Η Συνθήκη συνταγματοποιεί τον νεοφιλελευθερισμό, παγιώνει τη σημερινή κατάσταση και τα σημερινά δεδομένα, είπε προχτές ο Ν. Κωνσταντόπουλος, σε συνέντευξη Τύπου για το «ευρωσύνταγμα» και, βέβαια, τάχθηκε υπέρ μιας «άλλης Συνταγματικής Συνθήκης, δημοκρατικής, που θα κατοχυρώνει και θα διευρύνει τα ατομικά, συλλογικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών».

Τα πράγματα, όμως, δεν είναι έτσι. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ και τα υπόλοιπα βασικά ντοκουμέντα της ΕΕ, οι νόμοι της αγοράς και ο ανταγωνισμός, το ευρώ και οι κάθε λογής «απελευθερώσεις» της δράσης του μεγάλου κεφαλαίου, κλπ., κλπ. - με άλλα λόγια, όσα εμπεριέχονται στο «ευρωσύνταγμα» - απαντούν στις εσωτερικές ανάγκες ανάπτυξης του σύγχρονου καπιταλισμού και δεν αποτελούν τη συνέπεια μιας συγκυριακής δήθεν κυριαρχίας κάποιων νεοφιλελεύθερων πολιτικών δυνάμεων. Πολιτική διαχείριση του ευρωενωσιακού ή και του όποιου άλλου σύγχρονου καπιταλισμού, που θα συνδυάζει αρμονικά την κυριαρχία των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου, από τη μια, και από την άλλη, θα «κατοχυρώσει και θα διευρύνει τα ατομικά, συλλογικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών», δεν υπάρχει. Και η πίτα στο ταψί, και ο σκύλος χορτάτος, δε γίνεται, λέει ο λαός μας. Ας σταματήσουν, επομένως, να καλλιεργούν αυταπάτες και να εξωραΐζουν την ευρωένωση των μονοπωλίων.