Οταν το 1999, η κυβέρνηση (του Κώστα Σημίτη) απέσυρε τις ενστάσεις για την έναρξη των συζητήσεων για το πότε θα αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, ένας από τους όρους που προβλήθηκε ότι θα βάρυνε στην «ευρωπαϊκή» πορεία της γείτονος ήταν ο «εκδημοκρατισμός» στο εσωτερικό της...

Τώρα που η κυβέρνηση (του Κώστα Καραμανλή) δηλώνει έτοιμη να στηρίξει, στη Σύνοδο της ΕΕ το Δεκέμβρη, την είσοδο της Τουρκίας στην «ευρωπαϊκή οικογένεια», υποτίθεται ότι ο «εκδημοκρατισμός» στο εσωτερικό της γείτονος παραμένει βασικό κριτήριο της «ευρωπαϊκής» της πορείας...

*

Στο μεταξύ, οι Τούρκοι αγωνιστές συνεχίζουν να πεθαίνουν στα «λευκά κελιά». Οι Κούρδοι βουλευτές μπαινοβγαίνουν στις φυλακές. Η λειτουργία «κομμουνιστικού» κόμματος απαγορεύεται. Νομοσχέδια «απλά», όπως το πρόσφατο για την εκπαίδευση στη γειτονική χώρα, επισύρουν ανακοινώσεις από το Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων και τον Διοικητής της Α' Στρατιάς. Τέτοιος «εκδημοκρατισμός»...

***

Μας έλεγαν οι προηγούμενοι (και επιμένουν και οι επόμενοι) ότι αυτή η περίφημη πολιτική τής «βήμα προς βήμα προσέγγισης» με την Αγκυρα οδηγεί σε «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο. Οτι το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» και το «μάλιστα» στην ΕΕ εγγυώνται ότι αφ' ενός οι «σύμμαχοι» θα ...συνετίσουν την Τουρκία και ότι αφ' ετέρου, οι «εταίροι» θα την αναγκάσουν να διαλέξει την οδό του Διεθνούς Δικαίου.

*

Θα ήταν πολιτική αφέλεια αν δε συνιστούσε πολιτική απάτη.

Είναι πολιτική απάτη εις βάρος του ελληνικού λαού, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να εμφανίζουν τους παράγοντες της διεθνούς αδικίας, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, σαν παράγοντες που θα επιβάλουν στην Αγκυρα να ενεργεί με όρους «Δικαίου». Οσο «λύθηκε» το Κυπριακό με την είσοδο της Κύπρου στην ΕΕ, όσο «ομαλοποιήθηκαν» οι ελληνοτουρκικές σχέσεις με τη συμμετοχή των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ, άλλο τόσο θα «διευθετήσει» τα θέματα στο Αιγαίο η ενδεχόμενη έναρξη διαπραγματεύσεων της Τουρκίας για ένταξή της στην ΕΕ.

Είναι πολιτική απάτη, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να ψεύδονται ότι η στάση των «μεγάλων δυνάμεων» απέναντι στην Τουρκία καθορίζεται από την προσήλωση του Μπους, του Μπλερ, του Σρέντερ στο «Διεθνές Δίκαιο», και όχι από τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Συμφέροντα που αδιαφορούν για τις προκλήσεις της Τουρκίας και «βάζουν πλάτη» για τη διαιώνιση των διεκδικήσεων της Αγκυρας.

Ταυτόχρονα, η λογική της υπαγωγής των ελληνοτουρκικών στην «επιδιαιτησία» των ΗΠΑ και της ΕΕ, όχι μόνο δε λύνει τα προβλήματα, αλλά εμπλέκει βαθύτερα την Ελλάδα σε ένα παιχνίδι με τη φωτιά, αφού η χώρα μας σε κάθε ιμπεριαλιστικό παιχνίδι στην ευρύτερη περιοχή δηλώνει «παρούσα» (από Κόσσσοβο μέχρι Αφγανιστάν και από Βοσνία μέχρι Ιράκ) και πάντα με ένα μόνιμο «επιχείρημα» από τους κυβερνώντες: «Αφού πάει η Τουρκία πρέπει να πάμε κι εμείς»...

***

• Το 2000, είχαν σημειωθεί 1.203 είσοδοι τουρκικών μαχητικών στο FIR Αθήνας. Το 2003 ο αριθμός ξεπέρασε τις 4.500...
• Το 2000, είχαν σημειωθεί 398 παραβιάσεις του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου από τους Τούρκους. Το 2003, ο αριθμός έφτασε τις 3.900...
• Το 2000, είχαν σημειωθεί 31 εμπλοκές μεταξύ ελληνικών και τουρκικών μαχητικών. Το 2003, οι εμπλοκές έφτασαν τις 1.020...
• Το 2000, οι Τούρκοι είχαν χρησιμοποιήσει 74 οπλισμένα αεροπλάνα. Το 2003, πάνω από 1.000...

***

*

Αυτήν την πολιτική συνεχίζει ο κ. Καραμανλής. Δεν πάνε δα πολλοί μήνες που ο κ. Σπηλιωτόπουλος είχε φτάσει να δηλώσει (πριν την κουμπαριά και πριν τις πτήσεις των τουρκικών μαχητικών στην Ανδρο) ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να συζητήσει ακόμα και τη μείωση του εύρους του εθνικού εναέριου χώρου της!

*

Είναι, επομένως, επιτακτική ανάγκη η πλήρης ανατροπή της ακολουθούμενης πολιτικής. Οσο το Αιγαίο θα είναι μια θάλασσα όπου θα εκφράζονται οι αντιθέσεις μεταξύ του ελληνικού και του τούρκικου καπιταλισμού, με τοποτηρητή τις ΗΠΑ (θυμηθείτε τη συμφωνία της Μαδρίτης) θα αποτελεί μια εν δυνάμει εύφλεκτη περιοχή. Ευεπίφορη σε ιμπεριαλιστικά παιχνίδια. Χώρο όπου οι κάθε φορά «νέες ισορροπίες» θα θίγουν τα συμφέροντα των δύο λαών, παρασύροντας ζητήματα εδαφικής κυριαρχίας και διατηρώντας εστίες έντασης.

*

Η Ελλάδα και ο λαός της, απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, έναν τρόπο έχουν να διασώσουν το Αιγαίο από το «πέλαγος» της αστάθειας και της όξυνσης:

Να επιλέξουν το δρόμο της εξόδου από τις «συμμαχίες». Της απαλλαγής από τα «εταιριλίκια». Και της καταδίκης των συνένοχων ελληνικών κυβερνήσεων, διαδηλώνοντας ένα αδιαπραγμάτευτο «ΟΧΙ» προς όσους επιτρέπουν στους (γκρίζους ή μη) λύκους να βαφτίζουν την πολιτική των «γκρίζων ζωνών» σε «νόμιμο και ζωτικό τους συμφέρον».