Χρειάστηκαν μόλις δύο λεπτά για να συνεδριάσει το Κογκρέσο στις 10.50 το βράδυ της Πέμπτης, στη Σούκρε, με το αίμα του Χουάν Κάρλος Κόρο Μαϊτά, του ανθρακωρύχου που έχασε τη ζωή του το μεσημέρι σε μάχες με το στρατό, να βάφει ανεξίτηλα αυτή τη συνεδρίαση. Ο πρόεδρος του Κογκρέσου, Ορμάντο Βάκα Ντίες, υπό ασφυκτικές πιέσεις, από όλες τις πλευρές, εξαναγκάστηκε να αφήσει κατά μέρος τις προσωπικές του φιλοδοξίες και να αντικαταστήσει τον Κάρλος Μέσα στην προεδρία της χώρας, όπως εξάλλου προέβλεπε και το Σύνταγμα. Ακόμη και ο στρατός είχε προειδοποιήσει...

Ετσι στο παλαιό ανάκτορο της Σούκρε, όπου το 1825 έλαβε χώρα η πρώτη συνεδρίαση του νομοθετικού σώματος της απελευθερωμένης από τον αποικιακό ισπανικό ζυγό Βολιβίας, ο Ορμάντο Βάκα Ντίες διάβασε τις δύο μοναδικές προτάσεις που είχαν κατατεθεί: Αποδοχή της παραίτησης Κάρλος Μέσα και ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο πρόεδρος της Κάτω Βουλής, Μάριο Κόσο, παραιτούνται του δικαιώματος της διαδοχής στην προεδρία. Η πρώτη έγινε δεκτή ομοφώνως και η δεύτερη κατά πλειοψηφία.

Στις πρώτες του δηλώσεις ο Ροντρίγκες δήλωσε ότι θα παραμείνει στον προεδρικό θώκο -έως 150 ημέρες- μέχρι να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρη εκλογική αναμέτρηση, ώστε να επιλυθεί η πολιτική κρίση και τόνισε ότι πρέπει να εισακουστεί η φωνή του λαού για εθνικοποίηση όλων των ενεργειακών πόρων και συνταγματική Συνέλευση.

Ετσι, η μάχη αυτή με τους «πολλούς στρατούς» έληξε προς το παρόν. Μία μάχη ευρύτατη και ριζοσπαστικοποιημένη, ειδικά όσον αφορά το παρελθόν και τον τρόπο που διεξήχθη ο αγώνας εκ μέρους όλων των συνισταμένων του λαϊκού κινήματος. Δεν ήταν μόνο οι διαδηλώσεις, τα 84 μπλόκα, ο αποκλεισμός της πρωτεύουσας, αλλά και όλων των μεγάλων πόλεων, ήταν επίσης και η κατάληψη του εργοστασίου παραγωγής αερίου «Καμίρι», στη Σάντα Κρους, στη γη των Γουαρανί, όπου εμποδίστηκε η παραγωγή και μεταφορά περίπου 1.500.000 βαρελιών φυσικού αερίου ημερησίως, η κατάληψη τριών υδροηλεκτρικών εργοστασίων στην Κοτσαμπάμπα... Το κυριότερο ήταν ο (ως ένα βαθμό) συντονισμός του λαϊκού κινήματος και η αποφασιστικότητά του, που κατόρθωσε να εκδιώξει τον Κάρλος Μέσα και τη διγλωσσία του από την προεδρία, αλλά και απέτρεψε την εκλογή του Ορμάντο Βάκα Ντίες - πληροφορίες αναφέρουν ότι μετά τη δολοφονία του ανθρακωρύχου ο Ντίες κρύβεται σε στρατιωτική βάση για να μην λιντσαριστεί.

Μια εκλογή που συντόνιζαν τα κύρια κόμματα της ολιγαρχίας, η αμερικανική πρεσβεία, η σύλλογος βιομηχάνων της Σάντα Κρους, ακόμη και ο έκπτωτος πρόεδρος Γκονσάλο Σάντσες ντε Λοσάδα, από το Μαϊάμι. Οι λαϊκές μάζες κατόρθωσαν να κατανικήσουν ακόμη και τους πολύ βάσιμους φόβους, που καλλιεργούσαν τεχνηέντως στη συνείδηση των πρωταγωνιστών αλλά και του βολιβιάνικου λαού οι δυνάμεις της ολιγαρχίας, για εμφύλιο πόλεμο και αιματοχυσία. Με αυτή την πρώτη νίκη στα χέρια του, το λαϊκό κίνημα έχει να λάβει πολύ σοβαρές αποφάσεις.

Τι να κάνουμε; Το ερώτημα έχει τεθεί και στο παρελθόν και έχει λάβει τις απαντήσεις του... Φυσικά, θεωρείται δεδομένο ότι τόσο οι δυνάμεις της εγχώριας ολιγαρχίας όσο και οι «χορηγοί» τους, οι πολυεθνικές αλλά και το μεγάλο «αφεντικό» της περιοχής, οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν πρόκειται να κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια. Εξάλλου πρέπει κανείς να σκεφτεί ότι η παραίτηση που δήλωσε ο Κάρλος Μέσα τη Δευτέρα, συνέπεσε με την «ήττα» των ΗΠΑ στον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών, όπου η πρότασή τους για δημιουργία μηχανισμού επίβλεψης και επιβολής της «δημοκρατίας» καταψηφίστηκε. Η εξέγερση στη Βολιβία είναι το τελευταίο μεγάλο κύμα στην παλίρροια των αγώνων που συνταράσσουν τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, μετά και την ανατροπή του Λούσιο Γκουτιέρες στο Εκουαδόρ από τη λαϊκή εξέγερση, μόλις τον περασμένο Απρίλη. H Λατινική Αμερική έχει γίνει «κάμινος τήξης μετάλλων» για τις Ηνωμένες Πολιτείες και την πολιτική που προσπαθούν να επιβάλουν.

Παρά τις αντιξοότητες, ίσως και τα λάθη που ενδεχομένως γίνουν κατά τη διάρκεια της λήψης των αποφάσεων στο άμεσο μέλλον, υπάρχει ένα σαφέστατο σημείο όπου όλες οι συνισταμένες συμφωνούν: Ο αγώνας συνεχίζεται! Ακόμη και εάν αρθούν τα μπλόκα ή οι καταλήψεις και διαδηλώσεις σταματήσουν προς το παρόν, μέχρι να ξαναπλημμυρίσουν τη Λα Πας, ο λαός της Βολιβίας έχει πολύ σημαντική παρακαταθήκη. Γι' αυτό όλοι πρέπει να είναι βέβαιοι.