Δεν πάει άλλο... Δεν πάει άλλο με την ανέχεια, την ανεργία, τη μιζέρια. Ο εργάτης δεν αντέχει με κατώτερο μισθό 560 ευρώ και αυτά μεικτά. Ο συνταξιούχος ίσα - ίσα που αναπνέει με τα 400 ευρώ σύνταξη. Κάθε οικογένεια πληρώνει αδρά την κατά τ' άλλα δωρεάν Υγεία και Παιδεία. Ολοι εμείς, αξίζουμε μια καλύτερη ζωή. Τα χέρια του εργάτη, της εργάτριας γεννάνε τον πλούτο. Τον δικαιούνται. Ολο όσον παράγουν.

Το ΚΚΕ, μόνο αυτό βγαίνει μπροστά..! Αλλά ακόμα πιο σημαντικό: Μόνο αυτό μιλάει για τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Γιατί τα 1.200 ευρώ κατώτερο μισθό που διεκδικεί, τα 960 ευρώ σύνταξη, το 7ωρο 5ήμερο, 35ωρο είναι και δικά μου αιτήματα. Το ΚΚΕ μέσα στις επιχειρήσεις και έξω απ' αυτές, στη Βουλή και στην Ευρωβουλή δεν αποδέχεται τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, τα τρίωρα και τα τετράωρα, την ενοικίαση εργαζομένων. Μόνο αυτό ξεκάθαρα και χωρίς περικοκλάδες απαιτεί πλήρη σταθερή δουλιά για όλους. Πλήρη προστασία των ανέργων.

Δε μιλά για ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων αλλά για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Δεν το πιάνει ο πόνος για την παραγωγικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Πονάει και νοιάζεται για τον άνεργο και την άνεργη, τον συμβασιούχο, τον νέο που ταλανίζεται στα ψευτοπρογράμματα κατάρτισης του ΟΑΕΔ.

Οταν οι άλλοι «κόπτονται» για τα ελλείμματα των Ταμείων, μόνο αυτό υπενθυμίζει ότι τα Ταμεία έγιναν με τα δικά μας λεφτά, με το δικό μας ιδρώτα. Μας ανήκουν. Δε μας χάρισαν τίποτα. Γιατί σήμερα, που με την τεχνολογία οι εργάτες παράγουν δέκα φορές περισσότερα απ' ό,τι η προηγούμενη γενιά, δικαιούνται και αυτοί σύνταξη στα 60 και στα 55 και όχι στα 67 που μας πηγαίνουν.

Αν δεν κατέβουμε οι εργάτες, οι άνεργοι στο συλλαλητήριο, ποιος άλλος θα κάνει αυτό που πρέπει και μπορούν να κάνουν αυτοί; Δε φτάνει μόνο να πας αύριο το πρωί στο μεροκάματο. Το ψωμί στο τραπέζι δεν έρχεται μόνο με τη δουλιά, όταν την έχεις και αυτή. Γιατί ξέρεις, ότι σήμερα έχεις: Το οχτάωρο που το τσαλαπατούν, αυτό το μεροκάματο πείνας, τη συλλογική σύμβαση που πολλές φορές ο εργοδότης την παραβιάζει... Ακόμα και τούτα, που σήμερα δε φτάνουν. Δεν πέσανε από τον ουρανό, δε μας τα χάρισαν. Και τούτα στο δρόμο καταχτήθηκαν. Και τα κατάχτησαν εργάτες. Απλοί άνθρωποι καθημερινοί... Γιατί αν δεν το κάνουμε: Τα παιδιά μας θα ζήσουν σε χειρότερο κόσμο.

Ολοι στο συλλαλητήριο λοιπόν. Γιατί κανείς δεν είναι μόνος του. Δίπλα του θα περπατήσουν χιλιάδες και χιλιάδες. Ανυπόταχτοι και αποφασισμένοι. Γιατί στο Πεδίον του Αρεως το Σάββατο, καθένας θα δει: Υπάρχει και άλλος δρόμος. Και αυτόν το δρόμο τον τραβάνε πολλοί...