«Ηταν πριν 55 χρόνια όταν ο Μακάρθι με τις "μαύρες λίστες" έστελνε στο απόσπασμα της "Επιτροπής Αντιαμερικανικής Δράσης" προοδευτικούς ανθρώπους της διανόησης και της τέχνης - ανθρώπους που το είδος και η εμβέλεια της δουλιάς τους ήταν εν δυνάμει κίνδυνος αφύπνισης πλατιών κοινωνικών στρωμάτων. Ο μακαρθισμός έμεινε στην Ιστορία ως μια από τις πιο μαύρες σελίδες του βεβαρημένου "ποινικού μητρώου" της Αμερικής και στιγμάτισε τον κόσμο όλο. Ο Μακάρθι πέθανε........

Είναι σήμερα που στην αυτοαποκαλούμενη "κοινωνικά ευαίσθητη" Ευρώπη, στην Ευρώπη της "ισότητας και της ισονομίας των πολιτών", γράφεται μια νέα, εξίσου μαύρη με αυτές του Μεσαίωνα σελίδα στην ιστορία της με την προώθηση του μνημονίου της ντροπής. Ζήτω ο Μακάρθι.....

Σε μια κοινωνία που δεν έχει ποια οράματα και "υπαρκτές" σταθερές, η διατήρηση τουλάχιστον της ιστορικής μνήμης και της ιστορικής αλήθειας είναι υπέρτατο χρέος εκείνων που είχαν την τύχη να βιώσουν τις επιδράσεις της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας, να κτίσουν τον κόσμο τους, πατώντας στα θετικά και στα επιτεύγματα των σοσιαλιστικών χωρών, είναι το χρέος κάθε δημοκράτη πολίτη, οπαδού ή μη του σοσιαλισμού, που θέλει να είναι ακόμα περήφανος για ό,τι κληρονόμησε από τους λαϊκούς αγώνες.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, λοιπόν, στο πισωγύρισμα της Ιστορίας.

ΑΝΤίΣΤΑΣΗ στην κατάργηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, στην επανοικοδόμηση των διαχωριστικών γραμμών, στον περιορισμό της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, στην ακύρωση των κατακτήσεων των λαϊκών κινημάτων.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ σε αυτούς που βάζουν φρένο στην ελπίδα πως κάτι καινούριο μπορεί να ξαναγεννηθεί, που πνίγουν τις φωνές διαμαρτυρίας και διεκδίκησης.

Είναι τραγικό να κληρονομείται στους νέους μας η γραφή πως τα εκατομμύρια θύματα του αντιφασιστικού αγώνα και όλοι εκείνοι που πάλεψαν ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είναι ένοχοι μιας αριστερής ιδεολογίας και οι πρωτεργάτες τους στυγνοί εγκληματίες.

Τι μπορεί, άραγε, να περιμένει μια κοινωνία από μια τέτοια κληρονομιά»;