Οι αλλεπάλληλες ανατιμήσεις και η οξυμένη ακρίβεια, σε συνδυασμό με τα απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα, στα οποία παραμένουν καθηλωμένα τα εισοδήματα των εργαζομένων, συνθέτουν το σκηνικό των καθημερινών αδιεξόδων που αντιμετωπίζουν χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά. Αδιέξοδα, γέννημα - θρέμμα των ασκούμενων πολιτικών, σε πράσινη ή γαλάζια εκδοχή. Αυτών, που, από τη μια μεριά, εκχωρούν ολοένα και περισσότερα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο (με πρόσχημα την «αύξηση της ανταγωνιστικότητας» των επενδύσεων κλπ.) και, από την άλλη, διατηρούν τους μισθούς των εργαζομένων σε επίπεδα που δεν μπορούν να τους εξασφαλίσουν στοιχειώδη αξιοπρεπή διαβίωση.

Τα τελευταία χρόνια, οι καθημερινές ανατιμήσεις - μικρότερες ή μεγαλύτερες - έχουν πάρει διαστάσεις λαίλαπας για τα λαϊκά εισοδήματα. Το τελευταίο διάστημα, ενώ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ένα νέο κύμα αυξήσεων τιμών σε εκατοντάδες είδη πλατιάς κατανάλωσης, που φτάνουν μέχρι και 26%, η κυβέρνηση διατείνεται προκλητικά ότι τίποτα τέτοιο δε συμβαίνει. Και αντί για οποιοδήποτε μέτρο, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε έλεγχο των τιμών, επιδίδεται σε στείρες αντιπαραθέσεις μικροκομματικής σκοπιμότητας για εντυπωσιασμό, προκειμένου να αποδείξει τι; Οτι η «γαλάζια ακρίβεια» είναι καλύτερη από την «πράσινη»...

Ετσι, ενώ οι εργαζόμενοι τα φέρνουν βόλτα όλο και πιο δύσκολα, καθώς οι τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ καθημερινά αυξάνονται, η κυβέρνηση δηλώνει προκλητικά ικανοποιημένη από τα αποτελέσματα της πολιτικής της, επειδή, όπως ισχυρίζεται ο αρμόδιος υφυπουργός Ανάπτυξης - προκαλώντας τη νοημοσύνη των εργαζομένων - οι επίσημες ανατιμήσεις στη χονδρική επί κυβέρνησης ΝΔ είναι μικρότερες απ' ό,τι ήταν με το ΠΑΣΟΚ!

Είναι φανερό ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από αυτές τις πολιτικές, που οι κυβερνώντες ψευδώς διακηρύσσουν ότι είναι δυνατό να δώσουν λύσεις στα προβλήματά τους. Για τον πολύ απλό λόγο ότι είναι αυτές ακριβώς, που συντηρούν και οξύνουν τα καθημερινά προβλήματα της λαϊκής οικογένειας. Στο βαθμό που η αποτελεσματικότητα των ασκούμενων πολιτικών μετριέται με γνώμονα την αύξηση των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων - αυτή είναι η περίφημη ανταγωνιστικότητα, στο όνομα της οποίας επιβάλλονται κατά καιρούς σειρά αντιλαϊκών μέτρων και ρυθμίσεων - το μέλλον διαγράφεται με τα πιο μελανά χρώματα για τους εργαζόμενους. Αποτελεί, δε, κοινό μυστικό ότι η διαρκής αύξηση των τιμών μαζί με τη συρρίκνωση των μισθών των εργαζομένων αποτελούν βασικούς μοχλούς αύξησης των κερδών των επιχειρήσεων.

Μόνο μέσα από αγώνες συντονισμένους από τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα - εργάτες, μισθωτούς, μικρομεσαίους αγρότες, αυτοαπασχολούμενους - που θα διεκδικούν αταλάντευτα την ανατροπή της συγκεκριμένης πολιτικής, θα μπορέσουν να απαλλαγούν οι εργαζόμενοι από τα σημερινά αδιέξοδα. Μέσα από ριζικά διαφορετικές πολιτικές, που θα έχουν στόχο την εξασφάλιση αγαθών ποιοτικών και σε προσιτές τιμές για το λαό, παράλληλα με τη στήριξη της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών, την ενίσχυση των λαϊκών εισοδημάτων, μπορεί να αλλάξει το τοπίο για τη λαϊκή οικογένεια. Κι αυτές οι πολιτικές ασφαλώς και δεν μπορούν να υλοποιηθούν από τις κυβερνήσεις, που πίνουν νερό στο όνομα της «ελεύθερης αγοράς» και εκχωρούν πλήρη ασυδοσία στους επιχειρηματίες να καταληστεύουν τα λαϊκά εισοδήματα.