Κυριακή 7 Νοέμβρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 12
ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ (17ο)
Για τον απεγκλωβισμό των μαζών

Εχουν περάσει 8 χρόνια από το 15ο Συνέδριο, στο οποίο βάλαμε στόχο τη δημιουργία και ανάπτυξη του Α.Α.Δ.Μ. πάλης.

Σ' αυτό το διάστημα, παρά την προσπάθεια που κάνουμε, ελάχιστα έχουν επιτευχθεί.

Σ' αυτό το διάστημα οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και γενικά όσοι πλήττονται από την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται από τις δυνάμεις του δικομματισμού τα είκοσι (20) τελευταία χρόνια και καθώς λένε τα στατιστικά στοιχεία υπερβαίνουν το 20% του πληθυσμού, δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει, στο βαθμό που θα έπρεπε, την ορθότητα της πρότασής μας και ν' αντιδράσουν ανάλογα.

Αυτά τα 2.000.000 ψυχές, παρά τη δυστυχία που τα μαστίζει, αφήνονται βορά στις ορέξεις του δικομματισμού και περιμένουν να τους πετάξει (ο δικομματισμός) κανένα ψίχουλο, κάθε τέσσερα χρόνια, και αυτό αν τους το πετάξει, γιατί το πιθανότερο είναι να τους και αυτό που είχαν και πορεύονταν.

Οκτώ χρόνια έχουν περάσει και μόνο οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες έχουν κατανοήσει την κρισιμότητα των καιρών και αγωνίζονται σε όλα τα μέτωπα και εθνικά και διεθνή.

Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Αρα, κάτι φταίει και δεν υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ της πρότασής μας και της αντίδρασης των μαζών.

Τι φταίει;

Για να δώσουμε τη σωστή απάντηση, πρέπει να δούμε πιο ολοκληρωμένα, πιο σφαιρικά την κατάσταση γενικά και ότι εκτός από το πολιτικό τοπίο, το συσχετισμό δύναμης, το ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα τα ηλεκτρονικά (αυτά τη δουλιά τους κάνουν), τη στάση των μαζών, αλλά και την περίοδο την οποία διανύουμε.

Αυτή η περίοδος δεν είναι περίοδος αμφισβήτησης και αναβρασμού (την οποία συζητάμε και επιδιώκουμε), αλλά είναι περίοδος οχαδερφισμού από τις μάζες (θα εξηγηθεί πιο κάτω γιατί γίνεται αυτό), που κάθε άλλο παρά θυμίζει ότι είμαστε σε προεπαναστατική περίοδο, ενώ εμείς με την πρότασή μας επιζητούμε να τις ανεβάσουμε στο σημείο της αμφισβήτησης του συστήματος και να τις οδηγήσουμε μέσα από το Α.Α.Δ.Μ. στη λαϊκή εξουσία, λαϊκή κυριαρχία.

Είναι περίοδος που ο δικομματισμός κάθε τέσσερα χρόνια, πότε με την πλειοδοσία του ενός, πότε με την πλειοδοσία του άλλου, παραπλανά και υφαρπάζει την ψήφο του λαού. (Ας θυμηθούμε τις εκλογές του 2000, βγαίνει ο ένας και λέει 150.000 δρχ. κατώτερη σύνταξη, βγαίνει την άλλη μέρα ο άλλος και λέει 152.000 δρχ. θα είναι από αύριο η κατώτερη σύνταξη και παίρνει τις εκλογές).

Εμείς τι αντιπροτείνουμε στο λαό;

Αντιπροτείνουμε, ψήφισε ΚΚΕ για το Α.Α.Δ.Μ. πάλης ή ψήφισε ΚΚΕ για ισχυρό ΚΚΕ, συνθήματα γενικά, αόριστα και ακαταλαβίστικα από τους πολλούς, με αποτέλεσμα να μένουμε καθηλωμένοι στο 5,5% και να είμαστε και ευχαριστημένοι, το δε Α.Α.Δ.Μ. ούτε στον ορίζοντα να μη φαίνεται (Μιλάμε για εθνικές εκλογές).

