«Ξεχάστε το "βέτο" στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις 17 Δεκέμβρη για τον καθορισμό της ημερομηνίας έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την ΕΕ». Αυτό ήταν το ξεκάθαρο μήνυμα, που με πολλούς τρόπους μετέφερε στην κυπριακή ηγεσία ο Κ. Καραμανλής κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, η οποία ολοκληρώθηκε χτες στη Λευκωσία. Οι συνομιλητές του εύκολα βέβαια αντιλήφθηκαν ότι δεν πρόκειται να στηρίξει «νταηλίκια», όπως τον είχε «προλάβει» ο Κ. Μητσοτάκης.

Κινούμενος στη γραμμή του «ρεαλισμού», λαμβάνοντας δηλαδή υπόψη πρώτα και κύρια τη βούληση των ΗΠΑ αλλά και των ισχυρών εταίρων της ΕΕ να στηριχτεί η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, ο Ελληνας πρωθυπουργός έδειξε ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να πάει κόντρα στις επιταγές των αφεντικών της «νέας τάξης». Από τις επαφές και τις δηλώσεις που έκανε στην Κύπρο προκύπτει σαφέστατα ότι δεν έχει καμία διάθεση να αξιοποιήσει την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας προκειμένου να προωθήσει τη δίκαιη επίλυση του Κυπριακού και την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στο Αιγαίο. Παραιτείται εκ των προτέρων από κάθε διεκδίκηση και μάχη πριν και κατά τη διάρκεια του συμβουλίου κορυφής της ΕΕ, το οποίο θα δώσει την «ημερομηνία» στην Τουρκία, προκειμένου να μη γίνει το «μαύρο πρόβατο» της ΕΕ και προκαλέσει επιπλέον την οργή των ΗΠΑ. Παράλληλα, επιχειρεί να χρυσώσει το χάπι, ισχυριζόμενος ότι θα μπορούν Ελλάδα και Κύπρος κατά τη διάρκεια των πολυετών διαπραγματεύσεων που θα ξεκινήσουν στη συνέχεια, να «ελέγχουν» την Τουρκία σε κάθε βήμα και να την υποχρεώνουν να συμμορφωθεί με το «κοινοτικό κεκτημένο».

Αν δεν πρόκειται για τραγική αυταπάτη και αφέλεια είναι μια συνειδητή προσπάθεια εξαπάτησης του ελληνικού λαού. Και αυτό γιατί η ΕΕ έχει δώσει σαφέστατα δείγματα γραφής για το τι είδους «συμμόρφωση» θα επιβάλει στην Τουρκία, με την ίδια την έκθεση της Κομισιόν με την οποία δόθηκε το «πράσινο φως». Η Κομισιόν, για να σταθούμε μόνο «στα δικά μας», διόλου δεν ενοχλείται από την παρουσία των στρατευμάτων της Τουρκίας στην Κύπρο. Αντίθετα, την επαινεί για τη στάση της στο «σχέδιο Ανάν». Δε διακρίνει κανένα πρόβλημα στο ότι διατηρεί την «αιτία πολέμου» (κάζους μπέλι)απέναντι σε ένα άλλο κράτος-μέλος της στην περίπτωση που κάνει χρήση των νόμιμων δικαιωμάτων του και επεκτείνει τα χωρικά του ύδατα. Αγνοεί την επιθετικότητα και τις καθημερινές παραβιάσεις στο Αιγαίο, ενώ κάνει τα στραβά μάτια για τις «γκρίζες ζώνες» και την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων μιας χώρας-μέλους από μια υποψήφια προς ένταξη!

Από αυτή την άποψη προκαλούν ανησυχητικές σκέψεις και προβληματισμό οι εγκωμιαστικές αναφορές του Κ. Καραμανλή στην έκθεση της Κομισιόν: «Σημειώσαμε με ικανοποίηση την εισήγηση της Επιτροπής για έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία», τόνισε στη διάρκεια των δηλώσεων που έκανε προχτές από κοινού με τον Τάσσο Παπαδόπουλο.

Είναι αντιληπτό και στον πλέον αδαή ότι αν η ελληνική κυβέρνηση δε θέσει τώρα, στη σύνοδο κορυφής του Δεκέμβρη, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο αυτά τα «αιτήματά» της, δεν πρόκειται βέβαια να τα θέσει αργότερα στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων. Απλούστατα γιατί τότε δε θα έχουν κανένα πολιτικό αντίκτυπο.

«Βρισκόμαστε ενώπιον αποφάσεων που θα κρίνουν την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Στηρίζουμε τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Τουρκίας, ο οποίος άλλωστε αποτελεί στρατηγική επιλογή μας. Η πορεία όμως της Τουρκίας προς την Ευρώπη, η οποία προβλέπεται μακρά, εξαρτάται από τη στάση της. Ο σεβασμός των κανόνων του διεθνούς δικαίου και του κοινοτικού κεκτημένου είναι απαραίτητοι όροι για να γίνει δεκτή η Τουρκία στην Ευρώπη». Σε αυτή τη φράση που επαναλάμβανε διαρκώς στη Λευκωσία ο πρωθυπουργός περικλείεται η γραμμή της υποταγής στα νεοταξικά κελεύσματα.

Η «στρατηγική» είναι φανερό ότι δεν αφήνει κανένα περιθώριο για «βέτο», ούτε καν για όρους και προϋποθέσεις. Από αυτή την άποψη ηχούσαν «παράταιρα» και «εκτός γραμμής» τα λόγια του Προέδρου της Κύπρου, Τάσσου Παπαδόπουλου, ο οποίος επέμενε να «υπενθυμίζει» τις «υποχρεώσεις» της Τουρκίας πριν «αλλά και μετά» τον καθορισμό ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Υποχρεώσεις, όπως η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων, η αποφυγή εχθρικών ενεργειών από την Τουρκία... Αυτές τις «υποχρεώσεις» ούτε μια φορά δεν έκρινε σκόπιμο να αναφέρει ο «δικός μας» πρωθυπουργός, μη αφήνοντας περιθώρια παρερμηνειών για την πολιτική βούληση και τις προτεραιότητές του.

Το συμπέρασμα είναι εύκολο. Αφού δεν τολμά να θέσει με καθαρό και δυνατό τρόπο τα «εθνικά δίκαια» πριν από τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, είναι φανερό ότι δεν πρόκειται να το κάνει ούτε στα παρασκηνιακά παζάρια των Βρυξελλών σε ένα μήνα. Πολύ περισσότερο όταν διαπιστώσει ότι οι «ισχυροί εταίροι» θέλουν μια Τουρκία ενταγμένη στα ιμπεριαλιστικά σχέδιά τους.

Στέλνει ταυτόχρονα ένα μήνυμα παραίτησης και μοιρολατρίας προς τον ελληνικό λαό, προκρίνοντας ως διέξοδο και μονόδρομο την υποταγή στις επιθυμίες των ηγεμόνων της «νέας τάξης». Και αυτό, ίσως, είναι το πιο επικίνδυνο.