Με τις ελληνο-ολλανδικές μουσικές «Ικέτιδες» του Ευριπίδη, στις 7 και 8 Ιουλίου, που έχει συν-σκηνοθετήσει με τον Ολλανδό Πολ Κεκ ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, συνεχίζονται τα φετινά Επιδαύρια. «Οι Ικέτιδες πραγματεύονται» - σημειώνει ο σκηνοθέτης - «τη σκληρότητα του πολέμου και τον πόνο που αυτός προκαλεί. Ταυτόχρονα όμως, έχει και ένα βαθύ πολιτικό υπόστρωμα, που μας καλεί να ξανασκεφτούμε το δικό μας πολιτικό κλίμα, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ολλανδία. Το έργο παρέχει πλούσιο υλικό για τη διερεύνηση των διαφορετικών πολιτικών συμφερόντων στις σύγχρονες ειρηνευτικές επιχειρήσεις και δράσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Στην Ολλανδία αυτό είναι ένα φλέγον θέμα, εφόσον η ολλανδική κυβέρνηση πρόκειται να αποφασίσει σύντομα για μια ολλανδική αποστολή του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Η φωνή των μανάδων στις Ικέτιδες είναι η φωνή όλων των μανάδων του κόσμου».

Για την παράσταση, που είναι δίγλωσση (Ελληνικά και Ολλανδικά), έγιναν δύο νέες μεταφράσεις: Η πρώτη από τα αρχαία ελληνικά στα ολλανδικά και η δεύτερη από το νεοδημιουργηθέν ολλανδικό κείμενο στα ελληνικά. Η μετάφραση είναι των Χέρμαν Αλτενα, Τζοάνα Ντούλαρτ, Ευαγγελίας Αδριτσάνου, Μιχαήλ Μαρμαρινού κ.ά. Οι μουσικές των Ρικ Ελστγκέστ, Μπο Κεκ, Πολ Κεκ, Τον βαν ντε Μερ, Τζον βαν Οστρουμ και Μπάστιαν Βόλτζερ. Παίζουν οι ηθοποιοί και μουσικοί: Μελίνα Αποστολίδου, Γιοαχίμ Μπάντενχορστ, Ρεϊνού Μπουσερμέικερ, Ρικ Ελστγκέστ κ.ά.

Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει τους «Πέρσες» του Αισχύλου, στις 14 και 15 Ιουλίου, σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου, η οποία σημειώνει: «Ο Αισχύλος έγραψε ένα ιστορικό έργο και εμείς κρατούμε τον ιστορικό του χαρακτήρα. Μελετήσαμε την αρχιτεκτονική και την ενδυματολογία της εποχής, που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης από ένα υπαρκτό, γοητευτικό, ιστορικό παρελθόν. Πιστεύουμε ότι και ο Αισχύλος θέλησε να υπενθυμίσει στους θεατές της εποχής του τις αρετές της δημοκρατίας, αλλά ταυτόχρονα να προειδοποιήσει για τους κινδύνους από την αλαζονεία και την κατάχρηση της δύναμης και του πλούτου από τη νέα ανερχόμενη αθηναϊκή υπερδύναμη. Κινδύνους, που τελικά η Αθήνα δεν απέφυγε με την καταστροφή στη Σικελία λίγες δεκαετίες αργότερα». Μετάφραση Νικολέττας Φριντζήλα, σκηνικά - κοστούμια Λιλής Κεντάκα, μουσική Τάκη Φαραζή, χορογραφία Αποστολίας Παπαδαμάκη, φωτισμοί Λευτέρη Παυλόπουλου. Πρωταγωνιστούν: Λυδία Κονιόρδου, Χρήστος Λούλης, Γιάννης Κρανάς. Παίζουν επίσης: Φαίδων Καστρής, Τάκης Σακελλαρίου, Αποστόλης Πελεκάνος, Δημήτρης Κανέλλος, Σαμψών Φύτρος, Γιώργος Γάλλος, Γιώργος Στάμος κ.ά.

Με στόχο της σάτιράς του τον Ευριπίδη, ο Αριστοφάνης έγραψε και παρουσίασε το 411 π.Χ. τις «Θεσμοφοριάζουσες». Το έργο παίρνει τον τίτλο του από τα Θεσμοφόρια, γυναικεία γιορτή, στην οποία δεν επιτρεπόταν να παρίστανται άντρες. Ο μύθος, γεμάτος ανατροπές και απρόοπτα, αλλά και η διακωμώδηση των ηρώων, μέσα από την παρωδία έργων του Ευριπίδη, κάνουν τις «Θεσμοφοριάζουσες», μια από τις πιο σπαρταριστές κωμωδίες του Αριστοφάνη. Οι «Θεσμοφοριάζουσες» ανέβηκαν για πρώτη φορά από το Εθνικό Θέατρο το 1958, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού. Φέτος παρουσιάζονται, στις 21 και 22 Ιουλίου, σε μετάφραση Κ. Χ. Μύρη και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Η μουσική είναι του Σταμάτη Κραουνάκη, τα σκηνικά της Ερσης Δρίνη, τα κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ και οι χορογραφίες της Φρόσως Κορρού. Παίζουν: Γιώργος Αρμένης, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Περικλής Καρακωσταντόγλου, Θεμιστοκλής Πάνου, κ.ά.

