Και το χτεσινό ναυάγιο με το σαπάκι του «LADY O», επιβεβαιώνει τραγικά ότι έχει γίνει πλέον «καθημερινότητα»... εργάτες να πηγαίνουν για το μεροκάματο και να μην επιστρέφουν στα σπίτια και στις οικογένειές τους.
Το μαζικό θανατικό που έφερε μαζί του, έρχεται με ιδιαίτερα τραγικό τρόπο να υπενθυμίσει και πάλι, ότι το μεγάλο κεφάλαιο στο κυνήγι του κέρδους δε δίνει δεκάρα τσακιστή για την προστασία των εργαζομένων, για την ανθρώπινη ζωή.
Γιατί δεν ήταν οι άσχημες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στο Αιγαίο τα ξημερώματα της Δευτέρας που οδήγησαν σε μια μόλις ώρα οκτώ ναυτεργάτες στο χαμό. Δε φταίει επίσης το χιόνι, που έπεφτε πυκνό στη Χαλκίδα, για το θάνατο ενός ακόμη εργάτη από ηλεκτροπληξία. Ευτυχώς ο άνθρωπος δε ζει πλέον «στην εποχή των σπηλαίων» για να τα φορτώνουμε όλα στα στοιχεία της φύσης. Εκτός και αν ορισμένοι θέλουν να σπρώξουν τους εργάτες σε αυτή την εποχή.
Υπεύθυνοι για τα εργατικά εγκλήματα είναι κάποιοι άλλοι παράγοντες, που στοιχειώνουν στην κυριολεξία τη ζωή εκατοντάδων εργατών κάθε χρόνο. Είναι το κυνήγι του κέρδους, το στοιχείο του έντονου και χωρίς όρια ανταγωνισμού για την επίτευξή του. Αυτό πληρώνουν οι νεκροί και σακατεμένοι εργάτες στα γκέτο της εργοδοσίας. Αυτό πλήρωσαν οι άτυχοι ναυτικοί.
Πλήρωσαν την ασύδοτη δράση του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Πλήρωσαν το γεγονός ότι οι εφοπλιστές έχουν το ελεύθερο από την πολιτεία να στέλνουν τα σαπάκια τους φορτωμένα με παλιοσίδερα στο Αιγαίο με 11 μποφόρ, αδιαφορώντας για τις ανθρώπινες ζωές που κουβαλάνε μπροστά στα χρήματα που θα καρπωθούν από τις ασφάλειες. Κι αυτή την ανεξέλεγκτη δράση τους αξιώνουν και ζητούν θρασύτατα να έχουν το δικαίωμα να συνεχίσουν ελεύθεροι και ανενόχλητοι. Δε θέλουν ούτε καν την προσχηματική νομολογία που υπάρχει, για να συνεχίσουν να βουλιάζουν πλοία και να δολοφονούν ανθρώπους.
Αυτό, το βάρβαρο πρόσωπο του μεγάλου κεφαλαίου εκφράστηκε τραγικά στο χτεσινό ναυάγιο και στο θάνατο του εργαζόμενου στη Χαλκίδα, αλλά και λίγο καιρό πριν με το χαμό του μόλις 15 χρονών εργάτη, μαθητή στην Κόρινθο και του 40χρονου στις στοές - γαλέρες της Εγνατίας οδού.
Ολα τούτα είναι εγκλήματα του μεγάλου κεφαλαίου και δεν αφήνουν στην εργατική τάξη περιθώρια για να τα αντιμετωπίσει με κλάματα και μνημόσυνα.
Πρέπει να γίνει κατανοητό σε κάθε εργαζόμενο, ότι κάθε φορά που χτυπά η καμπάνα σε κάποιο εργατικό σπίτι, χτυπά για όλους τους εργαζόμενους. Και υπογραμμίζει την ανάγκη οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να περιφρουρήσουν τη ζωή και την ακεραιότητά τους. Οι ίδιοι, συσπειρωμένοι στα ταξικά τους συνδικάτα να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της προστασίας της ζωής τους και να επιβάλλουν μέτρα. Και ακόμα πιο πέρα να πάρουν οι ίδιοι στα χέρια τους τις τύχες τους, να καταργήσουν την εκμετάλλευση προκειμένου να σταματήσουν και τα εγκλήματα των αφεντικών. Με την ενότητα ταξικής δράσης, με τη συμμαχία τους με τ' άλλα λαϊκά στρώματα, με το να κατευθύνουν τους αγώνες τους ως το πολιτικό επίπεδο για την εγκαθίδρυση της δικής τους εξουσίας.
Feeds
Το «χρώμα» της ακρίβειας
