Χρειάζεται, άραγε, να σας θυμίσουμε, με πόσο δέος αντιμετώπιζαν πάντα οι εκάστοτε κυβερνώντες το ενδεχόμενο να προσφύγουν στο δικαίωμα του βέτο, στα όργανα της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ, ώστε να μην περάσουν αρνητικές για τα λαϊκά δικαιώματα και συμφέροντα αποφάσεις; Μάλλον, όχι. Αλλωστε, στα τριάντα χρόνια της μεταπολίτευσης, καμιά ελληνική κυβέρνηση - ούτε της ΝΔ, ούτε του ΠΑΣΟΚ - δεν έθεσε βέτο στην ΕΕ ή στο ΝΑΤΟ, προκειμένου να υπερασπιστεί τα λαϊκά συμφέροντα.

Δε συμβαίνει το ίδιο, όμως, όταν θέλουν να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της τάξης που πραγματικά εκπροσωπούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η χτεσινή σύνοδος των υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών στις Βρυξέλλες. Για τρίτη φορά, μέσα στους τελευταίους πέντε μήνες, έθεσε βέτο ο Ελληνας υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, τορπιλίζοντας την υιοθέτηση μιας συμφωνίας πλαισίου για την «αυστηρή τιμωρία των υπευθύνων κάθε τύπου ρύπανσης των θαλασσών». Και μπορεί, βέβαια, η προτεινόμενη συμφωνία πλαίσιο να μην αντιμετωπίζει ουσιαστικά τα σχετικά προβλήματα. Μπορεί, επίσης, να επιχειρει την μετατροπή των ναυτικών σε εξιλαστήρια θυματα, τσουβαλιάζοντάς τους με τους πλοιοκτήτες, αλλά δεν οφείλεται σ' αυτά η αρνητική στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Η τελευταία μπλόκαρε την υιοθέτηση του πλαισίου αποκλειστικά και μόνο επειδή προβλέπει ορισμένες αυστηρότερες κυρώσεις στους εφοπλιστές.