Υστερα από είκοσι τρία χρόνια ο λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ έχει κάνει μεγάλη ζημιά στο πολιτικο-κοινωνικό γίγνεσθαι του λαού, έχει καταφέρει την πλήρη αδρανοποίηση του ατόμου και αφυδάτωσή του από κάθε δημιουργική και προοδευτική σκέψη να παραμένει απαθής, χωρίς να συμμετέχει στο σωματείο, στην απεργία, στο συλλαλητήριο.

Δεν ακούει τι του λένε οι κομμουνιστές κι αν ακούει, δεν καταλαβαίνει, περιμένει άνωθεν να του λυθούν τα προβλήματα, δεν καταλαβαίνει περί Α.Α.Δ.Μ., λαϊκής εξουσίας, λαϊκής οικονομίας.

Στις Θέσεις που συζητάμε, διαβάζουμε στη θέση 19: «Η πολιτική συσπείρωσης και συνεργασίας για την οικοδόμηση του Α.Α.Δ.Μ.», και στην παρ. 4 πριν από το τέλος της σελίδας (σελ. 36 αυτά).

Οτι: «Το μαζικό λαϊκό κίνημα, στο βαθμό που δε θέτει σε αμφισβήτηση την κυρίαρχη πολιτική, στο βαθμό που δεν αντιστέκεται σε όλη τη γραμμή της επίθεσης, δεν οδηγεί στον απεγκλωβισμό από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ, χάνει τη δύναμική του, δεν έχει την απαιτούμενη αποτελεσματικότητα».

Εδώ κάνουμε δύο λάθη.

Πρώτο: Μαζικό λαϊκό κίνημα ΜΟΝΟ με τους κομμουνιστές δεν είναι ούτε μαζικό, ούτε λαϊκό και μη μου πείτε για μια δράκα συνεργαζομένων ότι έγινε τέτοιο.

Δεύτερο: Οτι το μαζικό λαϊκό κίνημα με τη δράση του θα οδηγήσει στον απεγκλωβισμό των μαζών, ενώ το σωστό είναι το αντίστροφο. Ο απεγκλωβισμός των μαζών θα δώσει τη δυνατότητα να γίνει μαζικό, λαϊκό το κίνημα που είναι προϋπόθεση βασική για τη δημιουργία του Α.Α.Δ.Μ., γιατί χωρίς τις μάζες μέτωπο δε γίνεται και αυτές οι μάζες πρέπει να απεγκλωβιστούν.

Αρα, το ζητούμενο είναι: απεγκλωβισμός των μαζών - δημιουργία του Α.Α.Δ.Μ. - αμφισβήτηση του συστήματος και αντεπίθεση και λαϊκή εξουσία.

Ολη αυτή η διεργασία με την άμεση καθοδήγηση και συμμετοχή του ΚΚΕ.

Ας σταθούμε στο πρώτο, που είναι ο απεγκλωβισμός των μαζών.

Μέχρι σήμερα τα αιτήματά μας είχαν διεκδικητικό χαρακτήρα, μέσα στα πλαίσια του δοσμένου συστήματος ή ακούγονταν σαν φωνή διαμαρτυρίας, ενώ μας είναι γνωστό ότι όσα αιτήματα ακόμη και τα πιο ανώδυνα, δεν πρόκειται να υλοποιηθούν και αν κάτι κερδηθεί, αυτό θα είναι προσωρινό και θα αφαιρεθεί κατόπιν στο πολλαπλάσιο.

Οπως σωστά επισημαίνουν οι Θέσεις στην ίδια σελίδα 36, 2 παράγρ. πιο πάνω, ότι: «Διαφορετικά, αυτό που πάντα συμβαίνει είναι τα κέρδη που αποσπούν με αγώνες οι εργαζόμενοι σε έναν τομέα, να συνοδεύονται από απώλειες και ζημιές σε άλλους τομείς.