Την «Ιφιγένεια εν Ταύροις» παρουσιάζει το ΚΘΒΕ στις 28 και 29 Ιουλίου, σε μετάφραση Κ. Χ. Μύρη, σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη, σκηνικά - κοστούμια Αγνής Ντούτση, μουσική Γιώργου Χριστιανάκη. Η Αρτεμη κλέβει την Ιφιγένεια με τρόπο θαυμαστό από το βωμό της θυσίας της και μεταφέρεται στη βαρβαρική χώρα Ταυρίδα, όπου υποχρεώνεται από τον βασιλιά Θόα να τελεί ανθρωποθυσίες, οδηγώντας στη σφαγή Ελληνες αιχμαλώτους. Το θύμα γίνεται θύτης. Ο Ορέστης φτάνει στην Ταυρίδα με εντολή του Απόλλωνα, για να κλέψει από το ναό το ιερό άγαλμα της θεάς. Συλλαμβάνεται μαζί με το φίλο του Πυλάδη και κινδυνεύουν να θυσιαστούν από την Ιφιγένεια. Για άλλη μια φορά, ένας τραγικός ποιητής θα οδηγήσει την ανθρώπινη ύπαρξη στα άκρα του γκρεμού, εκεί που δεν κινδυνεύει μόνον η ζωή, αλλά και η έννοια της παρουσίας του ανθρώπου μέσα στον κόσμο. Αυτό που ακολουθεί είναι μια σειρά από ανατροπές, κάτι που μοιάζει με επαναλαμβανόμενο μοτίβο σε όλες τις τραγωδίες, με κορυφαίο παράδειγμα τον «Οιδίποδα Τύραννο». Παίζουν: Μαρία Ναυπλιώτου, Νίκος Ψαρράς, Οδυσσέας Σταμούλης, Κώστας Μπάσης, Δημήτρης Καμπερίδης, Αλέξης Σταυράκης, Ιφιγένεια Δεληγιαννίδη. Κορυφαίες χορού: Ξανθίππη Καραθανάση - Κατερίνα Γιαμαλή. Χορός: Τίνα Γιωτοπούλου, Χρύσα Διαμαντοπούλου, Μαρία Καραμήτρη, Βίβιαν Κοντομάρη, Βασιλική Λακουμέντα, Πάολα Μηλωνά, κ.ά.

Τελευταία παράσταση των φετινών Επιδαυρίων, στις 4 και 5 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή. Το σκηνικό της παράστασης υπογράφει η Χλόη Ομπολέσκι, η μετάφραση είναι του Νίκου Παναγιωτόπουλου και τα φωνητικά σχήματα του Σπύρου Σακκά. Μετά την πολυσυζητημένη παράσταση της «Αντιγόνης» στο κλειστό Θέατρο της οδού Κυκλάδων (1992), που προκάλεσε το έντονο ενδιαφέρον κοινού και κριτικής, ο Λευτέρης Βογιατζής επιστρέφει στην τραγωδία του Σοφοκλή, στην ανοιχτή σκηνή του Αρχαίου Θεάτρου της Επιδαύρου αυτή τη φορά, με νέα ερμηνευτική ματιά. Ο σκηνοθέτης, γνωστός για την εμμονή του στην αξιοποίηση του λόγου και τη διεισδυτική του ματιά πάνω στο κείμενο, δεν έχει συνηθίσει τους θεατές του σε αυτονόητες προσεγγίσεις. Στην παράσταση, η Αντιγόνη (Αμαλία Μουτούση), παραβαίνοντας το διάταγμα της πόλης, επιχειρεί να θάψει τον αδελφό της Πολυνείκη και συλλαμβάνεται επ' αυτοφώρω. Κλείνεται από τον Κρέοντα (Λευτέρη Βογιατζή) σε υπόγειο τάφο και αυτοκτονεί. Γεμάτος πόνο ο γιος του Κρέοντα, Αίμων (Νίκος Κουρής), που ήταν ερωτευμένος μαζί της, σκοτώνεται με το ίδιο του το ξίφος. Μαθαίνοντας το θάνατό του, η μητέρα του Ευρυδίκη δίνει και αυτή τέλος στη ζωή της. Ο Κρέοντας απομένει μόνος.