρι σήμερα.

Κι όπως καταλαβαίνετε, βέβαια, τα παραπάνω οικτρά αποτελέσματα δεν οφείλονται στην αδιαφορία των σεισμοπλήκτων ή κάποιον άλλο παρόμοιο λόγο. Οι άνθρωποι καίγονται να αποκαταστήσουν τη ζωή τους, στοιχειωδώς τουλάχιστον. Πώς, όμως, να γίνει αυτό, όταν οι κυβερνητικές αποφάσεις θεσμοθετούν μειωμένα τιμολόγια, που καμιά σχέση δεν έχουν με το πραγματικό κόστος, ενώ μια απέραντη και δαιδαλώδης γραφειοκρατία περιμένει όποιον, ενδεχομένως, δε λογαριάσει τον προηγούμενο παράγοντα και αποφασίσει να ξαναφτιάξει το σπίτι του, πληρώνοντας έστω από την τσέπη του.

Ολ' αυτά είναι πολύ καθαρά και αδιαμφισβήτητα πλέον. Τι περιμένει, λοιπόν, η κυβέρνηση και δεν προχωρά αμέσως στη ριζική αναθεώρηση των συγκεκριμένων μέτρων αποκατάστασης; Μήπως, νομίζει ότι θα... ξεχάσουν οι σεισμόπληκτοι τα σοβαρότατα προβλήματά τους;