Και πώς θα μπορούσε να 'ναι αλλιώς, καθώς η κινητοποίηση ήταν συγκλονιστική. Οταν κάθε γωνιά του κέντρου της πόλης έχει να «μαρτυρήσει» κάτι από το πώς «έζησε» αυτό το συλλαλητήριο. Από το γεγονός ότι από το πρωί όλο το κέντρο αντηχούσε από συνθήματα. Από το ότι εκεί γύρω στις 5 το απόγευμα από όλες τις μεριές, μιλιούνια ξεχύνονταν στους δρόμους οι κομμουνιστές, τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, οι φίλοι και οι οπαδοί του ΚΚΕ. Και δεν ήταν μόνοι τους σε αυτή τη μάχη. Στο πλευρό τους άνθρωποι κάθε προέλευσης που εξοργίστηκαν από τη νέα απόπειρα του ιμπεριαλισμού να χτυπήσει την πρωτοπορία της εργατιάς για να φιμώσει το λαό απ' άκρη σ' άκρη της Γης. Σύντροφοι παλιοί, που είχαμε καιρό να συναντηθούμε στον ίδιο δρόμο του αγώνα, ήταν εκεί και συμπλήρωσαν με τη φωνή τους ένα δυνατό πλέγμα αντίστασης. Διανοούμενοι, μέλη άλλων πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων, εργαζόμενοι από όλους τους κλάδους σήκωσαν το ανάστημά τους ενάντια στα αντιδραστικά μέτρα του ιμπεριαλισμού, έδωσαν την απάντηση ότι «δε θα περάσει το αντικομμουνιστικό μνημόνιο».

Οι σημαίες που κυμάτιζαν ψηλά, τα πανό ολόρθα να διαμηνύουν ότι «το ΚΚΕ δήλωση μετανοίας στον ιμπεριαλισμό δεν κάνει». Τα τραγούδια που ξεσήκωναν το ήδη παθιασμένο πλήθος, που η μνήμη του εξεγέρθηκε κι έγινε αντάρα: Οτι ο λαός δεν ξεγελιέται από τα καλοσιδερωμένα λόγια των ιμπεριαλιστών, δεν καταπίνει αμάσητη την προπαγάνδα τους, δεν μπαίνει στο γύψο, δεν υποχωρεί, δεν υποτάσσεται, αγωνίζεται μέχρι την τελική δικαίωση.

Κι όταν η πορεία ξεκίνησε, το τραγούδι έδωσε το σύνθημα, τα πανό σηκώθηκαν στα χέρια κι ο Μπελογιάννης στα πλακάτ να δείχνει το δρόμο χαμογελώντας. Τα συνθήματα πέφτουν βροχή στο δρόμο, «Αυτά τα μέτρα τα αντιδραστικά με μέτωπο και πάλη θα μείνουν στα χαρτιά», «Ο αντικομμουνισμός δε θα περάσει, των λαών η πάλη θα τον σπάσει».

Το ποτάμι προχωρά με πάθος ασίγαστο. Οι πυρσοί, αναμμένες ελπίδες, φωτιά στις καρδιές μας, ανάβουν, στρίβουν στη Βασιλίσσης Σοφίας στην τελική ευθεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία. Πίσω, μόλις έστριψαν οι τελευταίοι στη «Μεγάλη Βρετανία». «Ενας είναι ο εχθρός, ο ιμπεριαλισμός» βροντοφωνάζει το πλήθος περνώντας μπροστά από το Μέγαρο Μουσικής, λίγο πριν από την αμερικάνικη πρεσβεία. Από τα μεγάφωνα ακούγεται ο «ΟΔΗΓΗΤΗΣ», και τα βλέμματα βγάζουν φωτιές. «Σε ΚΚΕ και ΚΝΕ δεν πιάνουν απειλές, κάτω τα χέρια απ' τους κομμουνιστές».

«Ο Μπελογιάννης ζει και είναι κοντά μας, ζει με τους ανθρώπους που χτίζουν έναν κόσμο σοσιαλιστικό», δηλώνουν οι γνώριμοι στίχοι την ώρα που περνάει η κεφαλή της πορείας μπροστά από το κατώφλι της αμερικάνικης πρεσβείας, βροντοφωνάζοντας «9 δεκαετίες αγώνες και θυσία, το Κάπα Κάπα Εψιλον στην πρωτοπορία». Μία προς μία οι ομάδες των διαδηλωτών καταθέτουν με συνθήματα τη δική τους απόφαση. Αυτή η διαδήλωση δεν τελειώνει...