Από τη Λισαβόνα και το Τάμπερε, με μια μικρή στάση στις Βρυξέλλες την προηγούμενη βδομάδα, ο ευρωενωσιακός ιμπεριαλισμός βαδίζει ολοταχώς στη Σύνοδο της άνοιξης και στην ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Ορισμένοι από τους στόχους που ομόφωνα αποφάσισαν είναι: Μεγαλύτερη παρέμβαση της βιομηχανίας στο ίδιο το περιεχόμενο και τον προσανατολισμό της εκπαίδευσης ώστε να «παράγονται» εργαζόμενοι έτοιμοι για μία διά βίου μεταβολή της εργασιακής τους κατάστασης. Εμπλοκή και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Ενοχοποίηση των ίδιων των εργαζομένων για τη λειψή «ανταγωνιστικότητα» μέχρι του σημείου να «πειστούν» οι ίδιοι να θέσουν ως δικό τους(!!!) αίτημα την κατάργηση των «ανελαστικών» εργασιακών σχέσεων, δηλαδή να αποδεχτούν να πουλάνε πιο φτηνά την εργατική τους δύναμη. Πρόκειται για επιτάχυνση των διαδικασιών εφαρμογής της περίφημης στρατηγικής της Λισαβόνας. Ταυτόχρονα πρόκριναν νέα φαλκίδευση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών, η οποία ως πρώτη δόση αποκαλύπτεται ανάγλυφα στο σημερινό «Ρ» από την παρουσίαση της έκθεσης της «Γιουροτζάστ».