Οι Σοβιετικοί στρατιώτες υψώνουν τη σοβιετική σημαία στο Βερολίνο. Τα εκατομμύρια των νεκρών στρατιωτών και τη συντριβή του φασισμού, οι νεοταξίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης τα θεωρούν «εγκλήματατης κομμουνιστικής ιδεολογίας»

Αιτίες και κίνητρα του Μνημονίου; Απροσδοκήτως αποκαλυπτικά. Ξαφνικά οι κορυφαίοι της Ενωμένης Ευρώπης πέταξαν την ψευτοδημοκρατική μάσκα τους και μας έδειξαν το πραγματικό πρόσωπό τους. Κι είδαμε ένα πρόσωπο μπροστά στο οποίο ωχριά ο χιτλεροφασισμός. Πείστηκαν και οι πιο αφελείς ότι τίποτε δεν άλλαξε στις κορυφές και τα επιτελεία του συστήματος από την εποχή του Χίτλερ. Ακόμα και το όνομα! Νέα Τάξη Πραγμάτων ο Χίτλερ; Νέα Τάξη Πραγμάτων κι αυτοί. Εμπρησμό του Ράιχσταγκ ο Χίτλερ; Ανατίναξη των Δίδυμων Πύργων και ο Μπους με τα Μπουσάκια. Ναγκούλοφ ο Χίτλερ; Αλ Κάιντα αυτοί! Προβοκάτσια ο Χίτλερ; Προβοκάτσια και ο άλλος. Ιδιες, σαν δυο σταγόνες νερό οι Νέες Τάξεις Πραγμάτων. Με μόνη διαφορά ότι η πρώτη, του Χίτλερ, ήταν τοπική, ενώ η δεύτερη είναι οικουμενική.

Ολα αυτά διέκοψαν απότομα τις 15χρονες θριαμβολογίες των νεοταξιτών κι έφεραν στην επιφάνεια το κατάπτυστο Μνημόνιο, που καλεί σε αντικομμουνιστικό συναγερμό όλο το νεοταξίτικο συρφετό: «Υπάρχει επείγουσα ανάγκη, χωρίς άλλη καθυστέρηση, για μια δημόσια συζήτηση για τα εγκλήματα του κομμουνισμού και για την καταδίκη τους σε διεθνές επίπεδο». Και γιατί η «επείγουσα ανάγκη»; Μα επειδή, πρώτον, «σε ορισμένες χώρες είναι ζωντανό ακόμα ένα είδος ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ για τον κομμουνισμό, που δημιουργεί τον κίνδυνο να κερδίσει ο κομμουνισμός την εξουσία στη μια ή την άλλη χώρα». Δεύτερο, όσοι υποφέρανε από τον κομμουνισμό «πρέπει να απολαύσουν ηθική ικανοποίηση για όσα υπέφεραν»!

Και στο τέλος συνοψίζουν: «Πάνω από 20 χώρες σε 4 ηπείρους μπορούν να καταταχτούν ως κομμουνιστικές ή υπό κομματική διακυβέρνηση για κάποια χρονική περίοδο».

Και ξέρετε πόσο πληθυσμό έχουν; Το Μνημόνιο τους υπολογίζει - εκτός βέβαια απ' αυτές, όπου κυβερνούν τα κομμουνιστικά κόμματα - σε ένα δισεκατομμύριο! Ενα, λοιπόν, δισεκατομμύριο ΝΟΣΤΑΛΓΕΙ σήμερα το σοσιαλισμό! Και η Νοσταλγία, αυτή, όχι μόνο μεγαλώνει ραγδαία και μπορεί «να κερδίσει ο κομμουνισμός την εξουσία στη μια ή την άλλη χώρα», αλλά και μεταδίδεται με τον ίδιο ρυθμό και την ίδια ένταση σε άλλους λαούς και χώρες. Βλέπουμε, κιόλας, αυτή τη Νοσταλγία σήμερα να εκδηλώνεται στη Λατινική Αμερική με τη μορφή ισχυρών «σεισμικών δονήσεων». Πολύ περισσότερο βέβαια τη βλέπουν και την καταγράφουν οι «σεισμογράφοι» των νεοταξίτικων κορυφών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Γι' αυτό και οι Σειρήνες του Συναγερμού, το Αντικομμουνιστικό Μνημόνιο! Μαθαίνουμε, λοιπόν, από επίσημα χείλη ότι η Ιστορία δε σταμάτησε ποτέ, αλλά συνεχίζει την πορεία της έτσι που, μέσα σε 15 μόνο χρόνια ανακούφισης, να βλέπουν και πάλι το φάσμα του «κομμουνιστικού κινδύνου» να πλανιέται πάνω από τα κεφάλια τους από την Ουάσιγκτον ως τις Βρυξέλλες.

Και τους πιάνει τρόμος. Κι αφήνουν όλα τα προσχήματα. Και σηκώνονται όρθιοι μέσα στο Ευρω-Συμβούλιο και δίνουν τα χέρια πάνω από τις κρεμάλες της Νυρεμβέργης οι εισαγγελείς στους κατηγορούμενους για τα στυγερά τους εγκλήματα, για τα κρεματόρια και τα Νταχάου και τα Κούρνοβα και τα Χαϊδάρια, και να ζητούν «άφεσιν αμαρτιών»: «Συγγνώμη, ομογάλακτοι αδελφοί, που σας καταδικάσαμε. Συγγνώμη που σας κρεμάσαμε! Λάθος μας φοβερό! Θέλουμε κρέμασμα Εμείς που κρεμάσαμε Εσάς και αφήσαμε τους κομμουνιστές. Μα δεν μπορούσαμε αλλιώς. Τώρα, όμως, θα επανορθώσουμε. Μπορούμε. Και μάλιστα έτσι, που "να απολαύσουν ηθική ικανοποίηση για όσα υπέφεραν" όλοι οι μπροστολάτες του φασισμού».