Εντεκα νεκροί και δώδεκα τραυματίες είναι τα θύματα της εργοδοτικής ασυδοσίας, σύμφωνα με τα στοιχεία του «Ριζοσπάστη», μόνο για το πρώτο τρίμηνο του 2006. Ακόμα όμως κι αυτός ο τραγικός απολογισμός, αποτελεί μία περιορισμένη εικόνα από ό,τι ισχύει στην πραγματικότητα. Η εσκεμμένα «ελλιπής» κινητοποίηση των αρμοδίων για την αποκάλυψη και ιδιαίτερα την πρόληψη των εργοδοτικών εγκλημάτων, αποτελεί απόδειξη της συνενοχής τους. Για τις τεράστιες ελλείψεις σε -κοστοβόρα για το κεφάλαιο - μέτρα ασφαλείας. Για τις άθλιες συνθήκες υγιεινής, για τους σχεδόν ανύπαρκτους ελέγχους στους τόπους δουλιάς. Στοιχεία που περιγράφουν ένα εργασιακό περιβάλλον-ωρολογιακή βόμβα, που σε ολοένα και πιο τακτά χρονικά διαστήματα εκρήγνυται, με τραγικές συνέπειες για τη ζωή και την υγεία των εργαζομένων.

Από τα εκατοντάδες παραδείγματα, χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Νεκτάριου Θερμογιάννη, ενός εργάτη που τον Ιούλη του 2004, καταπλακώθηκε απ' τον οδοστρωτήρα που χειριζόταν, όταν αυτός ανατράπηκε. Σήμερα ακόμα, η «EDRACO ΑΤΕ», η επιχείρηση για λογαριασμό της οποίας δούλευε, προσπαθεί να πείσει ότι πρόκειται για «ατύχημα» που προκάλεσαν «λανθασμένοι χειρισμοί» του 25χρονου εργάτη. Ωστόσο, η αλήθεια είναι διαφορετική. Ο εργαζόμενος, κατ' εντολή της εργοδοσίας, χειριζόταν οδοστρωτήρα χωρίς να έχει την απαραίτητη άδεια μηχανοδηγού. Χωρίς την επίβλεψη εργοταξιάρχη, μηχανοδηγού ή εργοδηγού. Χωρίς το μηχάνημα να συντηρείται επαρκώς, να πληρεί προϋποθέσεις ασφαλείας (π.χ. να έχει την αναγκαία προστατευτική οροφή), ώστε να σωθεί ο εργαζόμενος σε περίπτωση ανατροπής. Αραγε, στο συγκεκριμένο εργοτάξιο, είχαν γίνει ποτέ έλεγχοι; Και αν ναι, πόσοι και τι είδους;...

Τους κινδύνους που καιροφυλακτούν για τους εργαζόμενους, αναδεικνύουν και τα στοιχεία για την παρουσία Γιατρών Εργασίας στους χώρους δουλιάς. Σύμφωνα με την πρόσφατη επίσημη καταγραφή, πανελλαδικά υπάρχουν μόλις 50 ειδικευμένοι Γιατροί Εργασίας, την ώρα που, για να καλυφθούν οι ανάγκες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα απαιτούνται τουλάχιστον 1.500. Η νομοθεσία ορίζει ότι σε κάθε επιχείρηση που απασχολεί πάνω από 50 άτομα, πρέπει να υπάρχει Γιατρός Εργασίας. Ωστόσο, είναι πολύ αμφίβολο αν τηρείται ακόμα και αυτό το, πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες, μέτρο. Επιπλέον, σε σύνολο περίπου 300 ασφαλιστικών ταμείων που υπάρχουν στη χώρα μας, μόλις ένα από αυτά έχει καταρτίσει λίστα με επαγγελματικές ασθένειες, 39 στον αριθμό, όταν οι καταγεγραμμένες φτάνουν τις 3.500.

Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι αυτή η κατάσταση είναι προϊόν «τύχης»; Και ποιος μπορεί να επιμένει να χαρακτηρίζει τα εργοδοτικά εγκλήματα «ατυχήματα»; Εκτός από όσους επιδιώκουν να κρύψουν πόσο κερδοφόρα είναι για το κεφάλαιο η μη τήρηση των αναγκαίων μέτρων ασφάλειας και υγιεινής στις διάφορες επιχειρήσεις. Από εκείνους που σιωπούν ή συναινούν για τα κάτεργα στα οποία στέλνουν την εργατική τάξη, για ν' αυγαταίνει τα πλούτη των εκμεταλλευτών της...