Από αύριο τα αιτήματά μας αντί να έχουν διεκδικητικό χαρακτήρα, ο χαρακτήρας να πάρει μορφή ολοκληρωμένου, τελειωμένου, ότι είναι γεγονός, με την προϋπόθεση ότι θα συμπαραταχτούν με το ΚΚΕ, θα δυναμώσουν το ΚΚΕ, θα ψηφίσουν το ΚΚΕ.

Το πλαίσιο των αιτημάτων για το οποίο έγινε το συλλαλητήριο της 9ης Οκτώβρη. Και όχι ότι του κάνουμε χάρη ή δημαγωγούμε, θα τα κερδίσει με τον αγώνα του.

Πιθανώς να μου πείτε ότι είναι ουτοπικό να μιλάμε από θέση ισχύος, αλλά δεν είναι, γιατί οι εργαζόμενοι καθώς και τα άλλα λαϊκά στρώματα δε θα μας βλέπουν σαν κόμμα διαμαρτυρίας και μόνον, αλλά και σαν κόμμα στο οποίο μπορούν να εμπιστευτούν τη διακυβέρνηση της χώρας.

Να εξετάσουμε και το ψυχολογικό λιγάκι του πράγματος. Τι ακούμε πολλές φορές;

Το ΚΚΕ καλά τα λέει, αλλά δεν πάει για κυβέρνηση, ας ψηφίσω τώρα ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ και μετά βλέπουμε...

Το κάθε κόμμα για να αποσπάσει το μεγαλύτερο δυνατό μέρος του εκλογικού σώματος, πρέπει ο λόγος του βασικά να εκπέμπεται από θέση ισχύος.

Αλλάζοντας μέσα στα πλαίσια της τακτικής μας τη μορφή του λόγου μας και από διεκδικητικό το διαμορφώσουμε σε δοσμένο, τελειωμένο όπου χρειάζεται, αυτό θα κεντρίσει και θα αφυπνίσει ένα μέρος των μαζών, παράλληλα θα υποστεί το πρώτο ρήγμα ο δικομματισμός και θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την οικοδόμηση του Α.Α.Δ.Μ.

Και δεν είναι καθόλου ουτοπικό στις επόμενες εκλογές να έχουμε π.χ. 1.000.000 ψήφους, αυτό νομίζω ότι είναι και το ζητούμενο όταν λέμε να εγκαταλειφθούν μαζικά τα δύο μεγάλα κόμματα.

Εξυπακούεται ότι ο λόγος μας αυτός δε θα χρησιμοποιείται και δε θα εκφέρεται μόνο κατά την προεκλογική περίοδο, αλλά και σε κάθε πολιτική συγκέντρωση, συλλαλητήριο, απεργιακή κινητοποίηση σε χώρους δουλιάς και γενικά όπου είναι το πεδίο δράσης μας ή το απαιτούν οι συγκυρίες.

Ανάλογη μορφή θα πάρουν και τα άλλα θέματα στον διαμορφωμένο έτσι λόγο μας, είτε εθνικά, είτε διεθνή. Παράδειγμα, αυτό που λέμε για την ΕΕ, ανυπακοή και απεγκλωβισμός ή επιστροφή άμεση των στρατιωτών μας από Κόσσοβο, Αφγανιστάν, ή το Κυπριακό ή η σχέση μας με την Τουρκία.

Υστερα απ' όσα εξέθεσα πάρα πάνω, έχω τη βεβαιότητα ότι αν χρησιμοποιήσουμε έτσι το λόγο μας θα βγαίνουμε πολλαπλά ωφελημένοι και σαν κόμμα και σαν κίνημα και θα ερχόμαστε πιο κοντά στο στόχο μας.

Στο τέλος τέλος ας τολμήσουμε!

Ευχαριστώ

Γιώργος Πετρόπουλος

Αγ. Κωνσταντίνος - Φθιώτιδας


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