Η κακοκαιρία και οι χιονοπτώσεις, που «επισκέφθηκαν» πρόσφατα τη χώρα μας, έφεραν μαζί τους και ένα «κύμα ενδιαφέροντος» των κρατούντων για τις «ευαίσθητες ομάδες» πληθυσμού - όπως αρέσκονται οι τελευταίοι να τις ονομάζουν. Ανάμεσά τους και η δήμαρχος Αθηναίων, Ντ. Μπακογιάννη, η οποία «παρακάλεσε» τους δημότες να ενημερώσουν το δήμο για τους αστέγους που βρίσκονται στο δρόμο και μπορεί να πεθάνουν από το κρύο.

Δε λέμε, καλό είναι να υπάρχουν οι όποιες δράσεις σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις για τους αστέγους. Ωστόσο, η πρόνοια για τους αστέγους και τους φτωχούς γενικότερα δεν μπορεί να είναι κάτι το αποσπασματικό και ευκαιριακό ή να έχει ως βασικό κίνητρο την αποφυγή των αρνητικών εντυπώσεων στο - οπωσδήποτε απευκταίο - ενδεχόμενο ενός τραγικού περιστατικού, π.χ. ενός θανάτου. Πρέπει να αποτελεί ένα μόνιμο και βασικό καθήκον του κράτους και να φτάνει μέχρι την αντιμετώπιση και εξάλειψη των αιτιών που δημιουργούν τα φαινόμενα αυτά. Βέβαια, το τελευταίο απαιτεί και προϋποθέτει μια άλλη, ριζικά διαφορετική εξουσία κι ένα ριζικά διαφορετικό κράτος, που θα δώσουν στην ανθρώπινη ζωή τη θέση που της αξίζει. Βάζοντας την ικανοποίηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και αναγκών στη θέση του επιχειρηματικού κέρδους.